Μόλις 1 ώρα μαγικής θαλασσινής πορείας, παρέα με τους γλάρους που ακολουθούν το καράβι και έφτασες στο πιο αστικό, το πιο αριστοκρατικό νησί του Αργοσαρωνικού. Κοινό μυστικό καταφύγιο των πάλαι ποτέ αστικών οικογενειών, νησί αγαπημένο του Σεφέρη, του Μαρκ Σαγκάλ, του Χένρυ Μίλερ και άλλων μεγάλων καλλιτεχνών του περασμένου αιώνα, τον Πόρο τον αγαπήσαμε από την Αλίκη στον Ναυτικό, που γυρίστηκε εδώ. 

Χτισμένος ανάμεσα σε δυό νησάκια, τη Σφαιρία και την Καλαβρία -που σημαίνει καλή αύρα-, ο Πόρος έχει το δικό του ρομαντισμό, μια γεύση από παλιά, κρυστάλλινα σμαραγδένια νερά και πανέμορφες παραλίες κοντά στην πόλη.

«Ο Πόρος έχει κάτι από τη Βενετία» έλεγε ο Σεφέρης και ο Σαγκάλ συμφωνούσε πως «όλα εδώ είναι φως, ένα φως μοναδικό». Πόρος, σημαίνει πέρασμα, αυτή η λεπτή διώρυγα που ενώνει τα δυό νησιά, την κατάλευκη πόλη και την Πούντα των ψαράδων, με τα γραφικά ψαροκάικα και τις ψησταριές που παίρνουν φωτιά κάθε απόγευμα, γεμίζοντας ερεθιστικά την παραλία με λαχταριστά αρώματα χταποδιού στα κάρβουνα.

Μια πόλη μαγική, που σκαρφαλώνει ολόλευκη στα φιδωτά καλντερίμια και τυλίγεται γύρω από το ιστορικό της Ρολόι, στο πιο ψηλό της σημείο. Δυό λόφοι και τρεις συνοικίες, η Πούντα, η Μπρίνια και ο Μύλος, νεοκλασικά και ταπεινά, γραφικά σπιτάκια με ολάνθιστες αυλές. 

Αξίζει να ανέβεις ψηλά, ως το Προγυμναστήριο, την εξοχική κατοικία του Όθωνα, να αγναντέψεις από εκεί την απέναντι στεριά, το Λεμονοδάσος και τις πλαγιές των Αδερών. Να κατηφορίσεις μετά στα 1.200 μέτρα μιας μαγικής παραλίας, με τη μαρίνα, τα καφέ, μετά το κομμάτι με τις ψαροταβέρνες και τα αριστοκρατικά αρχοντικά, να φτάσεις ως το εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου με το καταπράσινο πάρκο πάνω στο νερό, εκεί όπου ο κόσμος ησυχάζει και νοιώθεις την παλιά αύρα του νησιού.

Όσο κρατά το κολύμπι

Το Ασκέλι είναι η πιο οργανωμένη παραλία του νησιού, με σχολή σκι, γήπεδο beach volley και ψιλή άμμο κάτω από τη σκιά των ευκάλυπτων και ταβέρνες για φαγητό. Το γραφικό, μικρούλι Λιμανάκι της Αγάπης είναι όποιος προλάβει και μια ιδανική παραλία για ερωτευμένους. Αν δεν βρεις θέση, επισκέψου το έστω και μόνον σαν αξιοθέατο. Η Βαγιωνιά με την υποθαλάσσια αρχαία πολιτεία, είναι η πιο ήσυχη, η πιο off road, εναλλακτική παραλία. 

Ο Ρώσικος Ναύσταθμος, έχει πλέον ξαπλώστρες, θαλάσσια σπορ και μια εξαίρετη καντίνα. Ακόμη και αν δεν μείνεις για μπάνιο, θα τον επισκεφτείς για το μαγικό, εγκαταλειμένο κτίριο του Ρώσικου Ναύσταθμου που δώρισαν οι Ρώσοι στην Ελλάδα και τη θέα απέναντι στο νησάκι Δασκαλιό.

