Και ενώ τα τηγάνια "παίρνουν φωτιά" σε όλη την Ελλάδα, σε σπίτια, ταβέρνες και εστιατόρια, υπάρχει μία οικογενειακή επιχείρηση στα γνωστά και ιστορικά Λαδάδικα της Θεσσαλονίκης που ξεχωρίζει για τη μέρα της 25ης Μαρτίου. Κι αυτή είναι τα γνωστά Μπακαλιαράκια του Αρίστου, το οποίο ξεπερνά τον έναν αιώνα ζωής, αφού μετρά 113 χρόνια, με την τέταρτη πια γενιά να συνεχίζει ακάθεκτη την παράδοση. 

Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι πρόκειται για μια ταβέρνα που έχει τηγανίσει αμέτρητους μπακαλιάρους. Όπως έχει αναφέρει στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού/Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM», η Μαριαλίζα Κερανίδου, η μικρότερη της οικογένειας, «η προετοιμασία έχει ξεκινήσει εδώ και εβδομάδες, το καθάρισμα, το κόψιμο του μπακαλιάρου και το ξαλμύρισμα του μπακαλιάρου.».  Ένα από τα μακροβιότερα μπακαλιαράδικα της χώρας δεν θα ξέφευγε βέβαια και από τα «δίχτυα» του BBC.    

Τα μπακαλιαράκια του Αρίστου: Ιστορία που ξεπερνά τον αιώνα 

Τα μπακαλιαράκια του Αρίστου στήθηκαν κάποτε σε ένα από τα πιο κομβικά σημεία της Θεσσαλονίκης και συγκεκριμένα στα Λαδάδικα, βλέποντας κατευθείαν το λιμάνι της πόλης. 

Ήταν το μακρινό πια 1910, όταν ο πατέρας του Αρίστου, άνοιξε το κατάστημά του. Μία «τρύπα», όπως θα λέγαμε σήμερα, η οποία έφτανε μόλις για να χωρά εκείνος, τα εμπορεύματα και η κουζίνα του για να τα ψήνει. Από το «μενού» δεν έλειπε η παραδοσιακή μπουγάτσα για πρωινό και στη συνέχεια μεζέδες κυρίως με βάση το ψάρι. 

Το 1941 ήρθε η σειρά του γιου του, του Αρίστου, να αναλάβει σκυτάλη και η κατάσταση ήταν λίγο «στο πόδι». Street food, που θα λέγαμε και σήμερα! 

«Οι πελάτες έτρωγαν σχεδόν στα όρθια και όπου μπορούσαν να στηθούν για να κολατσίσουν στο διάλειμμά τους από την κοπιαστική εργασία. Συνήθως άπλωναν την εφημερίδα, στην οποία σέρβιρε το κατάστημα το ψαράκι, σε καπό αυτοκινήτων και σε άμαξες ή όποιου είδους λαμαρίνα βρισκόταν πρόχειρη μπροστά τους», εξηγεί η νεαρή κόρη ενός εκ των ιδιοκτητών.

Το 1987, η επιχείρηση πέρασε στα ανίψια του, Δημήτριο και Νικόλαο Κερανίδη, οι οποίοι διατήρησαν την παράδοση, δίνοντας όμως το δικό τους φρέσκο στοιχείο. 

Από τότε, οι ουρές και η φρενίτιδα για τον μπακαλιάρο του καταστήματος καλά κρατεί. Και αυτό γιατί ο μπακαλιάρος στη Θεσσαλονίκη δεν τρώγεται μόνο την 25η Μαρτίου, αλλά όλο τον χρόνο. 

Επίσης, μετά το πρώτο και θρυλικό κατάστημα στην  οδό Κατουνή, όπως ήταν αναμενόμενο ήρθαν δύο ακόμη, ένα ακόμη στα Λαδάδικα και ένα στον Εύοσμο. 

Όσο για τη μυστική συνταγή της επιτυχίας; Παραμένει μυστική. «Όλοι οι πελάτες μας θέλουν να μάθουν τα μυστικά του τηγανητού μπακαλιάρου σκορδαλιά, άλλα αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να συμβεί. Για να καταλάβετε πόσο καλά κρατήθηκε έναν αιώνα το μυστικό μας και δεν έχει διαρρεύσει το παραμικρό, ακόμη και το κουρκούτι που έφτιαχνε ο Αρίστος -ό,τι περίσσευε- το πετούσε στο αυλάκι, στον υπόνομο, για να μην μάθει κάνεις τα υλικά της μυστικής συνταγής. Μπορώ να σας πω μόνο ότι η σκορδαλιά μας γίνεται με ψωμί και για όσους θα τηγανίσουν στο σπίτι, ο μπακαλιάρος θέλει πολύ λάδι, πολλή υπομονή και πολύ δυνατή φωτιά για να μην... καθίσει και κολλήσει στο τηγάνι», λέει η Μαριαλίζα Κερανίδου.