Μπήκαμε στο ασανσέρ και βγήκαμε στον 5ο όροφο. Μπροστά μας το μπαρ, πίσω του χαρούμενα πρόσωπα θαμώνων, που απολάμβαναν το ποτό τους καθισμένοι πάνω σε ψηλά stool και ακόμη πιο πίσω το Μουσείο της Ακρόπολης. Ίσα που προλάβαμε να ρίξουμε μια ματιά στα γρήγορα, αφού ο υπεύθυνος υποδοχής μετά το ζεστό καλωσόρισμα μας οδήγησε στο τραπέζι μας. Μόλις στρίψαμε αριστερά να την εμπρός μας! Στέκει πάντα εκεί απαστράπτουσα και αμετακίνητη. Έτσι κάνεις με το χέρι σου και θαρρείς πως τη φτάνεις. Για την Ακρόπολη λέω, έτσι όπως την αντικρίζεις από την ταράτσα του ξενοδοχείου Herodion, σχεδόν αγγίζοντάς την. 

Δεν είναι η πρώτη φορά που έρχομαι εδώ, όμως η συγκίνηση είναι κάθε φορά η ίδια. Κι όμως, δεν είναι η ανεμπόδιστη θέα στο σοφά φωτισμένο Παρθενώνα εμπρός σου, ούτε η στενή οπτική επαφή με τον τελευταίο όροφο του Μουσείου της Ακρόπολης στα δεξιά σου, αφού μόνο ένας δρόμος σας χωρίζει. Είναι όλη αυτή η χαλαρή ατμόσφαιρα, τα ζεστά χαμόγελα των περιποιητών, το δροσερό αεράκι που προσπαθεί να σπάσει τη ζέστη στα δυο, η ζεν κατάσταση των θαμώνων, η ξεμυαλιστική μυρωδιά των γιασεμιών, το σανιδένιο πάτωμα που καθώς βαδίζεις πάνω του, νιώθεις πως βρίσκεσαι σε κατάστρωμα κρουαζιερόπλοιου ή σε διάδρομο απογείωσης αεροδρομίου. 

Τελικά, προσγειωθήκαμε σε τραπέζι που όλο το βράδυ αγγιζόταν με μια τροφαντή γιασεμιά. Πήραμε θέση μπρος στο υπερθέαμα και, πριν καν δούμε τον κατάλογο, ξέραμε πως είχαμε κάνει μια από τις καλύτερες επιλογές εξόδου για μια από τις πιο ζεστές βραδιές του Ιούλη.

Τι δοκιμάσαμε

Το μενού είναι καινούριο, το έχει επιμεληθεί ο Χρύσανθος Μανωλόπουλος, Head Chef είναι ο Σπύρος Μπελιβάνης και Pastry Chef η Κωνσταντίνα Μπούζα. Δεν είναι μεγάλο ούτε και μικρό, όμως ολόκληρο χωρά σε μια σελίδα του κατάλογου. Ξεκινήσαμε με το δικό τους καταπληκτικό προζυμένιο ψωμάκι, που το σερβίρουν παρέα με αρωματικό βούτυρο δικής τους έμπνευσης και μαύρες ελιές μαριναρισμένες. Προχωρήσαμε με την ωραιότατη ανάμεικτη σαλάτα τους που αποτελείται από μείγμα πράσινων σαλατικών, πεπόνι, δυόσμο, ελληνικό προσούτο, ανθότυρο και βινεγκρέτ μελιού.

Το ταρτάρ μόσχου είναι αρτυμένο με μεσογειακά στοιχεία όπως κάπαρη, λεμόνι, παλαιωμένη γραβιέρα και ριγανέλαιο και σερβίρεται με τραγανά τσιπσάκια πατάτας που του δίνουν μια πολύ ενδιαφέρουσα υφή. Όσοι αγαπάτε τα ωμά να το δοκιμάσετε οπωσδήποτε, είναι ένα ξεχωριστό πιάτο. Θα σταθώ όμως στη μελιτζανοσαλάτα που είχε τέλεια υφή και γεύση. Στη βάση της έχει πολτοποιημένη καπνιστή μελιτζάνα όπως είναι το αναμενόμενο, όμως γευστικά ενισχύεται με γλυκά και πικάντικα στοιχεία - confit ντομάτας, miso, περγαμόντο και μαγιονέζα μαύρου σκόρδου - που την ανεβάζουν σε άλλο επίπεδο.

Οι ψητές γαρίδες τους, ακουμπούν με το ένα πόδι σε απλές γαρίδες σχάρας και με το άλλο στο δημοφιλές «γαρίδες σαγανάκι». Όμως για την κόκκινη σάλτσα που τις αγκαλιάζει έχουν συνεργαστεί ψητές πολτοποιημένες κόκκινες πιπεριές, ταρτάρ ντομάτας - δηλαδή ψιλοκομμένη ωμή ντομάτα - ψητό λεμόνι και μυζήθρα Κεφαλονιάς. 

Είπαμε ένα άκαρδο όχι στις πάστες τους - ακόμα μετανιώνω για εκείνη τη μανέστρα με καλαμάρι, λεμόνι κονφί και βούτυρο τρούφας - και για τα κυρίως επιλέξαμε σφυρίδα και χοιρινά μάγουλα. Η σφυρίδα συνοδευόταν από κρέμα πατάτας, αγκινάρες κονφί, γιαούρτι και μια σος ψαριού που ο κατάλογος περιγράφει ως bouillabaisse. Αυτό το πιάτο προσωπικά μου άρεσε πολύ γιατί κάπως που θύμισε ψάρι με αγκινάρες φρικασέ που υπεραγαπώ. Τα χοιρινά μάγουλα ήταν πληθωρικά μαγειρεμένα με μια δεμένη σάλτσα από παλαιωμένο βαλσαμικό ξύδι και τσίλι. Συνοδεύονταν από πουρέ ψημένης γλυκοπατάτας και ψητά κομμάτια ανανά. 

Από τα γλυκά λάτρεψα τον «βασιλιά» του κατάλογου, παρφέ με σύκο και κελυφωτό φιστίκι που καθόταν πάνω σε ένα δροσερό θρόνο γιαουρτιού κι είχε για κορώνα του ένα κομμάτι αφρατοτραγανό σουσαμένιο παστέλι και αγάπησα τη μους bitter σοκολάτας που σερβίρεται παρέα με μια μπάρα - ας πούμε - λευκής σοκολάτας με φουντούκια και καραμέλα. 

Το σέρβις

Η ομάδα του σέρβις είναι άκρως επαγγελματική κι ανθρώπινη, αποτελείται από μερικά υπέροχα παιδιά - αγόρια και κορίτσια - που είναι άψογα ντυμένα και σε περιποιούνται με προθυμία, αρχοντιά και ευγένεια χωρίς να φεύγει στιγμή από τα χείλη τους το χαμόγελο. 

Γενικότερα η ανάβαση στο Point A είναι μια ξεχωριστή έξοδος, υπολόγισε 40-50 ευρώ το άτομο χωρίς το κρασί, είτε για ένα τετ α τετ με ένα καινούριο ή ένα παλιό έρωτα, για μια γαστρονομική βραδιά με φίλους ή για μερικά ποτά και κοκτέιλ στο μπαρ, παρέα με κάποια από τα εξαιρετικά μικρά πιάτα, που είναι ειδικά σχεδιασμένα για να τρώγονται με το χέρι και να μην μένει ούτε ψίχουλο.