Εκτός πιάτσας, αλλά ταυτόχρονα και μια ανάσα από αυτή, το εστιατόριο Lykovrisi, η νέα άφιξη στον γαστρονομικό χάρτη της Γλυφάδας, τραβά αμέσως το βλέμμα όταν διασχίζεις την πολυσύχναστη λεωφόρο Γρ. Λαμπράκη. Ένας χώρος με μεγάλες τζαμαρίες που την ημέρα επιτρέπουν στο φως να διεισδύει με γενναιοδωρία, φτιαγμένος με γήινες και φωτεινές αποχρώσεις, μίνιμαλ διακόσμηση, αλλά παράλληλα ζεστή ατμόσφαιρα, ακροβατεί ανάμεσα στη χαλαρή διάθεση και την πολυτέλεια. Μπορείς να τον επισκεφθείς σχεδόν κάθε στιγμή της ημέρας, για brunch, μεσημεριανό ή βραδινή έξοδο, για να δοκιμάσεις το μενού που επιμελείται αποκλειστικά για το εστιατόριο της Γλυφάδας η σεφ Νένα Ισμυρνόγλου, δίνοντας έμφαση στην ελληνική κουζίνα. 

Το στέκι των 60’s 

Σε όσους το όνομα φαίνεται γνώριμο, δεν πρόκειται για συνωνυμία με τη «μεγαλύτερη» σε ηλικία Lykovrisi που βρίσκεται από το 1969 στην πλατεία Κολωνακίου και έχει εδραιωθεί στο μυαλό όσων συχνάζουν εκεί ως ένα από τα αγαπημένα downtown στέκια της Αθήνας. Ή μάλλον κάτι περισσότερο, αφού ανάμεσα στους θαμώνες βρίσκονταν την εποχή των θρυλικών 60’s σημαντικές προσωπικότητες της τέχνης και όχι μόνο. Ο Νίκος Γκάτσος, ο Αλέκος Σακελλάριος, ο Γιάννης Τσαρούχης και άλλοι, έδιναν ραντεβού συχνά πυκνά στα τραπέζια της Λυκόβρυσης. 

To Sole Giaguaro στα Πετράλωνα δεν είναι ένα ακόμη ιταλικό εστιατόριο

Η νέα εποχή στην Αθηναϊκή Ριβιέρα 

Λίγο καιρό πριν την αλλαγή του χρόνου, η Λυκόβρυση απέκτησε «αδερφάκι», αυτή τη φορά με τη θαλασσινή αύρα του νότου, στη Γλυφάδα. Άλλωστε, θα έλεγε κανείς πως ταιριάζει γάντι, που λέμε, στο γλυφαδιώτικο στυλ. 

Το μενού στο εστιατόριο της Γλυφάδας επιμελείται η σεφ Νένα Ισμυρνόγλου, με γνώμονα την ελληνική παράδοση, αλλά και με επιρροές από τις διεθνείς τάσεις της γαστρονομίας. Βασικό μέλημά της είναι οι καλές πρώτες ύλες από Έλληνες παραγωγούς και βέβαια η εποχικότητα, την οποία στοχεύει να αναδεικνύει μέσα από τις προτάσεις της. Μενού που βασίζεται - όπως, ομολογουμένως, οι περισσότερες από τις νέες αφίξεις που εμφανίζονται το τελευταίο διάστημα στην πόλη, δημιουργώντας μία νέα τάση - στις παραδοσιακές ελληνικές συνταγές με twists που στόχο έχουν να δημιουργήσουν μία γέφυρα μεταξύ παρόντος και παρελθόντος.

