Αλήθεια, τι είναι αυτό που κάνει ένα σουβλάκι να ξεχωρίζει; Είναι οι συνδυασμοί των υλικών, η ποιότητα, η συνέπεια στη γεύση ή τα εγκωμιαστικά σχόλια του κόσμου; Στον Πειραιά, ο Γιώργος μπορεί να μετράει μόλις 5 και κάτι χρόνια λειτουργίας, ωστόσο έχει καταφέρει να βάλει ένα τικ σε όλα τα παραπάνω, επιμένοντας να φτιάχνει ένα σουβλάκι παραδοσιακό, σχετικά μικρό, σίγουρα απλό και ταυτόχρονα μοναδικά γευστικό.

Μαγαζί γωνία ο Γιώργος, επί της Γούναρη και Νικήτα στον Πειραιά, ανοίγει καθημερινά από τις 11 το πρωί και μένει ανοιχτό μέχρι τις 20:30 τις καθημερινές και τις 19:30 το Σάββατο, ακολουθώντας λίγο πολύ το ωράριο των καταστημάτων. Σε αυτές τις λίγες ώρες, που σίγουρα δεν συμβαδίζουν με το ωράριο των περισσότερων σουβλατζίδικων, ο Γιώργος έχει καταφέρει να συγκεντρώνει ουρές από ένα πολυποίκιλο κόσμο, που περιμένει υπομονετικά να εξυπηρετηθεί.

Το μαγαζί είναι μια σταλιά, μια ανοιχτή κουζίνα όπου το προσωπικό πλάθει και ψήνει συνεχώς μπιφτέκια, ετοιμάζει λαχταριστές μερίδες και τυλίγει σουβλάκια και μπροστά τα ψυγεία με τα αναψυκτικά και το ταμείο όπου θα δώσεις την παραγγελία σου και θα πάρεις το νούμερό σου. Ναι, εδώ θα σε εξυπηρετήσουν με νούμερα και μην απελπιστείς αν δεις ξαφνικά ότι είσαι για παράδειγμα το 60 (!), αφού η παραγγελία ετοιμάζεται σχετικά γρήγορα. Βοηθάει βέβαια πολύ και το γεγονός ότι οι επιλογές στον κατάλογο είναι μόλις δύο: μερίδα ή τυλιχτό. Το περιεχόμενο δεν θέλει και ερώτημα, μπιφτέκι και μόνο.

Έτσι κάνω και εγώ, δίνω παραγγελία, παίρνω το νούμερό μου και κάθομαι στους πάγκους έξω κοιτώντας τον κόσμο που πάει και έρχεται συνεχώς. Άνθρωποι που δουλεύουν στις γύρω επιχειρήσεις και έρχονται για το μεσημεριανό τους, περαστικοί ή μόνιμοι θαμώνες που κάνουν μία στάση στη βόλτα τους στον Πειραιά για σουβλάκι στο χέρι ή για να πάρουν take away για το σπίτι και η πιο αγαπημένη μου από όλους, μία κυρία που έχει βγει εμφανώς για τις αγορές της αφού είναι φορτωμένη με τσάντες, καλοχτενισμένη και αρχοντική που σταματάει για να πάρει ένα σουβλάκι στο χέρι και να συνεχίσει την εξόρμηση στα μαγαζιά.

Σε αυτό το διάστημα βρίσκω την ευκαιρία να ανταλλάξω και λίγα λόγια με τον Γιώργο Τσακίρη, που άνοιξε το κατάστημα τον Ιούλιο του 2019 μαζί με τον πατέρα του Γρηγόρη. Το επίθετό τους δεν είναι συνωνυμία με τη γνωστή μάρκα για πατατάκια, αφού πρόκειται για τον γιο και τον εγγονό του ιδρυτή της επιχείρησης. Οι ίδιοι μπορεί να έχουν αποχωρήσει από την επιχείρηση, αλλά η επαφή με το φαγητό συνεχίστηκε. «Ο πατέρας μου είχε μια αντιπροσωπεία που προμήθευε τα εστιατόρια με ελληνικά προϊόντα και επίσης έστηνε κουζίνες σε εστιατόρια, έφτιαχνε συνταγές, εκπαίδευε το προσωπικό», αναφέρει ο Γιώργος, εξηγώντας ποιο είναι το background τους στην εστίαση.

