Η Κηφισιά έγινε πριν λίγα χρόνια το χειμωνιάτικο σπίτι του La Scala των Σπετσών, όμως από φέτος το αγαπημένο ιταλικό αποφάσισε να αφήσει πια το νησί κι έτσι χειμώνα καλοκαίρι θα το βρίσκουμε πλέον στην πλατεία Κεφαλαρίου μόνο. 

To La Scala βρίσκεται στον όροφο ενός εμπορικού κέντρου και έχει ευρύχωρη βεράντα και θέα στην πλατεία. Το βλέπεις από κάτω και το φαντάζεσαι μίνιμαλ με διακόσμηση κλασική, όπως το παλιό της Νέας Ερυθραίας. Αν αφήσεις το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ ανεβαίνεις με το ασανσέρ, αλλιώς πας από την εσωτερική σκάλα. Μπαίνεις και τι διαπιστώνεις; Καμία σχέση! 

Η ατμόσφαιρα

Ανοίγεις την πόρτα και ξαφνικά διακτινίζεσαι στο χολ ενός αστικού σπιτιού, της Βούλας Δήμου συγκεκριμένα, της ιδιοκτήτριάς του και προχωρώντας μπαίνεις στη σαλοτραπεζαρία- όπως θα έλεγε η μαμά μου. Υποψιάζομαι πως εδώ η Βούλα έχει φέρει το μισό της σπίτι. Πίνακες στους τοίχους, χειροποίητα χαλιά στο πάτωμα, άνετοι καναπέδες, ένα κινέζικο παραβάν, φρέσκα λουλούδια στα τραπέζια, φρούτα στις φρουτιέρες, πληθωρικό art de la table με ένα τσικ υπερβολής, έτσι για να νιώσεις πως εδώ θα σε κακομάθουν λίγο και θα περιποιηθούν με το παραπάνω, ένα αρκετά μεγάλο μπαρ και στο πλάι ένα πιάνο! Όπως παλιά τη δεκαετία του ΄80 και του ΄90 -αν θυμάσαι- που ήταν της μόδας τα piano bar-restaurants, κάτι κομψά εστιατόρια όπου έτρωγες και έπινες φορώντας τα καλά σου, μετά μουσικής -ζωντανής παρακαλώ, αφού κάποιος έπαιζε πιάνο και κάποιος-α τραγουδούσε σε χαμηλά ντεσιμπέλ, συνήθως. Πράγματι, το La Scala δηλώνει ιταλικό εστιατόριο - με γαλλικές κι ελληνικές επιρροές θα προσθέσω εγώ- που του αρέσει να το ρίχνει έξω και γι’ αυτό συχνά πυκνά οργανώνει live με ενδιαφέροντες καλλιτέχνες και υπόσχεται αξέχαστες βραδιές.

H θερμή υποδοχή

Η Βούλα Δήμου μας υποδέχτηκε σαν ανοιχτή αγκαλιά, υπέρκομψη όπως πάντα -στα λευκά αυτή τη φορά- και μας οδήγησε αμέσως στο τραπέζι μας, όπως κάνει με όλους. Είναι η απόλυτη οικοδέσποινα και κάθε της βήμα, κάθε κίνηση ξεχειλίζει αυτοπεποίθηση και αρχοντιά. Φαντάζομαι αυτή την υπέροχη γυναίκα στην πρώτη της νιότη, κόρη ξανθή και γαλανή που λέει κι ο ποιητής, να καίει καρδιές... Κατά τα άλλα έχει την εστίαση στο αίμα της, αφού από πολύ νωρίς μπήκε σε αυτό το χώρο και από τα χέρια της πέρασαν ένα σωρό καλά μαγαζιά: το La Fenice της Γλυφάδας, οι Πόρτες του Ψυχικού, το Il Covo στα Μελίσσια, το Martha’s piano restaurant και φυσικά το παλιό La Scala της Νέας Ερυθραίας και των Σπετσών. Οι θαμώνες είναι άνθρωποι καλοβαλμένοι της περιοχής, αλλά και νεαρά ζευγάρια όπως διαπίστωσα που μάλλον προτιμούν την ησυχία τους κι αποφεύγουν τη βαβούρα της πλατείας.