Αξίζουν οπωσδήποτε

• Η επίσκεψη στο Λαογραφικό Μουσείο θα σε βάλει στο κλίμα ενός νησιού με ιδιαίτερη ιστορία.
• Το Ρολόι του 1927, που είναι το σήμα κατατεθέν του νησιού και μια μικρή ανηφορική διαδρομή από το λιμάνι. Μια παρένθεση σιωπής από τη βουή της πόλης και η καλύτερη θέα για τα πιο σουξέ-ίνσταγκραμ, με φόντο το κυανόλευκο του Ρολογιού.
• Ένα πανέμορφο μονοπατάκι θα σε οδηγήσει στο ρομαντικό εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων με την υπέροχη θέα. Ίσως η πιο όμορφη διαδρομή της πόλης, στην άκρη της συνοικίας του Μύλου. Γαλήνη ιδανική για ονειροπόληση, πικ-νικ ή διάβασμα.
• Το ηλιοβασίλεμα στο Μπούρτζι από το Κάστρο που έκτισε το 1827 ο γερμανός αξιωματικός Έιντεκ. Μια από τις πιο ρομαντικές βαρκάδες. Αν είσαι δεινός κολυμβητής, το φτάνεις και με κρόουλ.
• Η θέα από τον ναό του Ποσειδώνα και το γειτονικό άρτια διατηρημένο παλιό αλώνι. Αξίζει να κάνεις τη διαδρομή των 8 χλμ. με τα πόδια, μέσα από το πευκοδάσος.
• Το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής αξίζει για τη θαλασσινή του θέα, για τη διαδρομή ως εκεί αλλά και για το «Μελίστακτο» ακριβώς μπροστά στην είσοδό του.
• H Citronne Galery πάνω στην παραλία, σου δίνει την ευκαιρία να εξερευνήσεις το εσωτερικό ενός αρχοντικού του 18ου αιώνα, εξερευνώντας ταυτόχρονα τη δουλειά σύγχρονων ελλήνων καλλιτεχνών.
• Ο Λαογραφικός Σύλλογος Γυναικών Ποριώτισσα θα σε ξεναγήσει στο παρελθόν του Πόρου, μέσα από δυό κουκλίστικα δωμάτια που καταφέρνουν να χωρέσουν όλη την παράδοση του νησιού, την ψυχή των παλιών πραγμάτων μιας άλλης ζωής.

Θέλεις να μάθεις θαλάσσιο σκι;

Tο Passage (229-80.42.540) από μόνον του δικαιολογεί το ταξίδι και αυτό το ξέρουν όλοι οι δεινοί θαλασσινοί σκιέρ και οι πρωταθλητές του αθλήματος. Η Μαριάννα Κόντη και ο Σωτήρης Κύπριος έχουν στήσει στον Μεγάλο Νεώριο μια από τις μεγαλύτερες σχολές σκι στην Ευρώπη, με ξένους προπονητές και εγκαταστάσεις υψηλοτάτων αξιώσεων. Αν δεν είσαι του σκι, κάνε μια στάση στο πολύ ωραίο καφέ του, με θέα τις θεαματικές κούρσες των πρωταθλητών. 

Ένα νησί που περπατιέται

Αν θες να ανακαλύψεις όλες τις ομορφιές του νησιού και να το εξερευνήσεις σε όλο του το μεγαλείο, πρέπει να το περπατήσεις, μέσα από δυό βασικές διαδρομές που ακολουθούν το οδικό ασφαλτοστρωμένο δίκτυο. Διαδρομές εύκολες, χωρίς απότομες ανηφόρες, κατάλληλες ακόμη και για μικρά παιδιά.