Η νέα άφιξη δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τα ραντάρ μας και σπεύσαμε να την επισκεφθούμε για να ζήσουμε την εμπειρία και, φυσικά, να δοκιμάσουμε τις γεύσεις που έχει να προτείνει. Ξεφυλλίζοντας τον κατάλογο είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς ότι αποτελεί έναν ύμνο στην ελληνική κουζίνα. Διαβάζοντας συνειδητοποιείς ότι τα πράγματα είναι λίγο πιο απλά, πιο παραδοσιακά απ’ ότι περίμενες, δεδομένου του χώρου που βρίσκεσαι, με έμπνευση από τις γευστικές μνήμες όλων μας και αυτό που αγαπάμε: το μαμαδίστικο φαγητό. Επίσης, αντιλαμβάνεσαι ότι καλύπτει όλα τα γούστα: Αν είσαι φίλος του κρεατικού, θα βρεις αυτό που σου ταιριάζει, το ίδιο και αν αγαπάς το ψάρι, ή τα ζυμαρικά. 

Ξεκινήσαμε λοιπόν με σφυρίδα ωμή και λεπτοκομμένη, μαριναρισμένη σε χυμούς εσπεριδοειδών με βότανα, λωτό, αγγούρι και βαλεριάνα, ένα πιάτο από τα πιο νόστιμα που δοκιμάσαμε, δροσερό, με οξύτητα και σπιρτάδα τόσο όσο.

Αν και δεν είναι κυρίως, θα έλεγα πως πρωταγωνιστικό ρόλο στο μενού έχει το πεϊνιρλί, αφού είναι ό,τι πιο αναπάντεχο, όντας ένα καθαρόαιμο street food. Στο τραπέζι φτάνουν δύο μίνι πεϊνιρλί με βουβαλίσια στρατσιατέλα Κερκίνης και βούτυρο, με τρίμμα από αυγοτάραχο Τρικαλινού. Ωραία ψημένο και με ροδισμένo το ζυμάρι του, θυμίζει ένα κλασικό πεϊνιρλί, όπως το ξέρεις, αλλά μόλις δοκιμάσεις αυτόν τον αναπάντεχο συνδυασμό τυριού - αυγοτάραχου, καταλαβαίνεις ότι είναι κάτι πραγματικά ξεχωριστό. Και επειδή μία ζύμη ποτέ δεν είναι αρκετή, επιλέξαμε και την ελληνική πίτσα με σάλτσα ντομάτας και νιώτικη γραβιέρα. Σίγουρα αρωματική, αλλά ίσως λίγο πιο αλμυρή για τα γούστα μας. 

Σειρά είχαν τα κεφτεδάκια στα κάρβουνα, που συνοδεύονται από χειροποίητα τσιπς πατάτας και μία δροσερή sauce γιαουρτιού. Αφράτα και ζουμερά, ήταν σίγουρα ένα από τα highlights του μενού, ενώ συνεχίζοντας με κρέας, δοκιμάσαμε στήθος κόκορα ψητό με πέστο βασιλικού, ψητή ντομάτα και πουρέ γλυκοπατάτας, αλλά και μελωμένο και ζουμερό αρνάκι στα κάρβουνα με γιαούρτι, πατάτες κυδωνάτες και σάλτσα με ρίγανη και δυόσμο - γεύσεις γνώριμες και γεμάτες.

Πάντα υπάρχει χώρος για γλυκό και έτσι ζητήσαμε το μερακλίδικο εκμέκ παγωτό, με σιροπιασμένο τσουρέκι μαστίχα, παγωτό καϊμάκι και κρέμα από φιστίκι Αιγίνης, που σου συστήνουμε ανεπιφύλακτα να δοκιμάσεις και εσύ. Είναι ο καλύτερος επίλογος για το γεύμα.

Η νέα Lykovrisi έχει αυτό το κομψό και ταυτόχρονα comfort στοιχείο που αναζητάς σε ένα μπιστρό, ενώ αν αγαπάς τις παραδοσιακές γεύσεις δοσμένες με μια πιο σύγχρονη ματιά - concept που δεν συναντάς πολύ συχνά στα νότια προάστια -, σίγουρα το εστιατόριο της Γλυφάδας έχει τα φόντα για να γίνει αγαπημένος σου προορισμός.