Dulce de leche ή αλλιώς, απλά και κατανοητά, καραμελωμένο γάλα. Τόσο απλό, αλλά ταυτόχρονα τόσο νόστιμο, που μπορεί να σου φτιάξει τη μέρα. Το έχω δοκιμάσει ως γαρνιτούρα σε βάσκικο cheesecake και τελικά φτάσαμε να ζητηθεί μπολάκι με όσο περίσσεψε. Να μην αναφέρω όσους το έτρωγαν σκέτο, με το κουτάλι.
Με το χαρακτηριστικό καραμελένιο χρώμα του, κρεμώδες και παχύρρευστο, το dulche de leche είναι το εθνικό γλυκό υλικό των Αργεντίνων και παίρνει θέση σε ουκ ολίγες γλυκές συνταγές τους, όπως τα παραδοσιακά alfajores που δεν είναι άλλο από μπισκότα με dulce de leche. Παρ’ όλα αυτά, το γλυκό καραμελωμένο γάλα έχει κάνει ταξίδια ολόκληρα και πολλές χώρες του κόσμου διατηρούν τη δική τους εκδοχή για το γλύκισμα.
Διεκδικώντας τη χρυσαφένια σάλτσα
Είναι ένα από τα πιο δημοφιλή γλυκίσματα στη Νότια Αμερική, που συχνά απλώνεται ως γαρνιτούρα πάνω σε γλυκά όπως κέικ, μπισκότα, στο παγωτό και φυσικά σε pancakes, μάφιν, κρέπες, βάφλες κλπ.. Ωστόσο, η λιχουδιά διαφέρει ανάλογα με τη χώρα στην οποία παρασκευάζεται και υπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικά με το ποιος την έφτιαξε πρώτος.
Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι το dulce de leche ανακαλύφθηκε το 1804 στη Γαλλία, όταν ο μάγειρας του Ναπολέοντα ζέστανε ένα μείγμα γάλακτος και ζάχαρης για πάρα πολλή ώρα. Άλλοι πιστεύουν ότι παρασκευάστηκε για πρώτη φορά στην Ινδονησία, πριν μεταφερθεί στις Φιλιππίνες, γύρω στον 16ο αιώνα. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, οι Ισπανοί ανακάλυψαν τη λιχουδιά μετά την κατάκτηση των Φιλιππίνων και στη συνέχεια την πήραν πίσω στη χώρα τους.
Ωστόσο, μια από τις πιο δημοφιλείς θεωρίες είναι ότι ανακαλύφθηκε τον 19ο αιώνα από την υπηρέτρια του Αργεντινού πολιτικού Juan Manuel de Rosas. Ο θρύλος λέει ότι εκείνη είχε στη φωτιά γάλα με ζάχαρη, όταν την κάλεσαν και ξέχασε την κατσαρόλα της. Επιστρέφοντας συνειδητοποίησε ότι το γάλα είχε μετατραπεί σε μια παχύρρευστη σάλτσα που ήταν γλυκιά και καφετί στο χρώμα.
Συμπτωματικά, η πρώτη ιστορική αναφορά στο επιδόρπιο εμφανίζεται σε μια καταγραφή του 1829, σε μια ειρηνευτική συνάντηση του Juan Manuel de Rosas και ενός πολιτικού του εχθρού. Λόγω αυτής της υπόθεσης, η Αργεντινή προσπάθησε να ανακηρύξει το dulce de leche ως κομμάτι της επίσημης αργεντίνικης πολιτιστικής κληρονομιάς το 2003. Χωρίς επιτυχία ωστόσο, καθώς η Ουρουγουάη ισχυρίστηκε ότι θα έπρεπε να θεωρείται μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής του Ρίο ντε λα Πλάτα (ποταμός μεταξύ Ουρουγουάης και Αργεντινής).
Η Χιλή, η Κολομβία και το Περού έχουν επίσης προβάλει παρόμοιες αξιώσεις. Πάντως γενικώς, αποτελεί το πιο διαδεδομένο γλύκισμα στη Νότια Αμερική.
Πώς θα φτιάξεις dulce de leche στο σπίτι
Παρότι το dulce de leche έχει την τέλεια υφή και σύσταση, υπέροχο χρώμα καραμέλας και γλυκιά γεύση που δε μοιάζει με τίποτα άλλο, η διαδικασία παρασκευής του είναι κάτι παραπάνω από απλή. Άλλωστε σύμφωνα με τις διάφορες ιστορίες που έχουν ειπωθεί, φτιάχτηκε τυχαία.
Πλέον θα το βρεις εύκολα έτοιμο προς χρήση και στο εμπόριο, όμως αξίζει να δοκιμάσεις να το φτιάξεις και στο σπίτι. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι μια κονσέρβα ζαχαρούχο γάλα, μια μεγάλη κατσαρόλα με νερό και λίγη υπομονή.
Διαδικασία
1. Γεμίζεις μια κατσαρόλα με νερό, περίπου μέχρι τη μέση.
2. Βάζεις την κατσαρόλα στη φωτιά και περιμένεις να έρθει σε βρασμό.
3. Μόλις το νερό κοχλάσει βυθίζεις μέσα τη συσκευασία του ζαχαρούχου. Προσοχή! Η κονσέρβα πρέπει να είναι κλειστή.
4. Σιγοβράζεις για 3 ώρες, τσεκάροντας τακτικά ώστε να συμπληρώνεις με ζεστό νερό όποτε χρειάζεται.
5. Αποσύρεις την κατσαρόλα από τη φωτιά, βγάζεις προσεκτικά την κονσέρβα και αφήνεις να κρυώσει καλά. Ανοίγοντάς το θα δεις ότι το γάλα έχει πάρει το χαρακτηριστικό χρώμα και έχει γίνει μία ωραία κρέμα.