Στην πρώτη διαδρομή, ξεκινώντας από την πόλη, περνάμε τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, το γραφικό κανάλι με τους ψαράδες και τις ψαρόβαρκες, συναντάμε τη μαγική, κόκκινη βίλα Γαλήνη, το πρώτο αριστοκρατικό ξενώνα του νησιού που φιλοξένησε τον Σεφέρη, τον Χένρυ Μίλερ, τον Σαγκάλ, λογοτέχνες και καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, περνάμε το Μικρό και το Μεγάλο Νεώριο και ύστερα, το διάσημο Λιμανάκι της Αγάπης: παραλία μικρή αλλά μαγική, ιδανική φωλιά για τους ερωτευμένους - αρκεί να μην είναι στο φουλ της καλοκαιρινής σεζόν - άμμος, καταπράσινα νερά, διάφανο φως και πεύκα. Υστερα, ο πολύβουος Ρώσικος Ναύσταθμος και καταλήγουμε στον γαλήνιο Γερολιμένα, έναν γοητευτικό ορμίσκο με θέα στη βραχονησίδα Πέτρα. Από εδώ ξεκινούν και οι πιο μοναχικές βουτιές αν έχεις φουσκωτό ή νοικιάσεις σκάφος.

Στη δεύτερη διαδρομή, από το Κανάλι συνεχίζουμε στο Ασκέλι, τη Βαγιωνιά με τις ωραίες βίλες και το Μοναστήρι. Σ' αυτές τις οργανωμένες παραλίες, το καλοκαίρι ο συνωστισμός και η βαβούρα κρύβουν το μοναδικό τους προφίλ, μια ομορφιά που θα απολαύσεις όσο προφταίνεις, το φθινόπωρο ή την άνοιξη. Και ο δρόμος ανηφορίζει μέσα από τα πεύκα για να καταλήξει στο μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής.

Τα νοστιμότερα τραπέζια

Αν είσαι γνώστης και εραστής του καλού, ψαγμένου κρέατος, μια έκπληξη σε περιμένει σε ένα γραφικό στενάκι, στα ψηλά της πόλης, κοντά στο Ρολόι. Ο Δημήτρης και τα 9 παιδιά του, έχει το απέναντι κρεοπωλείο, οπότε εγγυάται την τεράστια σπαλομπριζόλα, το συκώτι, το t-bone, το λουκάνικο και τα εκλεκτότερα κρεατικά. Κάνουν και αρνάκι της σούβλας, μαγειρευτά και λιμπιστά σουτζουκάκια. (τηλ. 22980-23.709)

Η Primasera (τηλ. 22980-23.080) είναι η πιο κλασική, κοσμική ψαροταβέρνα της Πούντας, με θέα στο γαλάζιο και τα ψαροκάικα. Εδώ ο Τάσος δίνει τη δική του δημιουργική πινελιά στις κλασικές ιωδιούχες λιχουδιές, δημιουργώντας μια πιο δημιουργική ψαροφαγία: ζαργάνα σασίμι, σκουμπρί καπνιστό, καρπάτσο τόνου ή ξιφία, σπιτική λακέρδα, γάβρος μαρινάτος με ψητό σκόρδο, μπαρμπούνι που μαρινάρεται ελαφρά πριν περάσει για λίγο από τη σχάρα, ολόφρεσκο ντόπιο ψάρι, φρέσκα όστρακα, θαλασσινές μακαρονάδες, ωραίο τηγανητό κολοκυθάκι και λευκή ταραμοσαλάτα. Και κρεατικά στη σχάρα για όσους από την παρέα αντιστέκονται στη θάλασσα.

Ο Άσπρος Γάτος (6944597095) με την υπέροχη πανοραμική θέα στο λιμάνι του Πόρου και πάνω στο κύμα, είναι κι αυτός, από το 1909,  μια από τις περιοπής ψαροταβέρνες, εδώ που θα βρεις το κάτι διαφορετικό για το οποίο φροντίζει ο Τάσος Καϊκας: ριζότο θαλασσινών, μυδοπίλαφο, γαύρος μαρινάτος με μπαστουνάκια λαχανικών και φρέσκο δυόσμο και ολόφρεσκο ψάρι. Στην εξέδρα της ακρογιαλιάς στην Πέρλα. 

