Μετά από σειρά αποτυχημένων ψηφοφοριών των καρδιναλίων για την εκλογή του νέου Πάπα, χθες 9 Μαίου ήρθε επιτέλους η στιγμή να μας συστηθεί ο διάδοχος του Πάπα Φραγκίσκου που έφυγε από τη ζωή λίγο καιρό πριν. Και το όνομα αυτού Λέων ο ΙΔ', ή αλλιώς ο αμερικανός Ρόμπερτ Πρέβοστ που έγινε καρδινάλιος μόλις δύο χρόνια πριν. Ο λευκός καπνός λοιπόν ήρθε, μαζί με τον νέο αρχηγό της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ο οποίος έχει, όπως είναι εύλογο, αυτή τη στιγμή πάνω του όλα τα φώτα της δημοσιότητας παγκοσμίως.
Κι όμως, ακόμη και το φαγητό των καρδιναλίων επηρέασε τη διαδικασία επιλογής
Όμως πού θα σταθούμε εμείς; Στο γεγονός ότι μέσα σε όλα, ένας ακόμη παράγοντας στάθηκε εμπόδιο κατά τη διαδικασία επιλογής. Και αυτός είναι η διατροφή των καρδιναλίων. Ναι, κι όμως.
Όπως αναφέρει το BBC, από πάντοτε, για την ακρίβεια, περισσότερα από 750 χρόνια, αυστηροί κανόνες φρουρούσαν τι μπορούν και τι δεν μπορούν να φάνε οι καρδινάλιοι, ώστε να αποφευχθούν κρυφά μηνύματα που μπορεί να βρίσκονται ακόμη και μέσα σε κοτόπουλο, ραβιόλια και χαρτοπετσέτες.
Να σημειώσουμε εδώ ότι οι καρδινάλιοι αυτόν τον καιρό του κονκλαβίου (η λατινική λέξη που υποδηλώνει την πλήρη απομόνωση και τις μυστικές συνεδριάσεις των καρδιναλίων) ήταν εντελώς απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο για αόριστο χρονικό διάστημα. Η ψηφοφορία, αλλά ακόμη και ο ύπνος και η διατροφή τους γίνονταν σε αυστηρά ελεγχόμενη απομόνωση.
Το φαγητό λοιπόν δεν επηρέαζε από γαστρονομικής άποψης, αλλά για λόγους ασφαλείας και προστασίας της διαδικασίας από διαρροές πληροφοριών. Όλα λοιπόν ελέγχονταν εξονυχιστικά. Τα ραβιόλια ενός καρδιναλίου, για παράδειγμα, θα μπορούσαν να έχουν στη γέμισή τους ένα παράνομο μήνυμα από το προσωπικό της κουζίνας- ή ένας καρδινάλιος θα μπορούσε να στείλει κρυφά μια ενημέρωση για την ψήφο του στον έξω κόσμο μέσω μιας βρώμικης χαρτοπετσέτας. Σοκαριστικό, έτσι δεν είναι;
Τι έτρωγαν οι καρδινάλιοι
Οι γεμίσεις λοιπόν στα φαγητά όχι απλά αποφεύγονταν αυτό το διάστημα για τους καρδινάλιους, αλλά απαγορεύονταν ρητά. Επίσης, απαγορεύονταν χαρτοπετσέτες από έξω ή η χρήση προσωπικών αντικειμένων αφού θα μπορούσαν να περιέχουν γραπτά μηνύματα.
Εννοείται πως η παρασκευή των γευμάτων γινόταν αυστηρά μόνο από προσωπικό του Βατικανού, όπως και η μεταφορά του φαγητού, που γινόταν μάλιστα σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές και πάντα υπό επίβλεψη. Οι μάγειρες ήταν άτομα εμπιστοσύνης του Βατικανού, συχνά μοναχές ή πιστοποιημένο προσωπικό, το οποίο δεν είχε πολλές επαφές με τον έξω κόσμο.
Φυσικά και δεν επιτρεπόταν εξωτερικό φαγητό ή επικοινωνία με προσωπικούς μάγειρες ή υπαλλήλους. Γενικώς, το μενού ήταν όσο απλό γινόταν: κοτόπουλο στη σχάρα, σαλάτες, φρούτα, και ζυμαρικά (προς Θεού, όχι γεμιστά!).
«Φαγητό που θα μπορούσες να φας σε σιδηροδρομικό σταθμό», περιέγραψε το φαγητό στο Casa Santa Marta, έναν ξενώνα στο Βατικανό, όπου διέμεναν οι καρδινάλιοι κατά τη διάρκεια του κονκλάβιου, ο καρδινάλιος Mauro Piacenza, βετεράνος του κονκλάβιου από την ιταλική πόλη της Γένοβας, διάσημη για το πέστο της. Με τον όρο «φαγητό του σιδηροδρομικού σταθμού», είπε ότι εννοούσε ζυμαρικά με «νερουλή σάλτσα», τις απλές κοτολέτες και σαλάτες. Δύσκολο κι αυτό, όσο να πεις!
Μέχρι τότε, εδώ μπορείς να δεις μερικές συνταγές μας με άρωμα Ιταλίας
