Τις προάλλες βρέθηκα μαζί με την παρέα μου στο Κολωνάκι, κοντά στην πλατεία Δεξαμενής, στο ιαπωνικό εστιατόριο Ronin. Το πρώτο που μας κέρδισε ήταν ο χώρος με τον χαμηλό φωτισμό και την υπέροχη ατμόσφαιρα, αφού πραγματικά ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόμασταν μετά από μια εξαντλητική μέρα στο γραφείο.

Το μαγαζί βρίσκεται στην οδό Ξανθίππου 2, έχει ανοίξει τις πόρτες του εδώ και σχεδόν έναν χρόνο και χαρακτηρίζεται από τη φιλοσοφία της ιαπωνικής κουλτούρας. Δεν είναι άλλωστε τυχαία και η επιλογή του ονόματος του, αφού ο όρος Ronin προέρχεται από τη φεουδαρχική Ιαπωνία και χαρακτηρίζει τους σαμουράι που είχαν χάσει τον αφέντη τους, είτε λόγω θανάτου είτε λόγω ατίμωσης, αφήνοντάς τους χωρίς κύριο να υπηρετήσουν. Παρόλ' αυτά, πολλοί Ronin κατάφεραν να αποκτήσουν φήμη, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τους 47 Ronin, οι οποίοι εκδικήθηκαν για τον αφέντη τους και έγιναν σύμβολα τιμής και πίστης. Μου έκανε πολύ θετική εντύπωση ότι αυτές τις πληροφορίες τις γνώριζε το προσωπικό του καταστήματος και τις μοιράστηκε μαζί μας. 

Ήρεμη ατμόσφαιρα με προσεγμένο design

Με την είσοδο μας στο μαγαζί μου έκανε εντύπωση η κεντρική σάλα με τον μεγάλο καθρέφτη. Ένιωθα ότι μεγαλώνει ο χώρος με έναν πολύ ωραίο τρόπο, χωρίς να φωνάζει για προσοχή. Βέβαια, για όσους θέλουν την ιδιωτικότητά τους μπορούν να κατευθυνθούν στο απομονωμένο πατάρι, που φάνταζε ιδανικό για συζήτηση με φαγητό και ένα ποτήρι κρασί ή σάκε. Ακόμα, στους τοίχους μπορεί κανείς να παρατηρήσει πίνακες που έχουν το ιαπωνικό στοιχείο, αλλά συμπληρώνουν πολύ όμορφα τη συνολική εικόνα του εστιατορίου, ενώ οι κόκκινες επιλογές σε χρώμα - σε ορισμένα σημεία - προσδίδουν μια νότα μυστήριου στην τελική αίσθηση. 

Όσα δοκιμάσαμε

Φτάσαμε στο μαγαζί και η αλήθεια είναι πως πεινούσαμε αρκετά, οπότε καθίσαμε αμέσως. Ο κατάλογος περιλαμβάνει ορεκτικά, όπως διάφορα ωμά πιάτα και βέβαια κυρίως, όπως noodles και κάποιες επιλογές με κρέας και φυσικά τα rolls, τα nigiri και τα sashimi με φρέσκα ψάρια ημέρας, που ήταν και ο λόγος της επίσκεψης μας. 

Στην κουζίνα ηγείται ο σεφ Vitharana Chandana, τον οποίο όλοι γνωρίσαμε στην πρώτη περίοδο του «Freud Oriental». Η εμπειρία του φάνηκε από τα πρώτα πιάτα που ξεκίνησαν να καταφθάνουν στο τραπέζι, αφού ήταν όλα πολύ προσεγμένα και σωστά δομημένα. Εμείς πρώτα δοκιμάσαμε το ταρτάρ τόνου με αβοκάντο που ήταν ελαφρώς spicy και έδενε εξαιρετικά με το λευκό κρασί από τον ελληνικό αμπελώνα που είχαμε επιλέξει. Ήταν ένα από τα πιάτα που ξεχωρίσαμε αφού όλες οι γεύσεις ισορροπούσαν εξαιρετικά μεταξύ τους. 

Συνεχίσαμε με το aji tataki που μας κέντρισε το ενδιαφέρον από την εμφάνιση του πιάτου και εν τέλει μας κέρδισε με τη γεύση του. Το λευκό ψάρι ταίριαζε με το λάιμ και το φρέσκο κρεμμύδι, ενώ η ginger ponzu sauce πρόδιδε τη φρεσκάδα που χρειαζόταν για να ολοκληρωθεί γευστικά. Ομολογουμένως, η αρχή στο γεύμα μας υπήρξε πολύ δυναμική. Οι γαρίδες tempura που ήρθαν αμέσως μετά μας ενθουσίασαν, ενώ τα shasimi με τσιπούρα και σολομό ξεπέρασαν κάθε προσδοκία, ειδικά σε συνδυασμό με το γουασάμπι στη σόγια σος που έδινε εκείνη την ένταση στη γεύση και απογείωνε το πιάτο. Εννοείται πως συνεχίσαμε με τα uramaki rolls με χέλι, γαρίδα και ψίχα καβουριού, τα οποία βρήκα ιδιαιτέρως χορταστικά. 

Το γεύμα μας ολοκληρώθηκε με mochi, τα οποία λόγω του παγωτού ήταν όσο κρύα χρειαζόμασταν για να νιώσουμε τη φρεσκάδα μετά από τις διαφορετικές και σχετικά πικάντικες γεύσεις. Αποτέλεσαν το ιδανικό κλείσιμο και ειδικά η γεύση με την καρύδα μου φάνηκε πολύ νόστιμη. 

Σίγουρα θα ξαναπήγαινα, ειδικά μετά τη δουλειά, γιατί θεωρώ ότι αποτελεί ιδανική επιλογή για να κλείσει όμορφα η μέρα σου, ενώ λόγω τοποθεσίας σού δίνει και τη δυνατότητα να επιλέξεις και όποιο μπαρ του κέντρου θέλεις για ένα ποτό ή κοκτέιλ αμέσως μετά.