Έχει κι η Κηφισιά την Πλάκα της, όχι μόνο η Αθήνα και είναι μια μικρή κι απίστευτα γοητευτική πλακόστρωτη γειτονιά που μοιάζει με σκηνικό ταινίας ρετρό, την οποία δεν φαντάζεσαι πως θα βρεις στην πιο σούπερ ντούπερ συνοικία των Βορείων Προαστίων. Σε αυτή την υπέροχη γειτονιά, στο σημείο που παλιά βρίσκαμε το καφέ Αμαρυλλίς σήμερα βρίσκουμε το Linovatis, ένα σύγχρονο wine bistrot που δανείστηκε το όνομά του από τα αρχαία ελληνικά. Ληνός σημαίνει πατητήρι και ληνοβάτης είναι αυτός που πατάει τα σταφύλια με γυμνά πόδια, μια εικόνα που απεικονίζεται και στο λογότυπο του μαγαζιού που θα συναντήσεις στην ταμπέλα της εισόδου. 

Η ατμόσφαιρα

Μπαίνοντας στο αίθριο με την άσπρη τζαμαρία που όταν ο καιρός βοηθά ανοίγει και γίνεται βεράντα με γοήτευσε το ασπρόμαυρο πλακάκι και οι υπέροχες μαύρες φερφορζέ καρέκλες. Προχωρώντας στα ενδότερα το πλακάκι δίνει τη θέση του στη ζεστασιά του ξύλου και της ψάθας, τα τραπέζια είναι μικρά, οι καρέκλες χαρακτηριστικές του μπιστρό, οι τοίχοι κι οι καναπέδες βάφονται στο χρώμα της βαθιάς θάλασσας. Χαμηλά φώτα, χαμηλή μουσική και γενικότερα μια γλυκιά ατμόσφαιρα που έρχεται και σε αγκαλιάζει σαν χάδι. Το πίσω μέρος του μαγαζιού καταλαμβάνει ένα φανταστικό oyster bar που έχει δανειστεί τα χρώματα του από το ώριμο ροδάκινο κι είναι χαμηλό, στο ύψος ενός τραπεζιού για να βολευτείς με άνεση και να απολαύσεις το κρασί σου - με ή χωρίς φυσαλίδες- παρέα με μια ποικιλία από όστρακα.

Τι κρασί; 

Από έρωτα για το κρασί τα δυο αδέρφια Χρήστος και Αλέξανδρος Αποστολόπουλος, άφησαν για λίγο την πανοραμική θέα της Πλατείας Μοναστηρακίου και τις ταράτσες του Α for Athens και 360 Athens και έσκυψαν με τεράστιο σεβασμό πάνω από το κρασί, αναζητώντας κρασιά και παραγωγούς με ήθος και περιβαλλοντικές ευαισθησίες γιατί είναι της φιλοσοφίας πως οι άνθρωποι που φτιάχνουν κρασί και το εμφιαλώνουν οφείλουν να το βλέπουν ως αγροτικό αγαθό και όχι ως βιομηχανοποιημένο προϊόν. Να το θεωρούν κληρονομιά, να νοιάζονται για το περιβάλλον και το οικοσύστημα και να επεμβαίνουν όσο το δυνατό λιγότερο αφήνοντας τη φύση να κάνει τη δουλειά της. Έτσι λοιπόν στον κατάλογό τους θα βρεις αληθινά κρασιά - βιολογικής καλλιέργειας και ήπιας παρέμβασης, τουλάχιστον, μικρών παραγωγών. Τα ψάχνουν και τα επιλέγουν με θρησκευτική ευλάβεια ώστε να εναρμονίζονται με τη φιλοσοφία τους και προέρχονται από Ελλάδα, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία. 

Το μενού 

Το μενού εδώ επιμελείται ο Κώστας Γιαννακός που τον βρίσκουμε στο τιμόνι της κουζίνας του Α for Athens αλλά και του 360 Athens. Προσπαθεί να μη θυμίζει εστιατορικό μενού κι έχει αφήσει απ’ έξω τα πλατό τυριών κι αλλαντικών. Κατά τα άλλα είναι σχετικά μικρό και προσανατολισμένο στο ψάρι και τα όστρακα με πολλές ωμές προτάσεις, κάτι που καθιστά τη φρεσκάδα των πρώτων υλών και το πρώτο ζητούμενο, χωρίς να λείπουν οι κρεατοφαγικές αναφορές. Κατά τα άλλα είναι κεντημένο με διαμαντάκια της ελληνικής μικρής παραγωγής και αρκετά ευφάνταστο. 

Αφήσαμε τα όστρακα, τα ταρτάρ, τα σεβίτσε και τα σασίμι για μιαν άλλη φορά και δοκιμάμε την Ψημένη και ψιλοκομμένη κόκκινη λαχανοσαλάτα με καροτάκια baby, μαραθόριζα, ντρέσινγκ πορτοκαλιού και crumble τυριού Cabrales, το Lobster roll που ήταν ένα αφράτο κομμάτι μπριος με μπεσαμέλ bisque, σερβιρισμένο με ημίπαστες φρέσκιες γαρίδες και φύτρα παντζαριού, ωραιότατα και πολύ αρωματικά Γιουβαρλάκια μπακαλιάρου πάνω σε τσιγαριαστά χόρτα και κρέμα αβγολέμονου. Το ossobucco ήταν ένα πολύ νόστιμο πιάτο της θαλπωρής, μαγειρεμένο σε κόκκινο κρασί και μαδημένο σε κομματάκια. Το σερβίρουν σε μπολ, πάνω από ένα άκρως μιλανέζικο risotto με gremolata αμυγδάλου και αφρό τυριού Fontina. Τα γλυκά δεν είναι το φόρτε τους, όμως δοκιμάσαμε ένα αρκετά συμπαθητικό cheesecake τσουρεκιού - μια τάρτα δηλαδή γεμισμένη με γλυκιά μπεσαμέλ γιαουρτιού, κόκκινα φρούτα και αλμυρή καραμέλα. 

Γενικά, ήταν μια πολύ γλυκιά βραδιά αφού ο Linovatis είναι ένα πολύ zen μέρος όπου μπορείς να χαλαρώσεις και να επικοινωνήσεις με τους φίλους σου χωρίς να χρειάζεται να φωνάζεις και να απολαύσεις ήρεμα και απλά ό,τι βάλεις στο τραπέζι και το ποτήρι σου. Επίσης, το σέρβις είναι ιδιαιτέρως ευγενικό και άμεσο.