Όταν άκουσα κάπου το 2020, για το εστιατόριο Fine Mess που εξειδικεύεται στο καπνιστό κρέας και μάλιστα σε επίπεδο fine dining, αμέσως το καταχώρισα στην κατηγορία «ποτέ των ποτών». Ήρθε η ώρα να πάρω πίσω αυτό που είπα. Η δική μου αλήθεια είναι ότι έχω βαρεθεί τα ποζεράδικα μαγαζιά που παριστάνουν ότι ξέρουν από ψήσιμο, κάπνισμα και BBQ.  Πολύ συχνά βρίσκω τις κατά καιρούς προσπάθειες, πιο πολύ φιγουρατζίδικες, παρά με γνώση. Ομολογώ πως δεν ξέρω πώς ήταν προτού να πάω, αλλά παρακινούμενος από την αξιολόγηση του με Bib Gourmand, που δίνεται σε ποιοτικά εστιατόρια με αξιόλογες μαγειρικές προτάσεις σκέφτηκα πως λογικά έχει περάσει τις όποιες παιδικές ασθένειες είχε.

Για την Ταβέρνα των Φίλων η παρέα ανυπομονεί να ξαναπάει στον Κολωνό

Σύντομη εισαγωγή στην έννοια του BBQ 

Οι πρώτες αυτόχθονες φυλές που συνάντησε ο Χριστόφορος Κολόμβος στο νησί που ονόμασε Ισπανιόλα είχαν αναπτύξει μια μοναδική μέθοδο για το μαγείρεμα του κρέατος σε έμμεση φλόγα, που δημιουργήθηκε από πράσινο ξύλο για να μην καεί το φαγητό (και το ξύλο). Το 1540, κοντά στο σημερινό Tupelo του Μισισιπή, η φυλή Chicksaw, παρουσία του εξερευνητή Hernando de Soto, μαγείρεψε μια γιορτή χοιρινού πάνω από το barbacoa. Τελικά, η τεχνική έφτασε στις αποικίες, ταξιδεύοντας μέχρι τη Βιρτζίνια. Αυτό είναι μέρος της ιστορίας. Το κάπνισμα στα ξύλα έγινε στην Αμερική τρόπος ζωής. Οι λάτρεις του μπάρμπεκιου έχουν ξεχωρίσει τέσσερα διαφορετικά στυλ μπάρμπεκιου. Υπάρχουν μάλιστα και ανάλογοι οδηγοί που περιλαμβάνουν πάνω από 5.120 μίλια διαδρομών για να απολαύσετε τα καλύτερα εδέσματα μπάρμπεκιου της Αμερικής. 

Το κατάστημα

Το Fine Mess έχει αλλάξει χώρο και βρίσκεται σε έναν πολύ ήρεμο πεζόδρομο δίπλα σχεδόν από τον εμβληματικό «Ιπποπόταμο» το ποτάδικο που έχει γράψει μεγάλη ιστορία στην αθηναϊκή νυχτερινή ζωή. Πηγαίνουμε με την ελπίδα, ότι έχει πλέον σταθεροποιήσει την παλέτα του και τους πειραματισμούς του. Μένει μόνο να ανακαλύψουμε αν κάτι τέτοιο ισχύει. Τετάρτη βράδυ λοιπόν και η κράτηση για τις 8.30 το βράδυ ήταν αρκετά εύκολη. Παρκάραμε κοντά, πράγμα που αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι ιδιαίτερα απλό, αλλά όταν είσαι με μηχανή, όπου γης και πατρίς. Βρεθήκαμε σ' ένα εστιατόριο με μεγάλες τζαμαρίες, φωτεινό και με τραπέζια σε αρκετά αραιή διαρρύθμιση. Στο βάθος υπήρχε ένα μοναστηριακό τραπέζι που είναι για prive επιδείξεις καπνίσματος σε grοup, κατόπιν κρατήσεως. Είχε και χώρο για να καθίσεις έξω, καθώς και μπαρ στο οποίο παίρνεις άνετα το ποτό σου, εσύ και η παρέα σου.