Το Απάγκιο (τηλ.: 22980-26.219), με θαλασσινή θέα πάνω στο νερό, είναι, ίσως, η πιο ολοκληρωμένη γαστρονομική πρόταση του νησιού, ένα εστιατόριο που εστιάζει στο φρέσκο ψάρι και ταυτόχρονα αναδεικνύει τα τοπικά προϊόντα, το ψυχρής έκθλιψης ελαιόλαδο και τις ελιές από την Τροιζήνα, τα ντόπια λαχανικά: τόνος πατέ, ταραμοσαλάτα λευκή και μαύρη, παστράμι και παστουρμάς τόνου, θαλασσινές μακαρονάδες, φρέσκο ψάρι, αλλά και πιάτα στεριανά για τα γούστα όλης της παρέας.

Αν θέλεις κάτι απλό και αυθεντικό, μια γραφική, μεσημεριανή τσιπουροσύναξη, ο γαλανόλευκος Καραβόλος (22980-26.158), έχει αυτό που ζητάς: σουπιά με το μελάνι της στα κάρβουνα, ωραία τηγανητή πατάτα, ψαράκι αλλά και χοχλιούς στιφάδο, κατσικάκι στο φούρνο με πατάτες και μαγειρευτά. Σε ένα γραφικό σοκάκι πίσω από το σινεμά. 

Ο Μπουρτζούκος (22980-23.924), από το 1939, είναι κυριολεκτικά, το στομάχι του Πόρου και η πιο γνωστή λαϊκή ταβέρνα του. Δίπλα στη σχολή του σκι και πάνω στην προβλήτα που δένει το καραβάκι για την πόλη, κόσμος και ντουνιάς παρελαύνει καθημερινά για τα μαγειρευτά, τα κρεατικά και το φρέσκο ψαράκι του. 

Η καντίνα στον Ρώσικο Ναύσταθμο είναι ένα αυθεντικό κομμάτι της Ελλάδας του ’60. Με θέα αφ’ υψηλού στην παραλία, πρωινό με ομελέτες και σαλάτες και νοστιμότατα κεφτεδάκια για την πείνα μετά το μπάνιο και τα θαλάσσια σπορ.

Μια διαφορετική εμπειρία

Μετά την επίσκεψη στη Ζωοδόχο Πηγή και πριν πάρεις ποδαράτη τη γραφική κατηφόρα για την πόλη, το Μελίστακτο, έξω ακριβώς από τη Μονή, αξίζει μια στάση, στη σιωπή και τη γαλήνη, κάτω από τη δροσιά των πλατανιών. Ο Μελέτης και η Νεκταρία θα σου ψήσουν σουβλάκι ή ομελέτα με σαλατούλα, κάνουν και τυρόπιτα ταψιού, κυρίως, όμως, κάθε μέρα φτιάχνουν και διαφορετικά γλυκά, ραβανί, γαλακτομπούρεκο, lemon pie με τα εξαιρετικά λεμόνια της περιοχής, σπιτική βυσινάδα και λεμονάδα. Ένα στέκι μακριά από τη συνάφεια του κόσμου. (697-26.01.190)

Γλυκές ιστορίες

Ο Δάγκλης (22980-24.531), το ιστορικό ζαχαροπλαστείο του νησιού, ταυτίζεται με την ιστορία του Πόρου. Ο Γιάννης Δάγκλης συνεχίζει τη γλυκιά παράδοση σχεδόν μισού αιώνα, στην πλατεία Καραμάνου. Τα τραπεζάκια έξω, είναι το ιδανικό πόστο για να δοκιμάσεις τα περίφημα αμυγδαλωτά τους, με το αμύγδαλο τριμμένο όσο πρέπει για να «ακούγεται» αλλά και τον ζαχαρομπακλαβά, ένα άλλο αμυγδαλωτό σε σχήμα λουκουμιού. Φτιάχνουν το δικό τους παγωτό και φεύγοντας αξίζει να ψωνίσεις γλυκά του κουταλιού, καρυδάτα, παστέλι και σπιτικά λικέρ. 

