Η γνώση γύρω από τις βασικές κατηγορίες μπίρας, θα ανεβάσει την αυτοπεποίθησή σου όταν βρεθείς μπροστά σε μια μακροσκελή λίστα και τα πράγματα θα δείχνουν πολύ πιο απλά. Από τα πιο γνωστά και διαδεδομένα στυλ μπίρας που μπορεί να συναντήσεις σε έναν κατάλογο είναι οι lager και οι ale. Τι είναι όμως η κάθε μία και ποιες οι διαφορές τους;

Το 15ο αιώνα στη Γερμανία και στις λεγόμενες Κάτω Χώρες (Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο) εφαρμόστηκε η προσθήκη λυκίσκου. Η προσθήκη λυκίσκου προσέφερε αρώματα και γεύσεις, με χαρακτηριστικό το πικρό στοιχείο, ενώ παράλληλα βοηθούσε στη συντήρηση του προϊόντος. Έκτοτε, η προθήκη κάποιας ποσότητας λυκίσκου σε όλες τις μπίρες έγινε κανόνας.

Την ίδια περίοδο οι Γερμανοί ξεκίνησαν να ζυμώνουν τις μπίρες σε κρύες αλπικές σπηλιές και να τις αποθηκεύουν εκεί παγωμένες μέχρι την κατανάλωσή τους. Λόγω αυτής της πρακτικής προέκυψε η ονομασία lager, καθώς «lagern» στα Γερμανικά σημαίνει αποθηκεύω. Τον 19ο αιώνα λοιπόν, οι μπίρες αυτές έγιναν το κυρίαρχο στυλ στη Βαυαρία και στην περιοχή όπου σήμερα βρίσκεται η Τσεχία (Βασίλειο της Βοημίας).

Αργότερα, η ανακάλυψη της ψύξης έδωσε μεγάλη ώθηση στην παραγωγή μπίρας τύπου lager, καθώς η ζύμωση και η αποθήκευση σε χαμηλές θερμοκρασίες, μπορούσε να συμβεί σε οποιαδήποτε περιοχή και σε οποιαδήποτε εποχή του χρόνου. Αυτή η ιδιαιτερότητα στο τρόπο παραγωγής διακρίνει τις μπίρες τύπου lager από την άλλη μεγάλη κατηγορία, που είναι οι μπίρες τύπου ale.

Σήμερα, οι lager ζυμώνονται σε θερμοκρασίες περίπου,10°C, από ειδικές ζύμες (S.pasterianus) και παραμένουν για ωρίμαση σε θερμοκρασίες κοντά στους 0°C για αρκετές εβδομάδες ή και μήνες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αποκτούν πιο καθαρή, πιο απαλή γεύση και πιο τραγανό χαρακτήρα.

Σε αντίθεση, οι μπίρες τύπου ale ζυμώνονται σε υψηλότερες θερμοκρασίες, που μπορεί να φθάσουν τους 24°C και συνήθως καταναλώνονται άμεσα, χωρίς ωρίμαση. Οι μπίρες αυτές έχουν πιο πλούσιο αρωματικό προφίλ, είναι πιο πολύπλοκες και πιο φρουτώδεις.