Τα παλιά ζαχαροπλαστεία που κρατάνε ζωντανές τις παραδοσιακές μας συνταγές και μας γεμίζουν νοσταλγία, τα φυλάμε σε ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας και δεν κουραζόμαστε να επιστρέφουμε εκεί ξανά και ξανά. Γιατί θέλουμε να βεβαιωθούμε πως τίποτα δεν έχει αλλάξει, ούτε στη γεύση, αλλά κυρίως στην ποιότητα.
Προσωπικά, το Μητροπολιτικόν το πρωτογνώρισα τη δεκαετία του ’80, όταν δούλευα καμιά εκατοστή μέτρα πιο πέρα. Το είχα ερωτευτεί πρωτίστως για τα μανταρινάκια του, αυτά τα πορτοκαλί θαύματα, τα ζαχαροτραγανά απ’ έξω, που μόλις έκανες πως τα δαγκώνεις μια θάλασσα σιροπιού ξεχυνόταν και πλημμύριζε το στόμα σου, γλυκαίνοντάς σε ως την ψυχή! Σχεδόν σαράντα χρόνια μετά περνάω ξανά την πόρτα του με την ίδια συγκίνηση.
Παραδοσιακά γλυκά από ελληνική πρώτη ύλη
Τα μανταρινάκια είναι πάντα εκεί, τυλιγμένα στις ζελατίνες τους, πλάι στα υπόλοιπα φρουί γλασέ και στα υπέροχα μαρόν γλασέ τους. Χρειάζονται πολλές ώρες δουλειάς μέχρι να γίνουν και απανωτά καλοπιάσματα και σιροπιάσματα. Εκεί και τα ταψιά με τα μελωμένα ρολάκια γαλακτομπούρεκου, τα γιαννιώτικα μπακλαβαδάκια και τα σαραγλάκια - όλα περιέχουν μέλι στο σιρόπι τους. Η μπακλαβού, ο νυφιάτικος βουτυράτος μπακλαβάς της Λέσβου είναι γεμισμένος με ασπρισμένο αμύγδαλο και σιροπιασμένος μόνο με μέλι. Κόβεται πάντα σε μικρά κομμάτια που στη συνέχεια τυλίγονται σε αμημόχαρτα για να μπορούν να μοιραστούν με ευκολία.
Οι κρυστάλλινες φοντανιέρες του πάγκου είναι γεμάτες με ρομβάκια κυδωνόπαστου, καραμέλες γάλακτος, βραχάκια αμυγδάλου με πικρή σοκολάτα και στους δίσκους όμορφα στοιβαγμένα τα αμυγδαλωτά. Τα υδραίικα είναι φτιαγμένα στην κατσαρόλα, πλασμένα σε σχήμα αχλαδιού με ένα γαρίφαλο καρφωμένο στην κορφή τους και τα μανταρινάτα από πάστα αμυγδάλου ζυμωμένη με μανταρίνι. Τα αμύγδαλα έρχονται πάντα από τον Βόλο, από τον ίδιο προμηθευτή μια ζωή, το μέλι από τη Σίφνο, το βούτυρο από τη Λέσβο.
Γλυκά με άποψη
Πλάι στα μελομακάρονα που εδώ τα βρίσκεις όλο το χρόνο και τα υπόλοιπα παραδοσιακά γλυκά, αληθινές τρούφες σοκολάτας και σκοπελίτικα δαμάσκηνα γεμισμένα με γκανάς και βουτηγμένα σε μπίτερ σοκολάτα. Και ακόμη, μια μεγάλη ποικιλία από σοκολατένια τυλιχτά κεράσματα, από τα οποία θα ξεχωρίσω τις καριόκες, τα καρυδάτα και τα γερμανικά, που αποτελούνται από αλλεπάλληλες στρώσεις βάφλας, γκανάς σοκολάτας γάλακτος, αμυγδαλόπαστας και μαρμελάδας βερίκοκου.
Θα αφήσω τη σοκολάτα, τη μηλόπιτα, τις πάστες αμυγδάλου, τη σεράνο και τη λέμον πάι και θα περάσω στα μαντιλάκια και τα σεκέρια, μια λαδερή παραλλαγή των σεκέρ παρέ, στα ντοματάκια - κάτι κομψά παστάκια με ελβετική μαρέγκα και μαρμελάδα μήλου, και φυσικά στους μπεζέδες. Μπορείς να τους αγοράσεις σκέτους ή κολλημένους ανά δύο με γέμιση κρέμας βανίλιας ή σοκολάτας. Εδώ βρίσκεις πάντα και έτοιμους δίσκους μαρέγκας για να φτιάξεις και τη δική σου πάβλοβα.