Το Γλύκισμα (22980-25.651) θα το αντιληφθείς από τις πρωινές ουρές μπροστά στην πόρτα του, αφού στον Πόρο η μέρα ξεκινά με τυρόπιτα και ζεστό ρυζόγαλο του Γιώργου Κανατσίδη, που πέρασε για 3 χρόνια από το Πεντελικόν, αλλά και από την ευωδιά από κανέλα που πλημμυρίζει το στενάκι κοντά στη Δημοτική Αγορά. Από δω οι Ποριώτες ψωνίζουν και τα μικρά σπεσιαλιτέ μπακλαβαδάκια που θα φέρουν πεσκέσι στην Αθήνα, το γαλακτομπούρεκο, την παλιομοδίτικη Κοπεγχάγη, το κανταΐφι, την καρυδόπιτα και την κολοκυθόπιτα. 

Οικογενειακή υπόθεση και το μπιζουδάκι ζαχαροπλαστείο του Βεσσαλά (22980-25.651) στην αριστοκρατική πλευρά του λιμανιού. Η μαμά Δώρα και η κόρη Σωτηρία, που σπούδασε χημικός μηχανικός και στη συνέχεια διδάχτηκε τα μυστικά του ιταλικού gelato στο Carpigiani Gelato University της Μπολόνια, φτιάχνουν όλα τα παραδοσιακά γλυκά, εξαίρετη μαρμελάδα βουτύρου σε βαζάκι και φίνες μαρμελάδες με βιολογικά φρούτα αλλά η μεγάλη τους ειδικότητα είναι το απίστευτο, αγνό, παγωτό τους σε δεκάδες γεύσεις. Μια στάση που δεν πρέπει να χάσεις. 

Κρασί με όραμα

Και όμως, ο Πόρος κάνει το δικό του κρασί και μπορείς να το δοκιμάσεις σε ένα γραφικό σοκάκι της Μητροπόλεως. Το Οινοπωλείο Πόρου Άμπελος (694-55.40.951) έχει το δικό του στόχο: να αναβιώσει και να αναβαθμίσει ένα κρασί παρεξηγημένο, τη ρετσίνα. Δοκίμασε τη μπλε αλλά και την κόκκινη από ροδίτη, ντεμπίνα και βλάχικο και αρώματα από κόκκινα φρούτα. Μαζί με το κρασί, ελαιόλαδο και προϊόντα με βάση το λεμόνι.

Ψαράκι από τον τόπο του

Κάθε πρωί, πάνω στην προκυμαία, αράζουν οι ψαρόβαρκες με την ψαριά της ημέρας και όλος ο Πόρος είναι στο πόδι, μαζί με τις γάτες που διεκδικούν το δικό τους μερίδιο. Μια σταλιά δρόμο από την Αθήνα, αξίζει να ψωνίσεις εδώ το αγνό σου ψαράκι, χωρίς χημικά συντηρητικά, κατευθείαν από το νερό, διαλέγοντας ψάρια που δύσκολα θα βρεις στην Αθήνα: σαλούβαρδους, λούτσους, ρίκια, πεσκανδρίτσες, βραστόψαρα, ζαργάνες. Αν δεν προλάβεις, στη Δημοτική Αγορά υπάρχει και το ιχθυοπωλείο του Κων. Σοφιανού που ψαρεύει με το δικό του, λευκό τρεχαντήρι. Μια ευκαιρία να επισκεφτείς ό,τι έχει απομείνει από την Παλιά Αγορά, που κάποτε είχε γύρω στα 20 καταστήματα.