Το Kedros Cookhouse άνοιξε πρόσφατα σε κεντρικό δρόμο της Λυκόβρυσης, πάνω σε μια υπερυψωμένη πλατεία με πλατάνια και μπουκαμβίλιες κι έχει ένα παρκάκι μπροστά του να το κρατά σε απόσταση δροσιάς από το δρόμο και το Δημοτικό Κολυμβητήριο ακριβώς δίπλα του. Γενικότερα, όμως, ο χώρος έχει μεγάλη άπλα, μια αιγαιοπελαγίτικη αισθητική, όπως ήταν αναμενόμενο και το βράδυ φεγγοβολά από μακριά με πολλές σειρές λαμπιόνια. 

Το λευκό επικρατεί στη διακόσμηση του Κέδρου - και στα άνετα τραπεζοκαθίσματα που βρίσκονται μακριά το ένα από το άλλο χαρίζοντάς σου ιδιωτικότητα, ενώ καλαμένια ταβάνια, ξύλινα σανίδια για πάτωμα, φωτιστικά από ψάθα, κεραμικά, εσοχές στους τοίχους με καμάρες και κρυφούς φωτισμούς επιτείνουν την «καλοκαίρι στο νησί» ατμόσφαιρα. Επιλέξαμε να καθίσουμε έξω για περισσότερη δροσιά, πλάι στα νεαρά πλατάνια της πλατείας, αλλά και τα εσωτερικά τραπέζια, με τις τζαμαρίες να ανοίγουν διάπλατα πέρα ως πέρα είναι σαν να βρίσκονται έξω. 

Τι τρώμε στον Κέδρο

Το Kedros Cookhouse είναι ένα καθαρόαιμο μεζεδοπωλείο, με μεγάλες δόσεις ελληνικότητας στην πρώτη ύλη και λίγη, τόση δα δημιουργικότητα στο πιάτο που σου προτείνει μια μεγάλη γκάμα μεζέδων και αρκετά κυρίως για τις πιο μεγάλες πείνες. Όλα τους τα πιάτα είναι καλομαγειρεμένα, σε γαλαντόμες μερίδες και σε προσιτές τιμές. Καθώς τον διαβάζω, αισθάνομαι πως ο κατάλογος που έχει φτιάξει εδώ ο Γιάννης Παρίκος - γνωστός για τη δημιουργικότητα και τη φαντασία που βάζει στα πιάτα του - είναι ένας από τους πιο προσγειωμένους και παραδοσιακούς που έχει φτιάξει ποτέ.   

Τι δοκιμάσαμε

Όλα τα πιάτα, τα πιατελάκια και οι πιατέλες είναι στις αποχρώσεις του λευκού και του μπλε σε διάφορα σχέδια και τα συνοδεύσαμε με ένα τσίπουρο από τη μεγάλη συλλογή με αποστάγματα, κρασιά και μπίρες. Ξεκινήσαμε με δυο κλασικές αλοιφές, δηλαδή καυτερούτσικη τυροκαυτερή και σαν αφρό ταραμοσαλάτα με τρίμμα αβγοτάραχου από πάνω. Συνεχίσαμε με σαλάτα από ολόγλυκα ντοματίνια, ξινομυζήθρα και χαρουποπαξίμαδο, μια ψητή πιπεριά Φλωρίνης, γαύρο μαρινάτο πάνω σε βραστή αρμύρα και σαλάτα σαλάχι. Ύστερα πέσαμε στα τηγανητά. Κάτι αφράτους κολοκυθοκεφτέδες που δροσίζονταν από ένα στρώμα από γιαούρτι και δυόσμο, μπακαλιάρο με τραγανή κρούστα και σταγόνες από σκορδαλιά μαύρου σκόρδου. 

Η κανταϊφένια τυρόπιτα στο μαντέμι σερβίρεται με μαρμελάδα σύκο και το πολύ ιδιαίτερο και πληθωρικό πεϊνιρλί γεμίζεται με ουρά μόσχου, παριανή γραβιέρα κι ένα αυγό μελάτο στο κέντρο του. Το γεμιστό με ανθότυρο λουκάνικο είναι αρωματισμένο με μάραθο και στριφογυριστό. Το σερβίρουν ψητό σε σαγανάκι παρέα με ντοματίνια. Από τα κυρίως δοκιμάσαμε ένα πληθωρικότατο μοσχαράκι με πιπεριές Φλωρίνης και καπνιστό τυρί Μετσόβου. Στο τέλος γλυκαθήκαμε με κλασική πορτοκαλόπιτα και γλυκό σαλάμι σαν της μαμάς.

Το σέρβις είναι άμεσο κι ευγενικό και η αύρα που βγάζει το μαγαζί είναι φιλική και χαλαρή, ό,τι πρέπει για μια ήσυχη βραδινή έξοδο με φίλους, παρέα με νόστιμους μεζέδες στο τραπέζι και κάτι δροσερό στο ποτήρι σου.