Φτιάχνοντας μαρμελάδα στο σπίτι ανακαλύπτεις πόσο απλό μπορεί να είναι κάτι που νόμιζες «μπελαλίδικο». Ειδικά αν σου περισσεύουν φρούτα, αφού οι μαρμελάδες αποτελούν τον πιο νόστιμο τρόπο να τα αξιοποιήσεις και να τα απολαμβάνεις για εβδομάδες. Μάλιστα καλοκαιρινά φρούτα όπως τα ροδάκινα και τα βερίκοκα κάνουν από τις πιο ωραίες μαρμελάδες. Ευκαιρία να τις απολαύσουμε σπιτικές και χωρίς πρόσθετα συντηρητικά ή πολύ ζάχαρη. 

Βασική προϋπόθεση είναι η επιλογή των σωστών φρούτων. Θέλουμε να είναι ζουμερά και αρωματικά, αλλά όχι υπερβολικά ώριμα, γιατί βγάζουν πολύ νερό και η μαρμελάδα μπορεί να μην πήξει σωστά, ανάλογα με το φρούτο. Ακόμα αφαιρούμε τη φλούδα τους για πιο λείο αποτέλεσμα στη μαρμελάδα μας. Για αυτό και αφού τα χαράσουμε, τα βουτάμε σε βραστό νερό για 30–40 δευτερόλεπτα και αμέσως μετά σε παγωμένο. Έτσι η φλούδα αφαιρείται πανεύκολα και θα ξεφλουδίζεται απλά με το χέρι, χωρίς απώλειες. 

Στη συνταγή χρησιμοποιούμε χυμό λεμόνι, 1-2 κουταλιές ανά κιλό φρούτου, γιατί βοηθά να πήξει η μαρμελάδα σωστά, να έχει ωραίο και λαμπερό χρώμα, ενώ ισορροπεί και τη γλύκα. Η κλασική αναλογία ζάχαρης είναι 1:1, δηλαδή 1 κιλό φρούτο προς 1 κιλό ζάχαρη. Αν τα φρούτα που χρησιμοποιούμε είναι γλυκά, μπορούμε να μειώσουμε τη ζάχαρη. Αν μειώσουμε πολύ τη ζάχαρη, καλό είναι να θυμόμαστε ότι η μαρμελάδα διατηρείται για λιγότερο διάστημα. 

Στην αρχή αφήνουμε το φρούτο με τη ζάχαρη και το λεμόνι να σταθούν και να βγουν τα υγρά τους πριν τοποθετήσουμε την κατσαρόλα στη φωτιά. Όταν αρχίσει να βράζει πρέπει να την ξαφρίζουμε για καθαρή γεύση και σωστή υφή. Προσέχουμε να μην την παραβράσουμε γιατί θα πήξει υπερβολικά, θα αλλοιωθεί το χρώμα της και θα χάσει τη γεύση του φρούτου. Αν θέλουμε μπορούμε να προσθέσουμε κάποιο μπαχαρικό ή άλλο αρωματικό όπως βανίλια, τζίντζερ ή κανέλα για επιπλέον άρωμα. Εγώ στην προκειμένη περίπτωση προέθεσα ένα ξυλάκι κανέλας.

Αφού την κάνουμε όσο πιο λεία θέλουμε, είτε πιέζοντάς τη με ραβδομπλέντερ είτε με ένα πιρούνι, ελέγχουμε αν έχει πήξει. Υπάρχουν δύο τρόποι για να είμαστε σίγουροι αν έχει πήξει. Ο πρώτος είναι ρίχνοντας λίγη καυτή μαρμελάδα σε κρύο πιατάκι και βλέποντας αν σχηματιστεί μια γραμμή όταν τη σπρώξουμε με το δάχτυλο, τότε είναι έτοιμη. Ο άλλος τρόπος είναι να γείρουμε το πιάτο στο πλάι και αν αποκτήσει λεπτές γραμμές η μαρμελάδα μας, σαν μικρές ρυτίδες, τότε είναι και πάλι έτοιμη. 

Για να αποστειρώσουμε τα βάζα, τα πλένουμε καλά και τα βάζουμε σε φούρνο στους 100°C για 15 λεπτά ή τα βράζουμε για 10 λεπτά. Γεμίζουμε τα βαζάκια όσο η μαρμελάδα είναι ζεστή, τα σφραγίζουμε και τα γυρίζουμε ανάποδα μέχρι να κρυώσουν. Αυτό το κάνουμε για πιο σωστή διατήρηση. Η μαρμελάδα μπαίνει στα βάζα σχεδόν βραστή, στους 90–100°C. Η θερμότητα αποστειρώνει εσωτερικά το αποστειρωμένο βάζο για δεύτερη φορά, σκοτώνοντας τυχόν μικροοργανισμούς που επιβίωσαν. Όταν σφραγίσουμε το βάζο ενώ το περιεχόμενο είναι ζεστό, και όσο κρυώνει, ο αέρας που υπάρχει μέσα συστέλλεται, και δημιουργείται υποπίεση. Αυτό «ρουφάει» το καπάκι προς τα μέσα, σφραγίζοντάς το αεροστεγώς. 

Τα γυρίζουμε ανάποδα και έτσι αποστειρώνουμε και το καπάκι ενώ αυτό ενισχύει τη δημιουργία υποπίεσης καθώς κρυώνει το περιεχόμενο. Εδώ χρησιμοποιούμε λίγη ζάχαρη για μια «ζωντανή» και αρωματική μαρμελάδα. Διατηρείται 2-3 μήνες σφραγισμένη σωστά και αν ανοιχτεί διατηρείται για 203 εβδομάδες στο ψυγείο.