Στη γειτονιά γύρω από την Ακρόπολη και το Μουσείο καθημερινά συχνάζουν εκατοντάδες τουρίστες, που έρχονται στην Αθήνα από όλες τις γωνιές του πλανήτη. Αν θα έπρεπε να τους προτείνω κάποια μέρη για φαγητό, δεν θα ήταν σίγουρα τα τουριστικά, αλλά κάπου που θα θέλω να πηγαίνω και εγώ με τους φίλους μου… 

Εκεί που τελειώνει η πίσω πλευρά του Μουσείου της Ακρόπολης ξεκινά η Ροβέρτου Γκάλι. Μαζί με την οδό Καβαλότι σχηματίζουν ένα τοσοδούλι τρίγωνο, την πλατεία Λαζαρέτου. Εκεί βγάζει και τα λιγοστά τραπέζια του το Bistro Gargaretta, πλάι σε εκείνα του διπλανού και τόσο cosi καφέ-βιβλιοπωλείου. Την αγαπώ πολύ αυτή τη γωνιά στον ίσκιο της Ακρόπολης έτσι όπως είναι κρυμμένη κάτω από τα ψηλά δέντρα και γενικότερα όλη τη γειτονιά που είναι αριστούργημα και δεν χορταίνεις να την περπατάς. Το όνομα Gargaretta δεν είναι τυχαίο προέρχεται από το όνομα της συνοικίας όπου βρίσκεται, η οποία ονομάστηκε έτσι από την ομώνυμη ιταλική οικογένεια που ζούσε και είχε τα κτήματα της στην περιοχή κατά το Μεσαίωνα.  

Όχι, δεν είναι καινούριο μαγαζί το Gargaretta, όμως το θεωρώ κλασικό πλέον. Άνοιξε το καλοκαίρι του 2018 όταν οι αδελφές Κάτια και Αναστασία Τσιμιδοπούλου - ιδιοκτήτριες του ξενοδοχείου Herodion και Philipos - αποφάσισαν να κάνουν την παλιά αντικερί που έκλεισε απέναντι από το ξενοδοχείο τους, το Herodion, ένα all day bistro με έμφαση στις μεσογειακές γεύσεις και τα ελληνικά προϊόντα. Η Κάτια και η Αναστασία δεν είναι απλώς επιχειρηματίες, έχουν τη φιλοξενία στο αίμα τους και ακόμη, αισθητική, όραμα, άποψη και αυστηρό κριτήριο σε ό,τι αφορά στη δουλειά τους. Ήθελαν να μπορούν να φιλοξενούν στα τραπέζια του Gargaretta από νωρίς το πρωί έως το αργά το βράδυ όποιον θέλει να πιει έναν ποιοτικό καφέ, αλλά και να πάρει πρωινό, brunch, μεσημεριανό, βραδινό, ποτό ή να συνοδεύσει το κρασί του με κάτι νόστιμο. 

Ο χώρος είναι ευχάριστος και φωτεινός λόγω της τεράστιας τζαμαρίας που δεν περιορίζει ούτε το μάτι ούτε τη διάθεσή σου και όντας μέσα, σε κάνει να νιώθεις πως είσαι έξω. Από την άλλη μεριά υψώνονται ράφια που φτάνουν ψηλά ως το ταβάνι, δίπλα το μπαρ, η συλλογή με τα κρασιά - by the way τη λίστα των κρασιών επιμελείται ο σομελιέ Στέφανος Τριανταφυλλίδης και είναι εξαιρετική, με επιλογές από τον ελληνικό και ξένο αμπελώνα. Τα χρώματα είναι ήσυχα σε απαλούς μπεζ και γκρι τόνους, μόνο μερικές κόκκινες καρέκλες πού και πού βγάζουν γλώσσα στο αυστηρό industrial ύφος και στη διχρωμία. Τα φρέσκα λουλούδια δεν λείπουν από τα βάζα δίνοντας στο χώρο σπιτική θαλπωρή και νοιάξιμο.

Εμείς για ένα κρασί ξεκινήσαμε, μα μόλις είδαμε τον κατάλογο, μικρό μα τόσο χορταστικό, μας άνοιξε η όρεξη και το γυρίσαμε στο φαγητό. Το καινούριο μενού επιμελείται ο Χρύσανθος Μανωλόπουλος και την κουζίνα τρέχει ο Δημήτρης Μαγριπλής. Λοιπόν, εδώ γίνεται φοβερή δουλειά. Τα πιάτα που βγάζουν δεν είναι απλώς δημιουργικά, είναι χάρμα οφθαλμών αλλά και πεντανόστιμα. Δεν τα λες και παραδοσιακά, μα παγκόσμια. Έχουν όμως ελληνική ψυχή που τη νιώθεις να ξεδιπλώνεται αθόρυβα σε κάθε πιάτο. Όπως τα ψητά παντζάρια με το μανταρίνι, το οξύμελι και την ξινομυζήθρα.

Η πράσινη σαλάτα με φινόκιο, coppa, μήλο και τα κράνμπερις ήταν ολόδροση και τέλεια αρτυμένη. Δεν της έλειπε και δεν της περίσσευε τίποτα. Το ταρτάρ ήταν φτιαγμένο από εξαιρετικής ποιότητας μοσχαρίσιο φιλέτο και με κλασικά κατά τα άλλα αρώματα μα με ένα τηγανητό αυγό από πάνω, όχι ωμό.

Το οσομπούκο είναι σιγομαγειρεμένο με κόκκινο κρασί και πορτοκάλι, σερβίρεται με πουρέ πατάτας και είναι ένα βαθιά νόστιμο πιάτο. Αριστούργημα και ο τραχανάς με το κατσικίσιο τυρί, την ψητή ντομάτα και το τόσο δα άρωμα τρούφας.

Τα γλυκά επιμελείται η Κωνσταντίνα Μπούζα και αξίζει να πας ως εκεί μόνο γι’ αυτά. Εγώ ας πούμε θα ξεκινούσα ευχαρίστως με τα πόδια από τα Ιλίσια. Το προφιτερόλ λέει ο κατάλογος πως είναι φτιαγμένο με σου, κρέμα βανίλιας καραμελωμένη σοκολάτα και καφέ. Εγώ λέω πως είναι το καλύτερο που έχω δοκιμάσει ποτέ. Εξαιρετικό και το εκμέκ με σαντιγί μαστίχας, φιστίκι Αιγίνης και κανέλα όπως και η πορτοκαλόπιτα. 

Το σέρβις είναι χαλαρό, όσο πρέπει φιλικό και ευγενικό και οι τιμές πολύ τίμιες για την ποιότητα του φαγητού που σερβίρουν. Προσωπικά έχω αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς με τον κατάλογο και θα επιστρέψω σύντομα για να καλύψω κάτι κενά που άφησα. Κατά τα άλλα θα το σύστηνα σε φίλους μου και σε ξένους. Μα και σε τουρίστες!