Το 2019 λοιπόν, αποφάσισαν να ανοίξουν το κατάστημα Γιώργος στον Πειραιά, βάζοντας όπως λέει πολύ προσωπική δουλειά και κόπο. «Εμένα που με βλέπεις τώρα στο ταμείο έχω φάει άπειρες ώρες να πλάθω μπιφτέκια, να κόβω κρεμμύδια, να ανοίγω από τα ξημερώματα, να καθαρίζω. Είμαστε και οι δύο περήφανοι γιατί είδαμε τη δουλειά μας να πιάνει τόπο». Το concept του μαγαζιού δε, μπορεί να βασίζεται στα τυλιχτά που δεν είναι και κάτι πρωτότυπο, ωστόσο η διαφορετικότητά τους βρίσκεται στο μενού ή για να το πω καλύτερα, στις δύο και μοναδικές επιλογές του: τυλιχτό με πίτα, δύο μοσχαρίσια μπιφτέκια, ντομάτα, κρεμμύδια, μαϊντανό, κόκκινη σάλτσα και πικάντικο πιπεράκι ή μερίδα με 6 μπιφτεκάκια και τα υπόλοιπα υλικά. Ούτε γύρο, ούτε καλαμάκια, ούτε πατάτες τηγανητές, ούτε καν τζατζίκι δεν θα βρεις εδώ.

«Αυτό ήταν το σουβλάκι που έτρωγε ο πατέρας μου μικρός - ντομάτα, κρεμμύδι και μπιφτέκι σε πίτα. Απλά πράγματα. Δεν υπήρχες σως μουστάρδας και κέτσαπ, ούτε η προτηγανισμένη πατάτα ή ο έτοιμος γύρος και αυτό θέλαμε να προσφέρουμε και εμείς στον κόσμο. Πολλοί έρχονται στο μαγαζί και μου λένε “τυχερέ, φτιάχνεις ένα πράγμα και έχεις το κεφάλι σου ήσυχο”. Αλλά η δυσκολία βρίσκεται στα απλά πράγματα, γιατί εκεί φαίνεται η ποιότητα των προϊόντων», τονίζει ο Γιώργος.

Δοκιμάζοντας, καταλαβαίνεις αμέσως τι εννοεί. Η πίτα αφράτη και καλοψημένη, τα μπιφτέκια αν και μικρά είναι πολύ ζουμερά και γευστικά, η ντομάτα και το κρεμμύδι φρέσκα και ζωντανά και η γλυκοπικάντικη σάλτσα ντομάτας που τα αγκαλιάζει έρχεται να τα δέσει όλα μαζί σε ένα σουβλάκι που απολαμβάνεις με την ψυχή σου και σίγουρα, δεν μπορείς εύκολα να το ξεχάσεις.

Όπως αναφέρει ο ίδιος, όλα στο κατάστημα είναι χειροποίητα. Μόνοι τους ζυμώνουν τα μπιφτέκια, με ελληνικό κρέας από τη Θράκη και ελάχιστο υλικά που απλά τονίζουν τη γεύση του κρέατος χωρίς να τη σκεπάζουν, η ντομάτα, το κρεμμύδι και ο μαϊντανός είναι φρέσκα και κόβονται κάθε 10 λεπτά, για τη σάλτσα τους χρησιμοποιούν σάλτσα Γκρέκα από τη βόρεια Ελλάδα στην οποία βάζουν μπαχαρικά για να νοστιμέψει, αλλά φροντίζουν να είναι ελαφριά για να μη σκεπάζει το μπιφτέκι και να είναι εύπεπτη. Μέχρι και η πίτα είναι δικής τους συνταγής, αλλά επειδή δεν έχουν εργαστήριο για να τη ζυμώνουν στο κατάστημα, έχουν δώσει τη συνταγή σε μία βιοτεχνία στον Πειραιά και τους την ετοιμάζει.

«Είμαι περήφανος γιατί το μαγαζί μας απευθύνεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Επίσης, είμαι περήφανος για την ποιότητα των προϊόντων μας, καθώς και γιατί το φτιάξαμε όλο αυτό μαζί με τον πατέρα μου, οι δυο μας, με πολύ προσωπική δουλειά», μου λέει ο Γιώργος χαμογελαστός όταν του ζητάω να μου πει τι θεωρεί εκείνος ότι τους κάνει να ξεχωρίζουν. Πριν με αποχαιρετίσει δε, δεν παραλείπει να μου πει και για το νέο τους εγχείρημα, αφού τους τελευταίους μήνες άνοιξαν ένα ακόμη κατάστημα στο Αιγάλεω, στο Νο 194 της Ιεράς Οδού. Το μόνο που αλλάζει είναι το όνομα, αφού δεν λέγεται Γιώργος, αλλά Κομπλέ. Κατά τα άλλα, το concept και τα υλικά παραμένουν ίδια.