Ο ελληνικός αμπελώνας έχει να επιδείξει εξαιρετικής ποιότητας γηγενείς ποικιλίες, που δίνουν κρασιά με χαρακτήρα, τα οποία δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα από τις πιο δημοφιλείς ξένες ποικιλίες. Έτσι, δεν μας προκαλεί καμία έκπληξη που ο γνωστός γαστρονομικός οδηγός Taste Atlas συμπεριέλαβε συνολικά 16 ελληνικές ποικιλίες στη λίστα με τις 100 κορυφαίες ποικιλίες κρασιού της Ευρώπης.
Μάλιστα, τις περισσότερες από αυτές τις συναντάμε και αρκετά ψηλά στη λίστα, με τρεις εξ αυτών να βρίσκονται στην πρώτη δεκάδα.
Ειδικότερα, στην 5η θέση βρίσκεται η Μαλαγουζιά, μία από τις πιο ξεχωριστές λευκές ποικιλίες του ελληνικού αμπελώνα. «Η Μαλαγουζιά είναι μια αρχαία ελληνική ποικιλία λευκού σταφυλιού, που σώθηκε από την εξαφάνιση από τον Βαγγέλη Γεροβασιλείου, ο οποίος την έφερε πίσω από την αφάνεια τη δεκαετία του 1970. Το σταφύλι παράγει αρωματικά ξηρά κρασιά, τα οποία είναι συνήθως εξαιρετικής ποιότητας. Χρησιμοποιείται επίσης για την παραγωγή πυκνών και αρωματικών επιδόρπιων κρασιών. Στη μύτη, τα κρασιά παρουσιάζουν έντονα αρώματα που συχνά θυμίζουν ροδάκινα, αχλάδια και τροπικά φρούτα, συνήθως με νότες εσπεριδοειδών, βοτάνων και διακριτικές νότες λουλουδιών. Στο στόμα, είναι γεμάτα, πλούσια και στρογγυλά, ενώ τα καλύτερα παραδείγματα καταφέρνουν να παραμείνουν ζωντανά και φρέσκα», αναφέρεται στο Taste Atlas.
Αμέσως μετά, στην 6η θέση, το Μοσχοφίλερο, που ξεχωρίζει για το χρώμα του, αφού είναι η μοναδική ποικιλία με ερυθρωπό χρώμα που δημιουργεί λευκά κρασιά, αλλά και το έντονο άρωμα που δίνει στα κομψά κρασιά τα οποία παράγονται από αυτό.
Όπως διαβάζουμε στην περιγραφή της λίστας, «Το Μοσχοφίλερο είναι ένα ελληνικό σταφύλι που προέρχεται από την Πελοπόννησο. Είναι μια αρωματική και όψιμη ποικιλία που αποδίδει υψηλές σοδειές, αλλά μερικές φορές είναι ευαίσθητη και δύσκολη στην καλλιέργεια. Παρά την ευρεία παρουσία του, έγινε δημοφιλές μόνο στη δεκαετία του 1970 και του 1980, κυρίως από τους παραγωγούς της Μαντινείας, της σημαντικότερης αμπελουργικής περιοχής για το Μοσχοφίλερο. Τα μονοποικιλιακά κρασιά Μοσχοφίλερο μπορούν να είναι εξαιρετικά ευέλικτα. Συνήθως έχουν έντονη οξύτητα, η οποία αναδεικνύει τον καθαρό και φρέσκο χαρακτήρα τους. Τα κρασιά από χαμηλότερα υψόμετρα έχουν συνήθως μεγαλύτερη φρεσκάδα, ενώ αυτά από υψηλότερα αμπέλια τείνουν να έχουν πιο έντονο λουλουδάτο χαρακτήρα».
Στην 10η θέση πάλι, συναντάμε τον Ροδίτη. «Ο Ροδίτης είναι μια ποικιλία με ρόδινου χρώματος σταφύλια που καλλιεργείται σε όλη την ηπειρωτική χώρα. Είναι η δεύτερη πιο καλλιεργούμενη ποικιλία σταφυλιού στην Ελλάδα, που χρησιμοποιείται τόσο σε μονοποικιλιακά όσο και σε χαρμάνια. Το σταφύλι χρησιμοποιούνταν κυρίως για την παραγωγή ήπιων, φθηνών κρασιών χύμα, αλλά η πρόσφατη στροφή προς την ποιότητα έχει βελτιώσει ελαφρώς τη φήμη του. Ο Ροδίτης είναι ένα σταφύλι που επηρεάζεται από το terroir, δημιουργώντας κρασιά με κάπως διαφορετικούς χαρακτήρες και χαρακτηριστικά. Οι καλύτερες εκφράσεις προέρχονται από παλιά αμπέλια και υψηλά υψόμετρα, με αποτέλεσμα κρασιά με λεπτό άρωμα, μέτριο σώμα και υψηλή οξύτητα, όπως αυτά από τις ορεινής Αιγιαλείας».
Στη λίστα του Taste Atlas περιλαμβάνονται επίσης το Αγιωργίτικο (12η θέση), το Κοτσιφάλι (15η θέση), το Ασύρτικο (20η θέση), το Μαυροτράγανο (21η θέση), η Ρομπόλα (37η θέση), η Βηλάνα (39η θέση), το Βιδιανό (49η θέση), η Κυδωνίτσα (51η θέση), το Σαββατιανό (60η θέση), η Ντεμπίνα (72η θέση), η Λημνιώνα (91η θέση), Μεσενικόλας (94η θέση) και Muscat Blanc à Petits Grains (99η θέση).