Το φαγητό   

Στην κουζίνα βρίσκουμε δυο νέα παιδιά, chef τον Αλέξανδρο Πελεκάνο και sous-chef τον Κωνσταντίνο Τσεμετζή, που έχουν περάσει από το Botrini’s και από το Delta και μαγειρεύουν με γεύση ιταλική, μεσογειακή θα έλεγα. Μας καλωσόρισαν με ταραμοσαλάτα, θεϊκά κριτσίνια και σπιτική φοκάτσια και ξεκινήσαμε με μια υπέροχη γαρίδα τυλιγμένη σε τραγανό κανταΐφι -a la παλαιά. 

Η pinsa τους είναι φτιαγμένη με υπέροχο τραγανό ζυμάρι που έχει υποστεί 72ωρη ωρίμαση, τα μανιτάρια σοτέ σερβίρονται με ένα αυγό μάτι από πάνω, και ομολογουμένως είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα παραλλαγή του πατάτες με αυγά. Ήταν άψογα σοταρισμένα και τη νοστιμιά τους ανέβαζε σε άλλο επίπεδο το μπέικον και ο σπασμένος κρόκος. 

Η πράσινη σαλάτα με αχλάδι, σταφύλια, φουντούκια και γκοργκονζόλα ήταν πολύ δροσερή και το vitello tonnato ιδιαίτερο. Το μοσχάρι λεπτοκομμένο σαν καρπάτσιο και η σάλτσα του τόνου ελαφριά σαν χάδι, ίσα που ένιωθες τον τόνο. Το τελείωμα με ροκίνι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι και κάπαρη του έδιναν την απαραίτητη σπιρτάδα. Δοκιμάσαμε 2 ειδών ζυμαρικά δικής τους παρασκευής και πολύ νόστιμα -berlingots με γέμιση από μους καπνιστού χελιού που σερβίρουν με μια πράσινη σάλτσα βασιλικού και ραβιόλι με γέμιση από αχλάδι, gorgonzola dolce και φιστίκι Αιγίνης. 

Η entrecote από πεντανόστιμο angus και σάλτσα Café de Paris φτιάχνεται με τη συνταγή που ο Μπουλιάνι εμπιστεύτηκε στη Βούλα και δεν αποκαλύπτει σε κανέναν. Συνοδεύονται από τηγανητές πατάτες γνήσιες γαλλίδες και πάω στοίχημα ότι κανένας δεν μπορεί να αφήσει ούτε μία στο μεγαλόπρεπο δίσκο σερβιρίσματος. Από τα τρία γλυκά που δοκιμάσαμε το ένα ήταν καλύτερο από το άλλο: πάβλοβα με μασκαρπόνε και κόκκινα φρούτα, μιλφέιγ από τραγανά φύλλα με κρέμα αμυγδάλου, καραμελωμένα μήλα και αχλάδια κι ένα yummy προφιτερόλ με τα όλα του κι έξτρα καβουρδισμένο αμύγδαλο. Αν είσαι της σοκολάτας να προτιμήσεις το τελευταίο.

Στο δια ταύτα...

Γενικότερα, το φαγητό στο La scala είναι νόστιμο και πληθωρικό, σε ικανοποιητικές μερίδες, αλλά υπάρχουν και πιο light επιλογές στον κατάλογο. Η λίστα κρασιών είναι ικανοποιητική και αν δεν το έχεις επισκεφτεί ήδη, αξίζει να το δοκιμάσεις, είτε για να περάσεις μια νόστιμη βραδιά στο ήσυχο ή μετά μουσικής. Στη σελίδα τους στο Facebook ανακοινώνουν τα προσεχή τους live.