Ζούσα στη Γλυφάδα από τότε που γεννήθηκα μέχρι πριν από λίγο καιρό και σε μία πόλη που τελευταία έχω συνηθίσει πια να βλέπω συνεχείς αλλαγές σε hot πιάτσες και μαγαζιά που κλείνουν μέσα σε λίγους μήνες λειτουργίας για να δώσουν τη θέση τους σε άλλες επιχειρήσεις και ξανά από την αρχή, υπάρχουν μερικά στέκια που μοιάζουν να παραμένουν αναλλοίωτα στο χρόνο. Και ένα από αυτά είναι αδιαμφισβήτητα το Amigos, το μεξικάνικο εστιατόριο που φαίνεται πως παραμένει πιστό στη φιλοσοφία του εδώ και 30 χρόνια, είναι κλασικό και διαχρονικό. 

Για την ακρίβεια, είναι ένα μαγαζί που θυμάμαι από παιδί, ένα μαγαζί που τολμώ να πω πως σύστησε στα νότια προάστια το μεξικάνικο φαγητό και έναν διαφορετικό τρόπο διασκέδασης με latin parties, χορό στο κέντρο της σάλας είτε ξέρεις latin, είτε ο χορός για εσένα είναι άγνωστη λέξη. Και άνθρωποι όλων των ηλικιών να διασκεδάζουν ξέγνοιαστοι. 

Η ατμόσφαιρα 

Κόντευα να ξεχάσω πώς μοιάζει μία επίσκεψη στο Amigos και την ιδιαίτερη ατμόσφαιρά του, μέχρι που βρέθηκα εκεί ένα βράδυ στο οποίο γιόρταζε τα 30 χρόνια του με μία fiesta όπως εκείνο ξέρει να οργανώνει. 

Η μεγάλη σάλα του μοιάζει να τους χωράει όλους, ενώ όσοι αγαπούν πεζοδρόμιο κάθονται στα ψηλά τραπέζια έξω, που προσφέρονται βέβαια και για φαγητό. Σχεδόν από κανένα τραπέζι δεν λείπει η κλασική frozen margarita του Amigos. 

Με το που μπεις στο εσωτερικό σε συνεπαίρνουν οι latin ρυθμοί της μουσικής που σε βάζουν στο mood. Στιβαρά ξύλινα τραπέζια και αναπαυτικοί καναπέδες στα πλαϊνά με boho μαξιλάρια, ζωντανά, έντονα χρώματα παντού και φυσικά σομπρέρο, Μεξικανοί, κάκτοι α λα far west ζωγραφισμένοι στους τοίχους. 

Περνώντας στο φαγητό, όπως συμβαίνει και με ολόκληρη τη φιλοσοφία του Amigos, υπάρχουν πιάτα signature που έχουν αγαπηθεί όλα αυτά τα χρόνια, παραμένουν σταθερά και ο κόσμος εξακολουθεί να τα επιλέγει χωρίς δεύτερη σκέψη. 

Για αρχή θα πρότεινα σίγουρα να δοκιμάσεις μία από τις σαλάτες – φωλιές που φτιάχνουν, που ουσιαστικά μία τραγανή, τηγανητή τορτίγια παίζει τον ρόλο του μπολ και κλείνει μέσα τις  λαχανικά, συνήθως κόκκινα φασόλια και καλαμπόκι, το απόλυτο Mexican δίδυμο, τριμμένο τυρί τσένταρ και δροσερή sour cream. Σταθερή αξία στο Amigos. 

Από εκεί και πέρα, εμείς στη συγκεκριμένη έξοδο παραγγείλαμε το πιάτο – ποικιλία που περιλαμβάνει από onion rings και μαστιχωτά mozzarella sticks, μέχρι φτερούγες με γλυκόξινη σάλτσα, πατάτες τηγανητές και βέβαια τα απαραίτητα dip για τις βουτιές. Αδιανόητο να βρεθείς στο Amigos και να μη δοκιμάσεις μία από τις frozen margaritas του – εντάξει, ίσως ήμουν πολύ αυστηρή. Εγώ προσωπικά προτιμώ τη φράουλα, αλλά και η κλασική είναι εξίσου ωραία. 

Το τέλειο γουακαμόλε 

Τη βραδιά που βρέθηκα εκεί βέβαια, αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής για εμένα ήταν το γουακαμόλε του Amigos, το οποίο φτιάχτηκε από τον σεφ μπροστά μας με μία διαδικασία που αποτέλεσε ολόκληρο τελετουργικό. Το αβοκάντο πολτοποιήθηκε με τεχνικές κινήσεις, για να ενσωματωθεί με το ψιλοκομμένο κρεμμύδι, το σκόρδο, τα μυρωδικά και φυσικά το μπόλικο λάιμ του έδωσε αυτό ακριβώς που χρειαζόταν για να γίνει ένα από τα πιο δροσερά, αρωματικά και νόστιμα γουακαμόλε που έχω δοκιμάσει τελευταία. Και επειδή υπάρχουν πολλοί διστακτικοί που δεν το αγαπούν, θα έλεγα ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση μία δοκιμή θα σε πείσει. Είτε το απλώσεις σε τορτίγια, είτε βουτήξεις σε αυτό μία τηγανητή πατάτα ή ένα τσιπς, είτε απλώς το απολαύσεις σκέτο με το πιρούνι – όπως έκανα εγώ και δεν μπορούσα να σταματήσω -, είναι απλά απολαυστικό.

Αν είσαι τυχερός, όπως εγώ και βρεθείς σε κάποια latin βραδιά, όλα αυτά θα εκτυλίσσονται μπροστά σου παρέα με live μουσική και χορό. Και αν το στομάχι σου δεν έχει βαρύνει τόσο που να νιώθεις ασήκωτος, το κλίμα θα σε παρασύρει και θα ρίξεις κι εσύ καμία στροφή.