Το Service

Έρχεται η σερβιτόρα, μας ρωτάει αν έχουμε έρθει πρώτη φορά, λέμε ναι και μετά αρχίζει να λέει πράγματα για τη φιλοσοφία της επιχείρησης, που δεν καταλάβαμε. Ίσως, ήταν κακή στιγμή στο service ίσως ήταν κακή στιγμή δική μας. Ζητήσαμε ψωμί και ήρθε ένα πανέρι με ζεστά ψωμάκια και τρία διαφορετικά συνοδευτικά. Η πρώτη μας επιλογή ήταν τα fish & chips. Μια πολύ ωραία πρόταση fine dining. Τα είχαν φτιάξει σαν στρογγυλά γλειφιτζούρια με το τσιπ να είναι επάνω, με μια ελαφριά μους σκορδαλιάς από κάτω και πέρλες χαβιάρι. Πολύ εντυπωσιακό σαν σύλληψη αλλά και σαν εκτέλεση. 

Για τη συνέχεια επιλέξαμε ένα νιόκι ρικότας με bisque κολοκύθας και καραβίδας, ταρτάρ καπνιστής γαρίδας και αυγοτάραχο. H γεύση του ήταν πλούσια και κρεμώδης, κάπως επιθετική σε εντάσεις, αλλά πολύ ικανοποιητική. Για ποτό επιλέξαμε να πάρουμε μπίρες. Η Chios Beer Barbeque που βρήκαμε στον κατάλογο ήταν αποκάλυψη. Η καπνιστή της γεύση ταίριαζε αδιανόητα με τα φαγητά. Σίγουρα θα την αναζητήσουμε για να την αγοράσουμε και να την ξαναπιούμε. Πήραμε χοιρινό, μαγειρεμένο  με την τεχνική pulled pork, σερβιρισμένο πάνω σε μια "πίτα" (flatbread) πατάτας. Από πάνω είχε μια σως γλασαρισμένου ανανά και μαύρου σκόρδου. Επίσης, στην κορυφή είχε μια πικάντικη κόκκινη ψιλοκομμένη πιπεριά. Η σύνθεση του ανανά με το μαύρο σκόρδο στο glaze, σε συνδυασμό με το κάπνισμα του pulled pork, έκαναν ένα πολύ όμορφο γευστικό σύνολο. Θεωρητικά ήταν και spicy, αλλά γενικά επειδή έχω μια ανοσία στο καυτερό, δεν το κατάλαβα.

Ήρθε η ώρα για το κυρίως. Πήραμε Black Angus brisket, καπνισμένο «Texas low & slow way», με πουρέ τοπιναμπούρ και gravy. Το κρέας ήταν λιπαρό όπως ήταν αναμενόμενο, αλλά κοβόταν ακόμα και με το πιρούνι. Πολύ καλή εντύπωση μας έκανε ότι το αλάτισμα ήταν τόσο όσο. Ο πουρές τομπιναμπούρ ήταν καλός με καλή υφή, αλλά δεν μας εντυπωσίασε. Είχε ακόμη για γαρνιτούρα πατατάκια μικρά στρογγυλά, τα οποία θεώρησα χαριτωμένη προσθήκη.

Παρότι αρχικά μπήκαμε στον πειρασμό να πάρουμε γλυκό που σίγουρα λόγω της Έλενας Καπέρδα, chef patron αλλά και δημιουργού του ζαχαροπλαστείου Lick The Spoon, θα ήταν πολύ καλό, το αφήσαμε. Δυστυχώς, μετά τις γιορτές τα πράγματα είναι λίγο δύσκολα στον αγώνα με τη ζυγαριά.

Λογαριασμός και «λογαριασμός»

H συνολική εμπειρία κόστισε 48 ευρώ ανά άτομο, με τρεις μπύρες, ομολογουμένως απίθανες. Η κράτηση και το γεύμα έγινε με την ευκαιρία επετείου, οπότε το γεγονός συνδυαστικά με το παρόν κοστολόγιο, ήταν επιλογή που μας ικανοποίησε. Σαφώς δεν είναι ένα εστιατόριο που θα πηγαίνεις κάθε εβδομάδα, αλλά από την άλλη η πρόταση από τον οδηγό Michelin που απέκτησε, παρότι μας βρίσκει σύμφωνους, θέλει φινίρισμα για να γίνει αστέρι. Στη συνολική εντύπωση παίρνει thumbs up.