Αν αναρωτιέσαι τι θα πει «Belon» δεν είσαι μόνος, το ίδιο πάθαμε κι εμείς και ανακαλύψαμε πως το όνομα αναφέρεται στον Pierre Belon, Γάλλο γιατρό και φυσιοδίφη του 16ου αιώνα, ο οποίος ήταν από τους πρώτους ξένους περιηγητές που επισκέφτηκε τη χώρα μας όταν ήταν υπό τουρκικό ζυγό κι έγραψε μεταξύ άλλων για αρκετές περιοχές της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας όταν περιόδευσε στην Ανατολική Μεσόγειο. Τις παρατηρήσεις του εξέδωσε τρία χρόνια μετά, το 1554, επιστρέφοντας στο Παρίσι σε ένα βιβλίο με τίτλο «Les observations de plusieurs singularitez et choses mémorables trouuées en Crèce, Asie, Judée, Egypte, Arabie etc».

Επιστρέφω στο Belon της Κηφισιάς που η αύρα του με κέρδισε με το «καλησπέρα». Συμπάθησα αμέσως τις ζαρντινιέρες με τις μπανανιές που περιτριγυρίζουν την μπροστινή τζαμωτή αυλή του, που ανοίγει και κλείνει ανάλογα τα κέφια του καιρού, την υπέροχη είσοδο-διάδρομο με τα φερ φορζέ τραπεζάκια, τα φωτάκια και τα αναρριχητικά φυτά. Το κλασάτο στιλ του γενικότερα - κομψό και χαλαρό μαζί από πάνω ως κάτω - από το υπέροχο ξύλινο πάτωμά του, τις άνετες καρεκλοπολυθρόνες του που είναι πλεγμένες με σκοινί, το κομψό art de la table ως το πολύτιμο οβάλ μαρμάρινο μπαρ που καταλαμβάνει το κέντρο του μαγαζιού και γύρω του συμβαίνουν όλα. Ένα μαγαζί φωτεινό και φιλόξενο που σε υποδέχεται κιμπάρικα και ανοιχτόκαρδα. 

Ο κατάλογος τρέφει μεγάλη συμπάθεια στην ψαροφαγία χωρίς να περιορίζεται σε αυτήν, όμως κι εμείς που την αγαπάμε προς τα εκεί κινηθήκαμε. Ξεκινήσαμε με ολόφρεσκα στρείδια στον πάγο, που απολαύσαμε με τα μάτια κλειστά σαν να κοινωνούσαμε με νερό θαλασσινό που έλεγε κι ο ποιητής. Συνεχίσαμε με ceviche από φαγκρί μαριναρισμένο με φράουλα και λάιμ - σόγια που κατέφτασε στο τραπέζι σαν σωστό λουλούδι, γαρνιρισμένο με πίκλες παντζαριού και χαβιάρι, ένα πιάτο χάρμα γεύσης κι οφθαλμών. Καρπάτσιο τόνου στη συνέχεια που το σερβίρουν πάνω σε μελιτζάνα καπνιστή και κονφί ντομάτας και εξίσου καλό. Μετά πιάσαμε για λίγο στεριά με σαλάτα burata με μαύρα ντοματίνια, βασιλικό και φρούτα εποχής - βανίλιες αυτή τη φορά, αλλά και Jamon iberico de bellota (από καθαρόαιμη ιβηρική φυλή χοιρινών που τρέφονται με βελανίδια) που μας σέρβιραν σε λεπτές φέτες, παρέα με φρυγανισμένο ψωμί και υπέροχο κονφί ντομάτας.

Βουτιά στη θάλασσα ξανά, αλλά στα βαθιά, με υπέροχη πράσινη σαλάτα με φρέσκες ψητές γαρίδες, αβοκάντο και καβουρντισμένο αμύγδαλο. Το κριθαράκι με φρέσκια καραβίδα και τριμμένη τρούφα θα μπορούσα να πω πως ήταν αριστούργημα, άψογα μαγειρεμένο, αλλά κρατάω τον χαρακτηρισμό για το επόμενο πιάτο που ήταν φιλετάκια λεμονάτου ροφού σερβιρισμένα με πάκερι (ένα χαρακτηριστικά χοντρό και κοντό ιταλικό ζυμαρικό) μαγειρεμένο με σάλτσα ντομάτας και ψαροζωμό. Για την ακρίβεια σερβίρεται σε τηγάνι και όχι σε πιάτο και χορταίνει 2 άτομα, τουλάχιστον. 

Γενικότερα, ό,τι δοκιμάσαμε έβγαζε αυθεντικότητα, αβίαστη φρεσκάδα και μια χρυσή ισορροπία στη γεύση, χωρίς κορώνες και υπερβολές, χωρίς fusion, confusion και φτηνούς εντυπωσιασμούς. Κλείσαμε με 3 εξαιρετικά γλυκά, βάσκικο τσιζκέικ, τιραμισού και παρφέ λεμόνι με βασιλικό, τραγανή μαρέγκα και φράουλα, το ένα καλύτερο από το άλλο. 

Εμπνευστής του μενού και των καθαρών γεύσεων που δοκιμάσαμε είναι ο chef Δημήτρης Κοντόπουλος και εκτελείται άψογα από τη δυνατή ομάδα του με επικεφαλής στην κουζίνα, την Ελεάνα Ρούσσου. Η λίστα των ποτών είναι πλούσια σε κρασιά και κοκτέιλ, το σέρβις είναι ιδιαίτερα ευγενικό και άμεσο, η μουσική πολύ καλή και στα σωστά ντεσιμπέλ και οι τιμές λογικές σε σχέση με την περιοχή και την ποιότητα των πιάτων τους.