Ιστορία 100 χρόνων
Θεωρώ πως το Μητροπολιτικόν δεν είναι απλώς ένα vintage ζαχαροπλαστείο, αλλά ένα ζωντανό μουσείο της ελληνικής ζαχαροπλαστικής και είναι ευχής έργο που υπάρχει και μπορούμε ακόμα να βρίσκουμε τόσα παραδοσιακά γλυκά στις προθήκες του. Τόσο η αγάπη τους γι αυτά τα γλυκά όσο και οι συνταγές τους μένουν αναλλοίωτες στο χρόνο και προέρχονται από τον παππού Γιώργο Γεροντόπουλο, που ήρθε από τη Σίφνο και αφού μαθήτευσε σε άλλα ζαχαροπλαστεία, το 1930 άνοιξε το δικό του, στο ίδιο ακριβώς σημείο που βρίσκεται και σήμερα.
Ύστερα η επιχείρηση πέρασε στον γιο του το Δημήτρη ο οποίος αφού σπούδασε χημικός στη Λωζάνη και δούλεψε 10 χρόνια εκεί, επέστρεψε στην Ελλάδα. Δυστυχώς ή ευτυχώς, εδώ δεν κατάφερε να βρει δουλειά ως χημικός, γιατί τα εργοστάσια της εποχής ήταν λίγα και έτσι μπήκε στη δουλειά του πατέρα του. Όμως η τέχνη του Σιφνιού δεν πέρασε μόνο στον γιο, αλλά σε όλες τις Κυκλάδες. Από εδώ πέρασαν πολλά παιδιά, που ήρθαν, έμαθαν την τέχνη, έγιναν μάστορες και ύστερα άνοιξαν με τη σειρά τους το δικό τους ζαχαροπλαστείο στο νησί ή σε κάποια άλλη γειτονιά της Αθήνας.
Ο Γιώργος Γεροντόπουλος ο σημερινός ιδιοκτήτης που μας υποδέχτηκε σήμερα στο Μητροπολιτικόν είναι εγγονός και συνονόματος του ιδρυτή. Σπούδασε Οικονομολόγος με μεταπτυχιακό στην οικονομετρία, όμως καθώς η οικογενειακή επιχείρηση τον χρειαζόταν, σπούδασε και ζαχαροπλαστική στην Cordon Bleu στο Παρίσι. Έτσι καταρτισμένος με νέες γνώσεις και τεχνικές, μπήκε στη δουλειά και συνεχίζει μέχρι σήμερα το έργο του παππού τους, αφαιρώντας όση ζάχαρη γίνεται από τις συνταγές του που φυλά ως κόρη οφθαλμού.
Η πελατεία μέχρι σήμερα παραμένει φανατική, εκλεκτή και εκλεκτική και τα γλυκά τους συχνά φτάνουν ως και τη Σιγκαπούρη. Ανάμεσά τους γνωστά ονόματα από τον χώρο της πολιτικής, του θεάτρου και της τέχνης, από παλιά ως και σήμερα, ο καθένας με τις προτιμήσεις και τις αδυναμίες του. Άλλος έχει αδυναμία στους μπαμπάδες, άλλος στα αμυγδαλωτά και άλλος στα γεμιστά δαμάσκηνα και τα ναπολεόν. Ωστόσο, έχει συμβεί και αυτό: Να ανοίγει ένα πρωί η πόρτα και να μπαίνει κάποιος βιαστικός πελάτης για να δώσει παραγγελία από τον Αλ Σαούντ, τον σαουδάραβα βασιλιά, για 1500 κομμάτια μπακλαβού. Μήπως να βάζαμε και κάποιο άλλο γλυκό; Αυτό και τίποτε άλλο και τα χρειαζόμαστε αύριο!
Σε κάθε περίπτωση, αν δεν έχετε δοκιμάσει ακόμα την μπακλαβού του Μητροπολιτικόν, την επόμενη φορά που θα βρεθείτε στο Σύνταγμα δοκιμάστε την κι εσείς. Βασιλική εμπειρία!