Μεταφορικά, το μανάρι είναι αγαπησιάρικη προσφώνηση σε οικείο πρόσωπο. Ωστόσο, σύμφωνα με το λεξικό είναι ζώο εκτροφής που προορίζεται αποκλειστικά για σφάξιμο. Οπότε με το που ακούς το όνομα της νέας ταβέρνας του Άρη Βεζενέ στο κέντρο, ονόματι Manari, open fire greek tavern τα υποψιάζεσαι όλα. Αφενός νιώθεις ευπρόσδεκτος, αφετέρου ξέρεις προκαταβολικά τι σε περιμένει και πως στα τραπέζια του δεν θα συναντήσεις χορτοφάγους ούτε για αστείο. Αν τώρα στην εξίσωση προσθέσεις και το όνομα του Άρη Βεζενέ σιγουρεύεσαι πως θα φας μάλλον καλά. 

Η πρώτη εντύπωση

Το «καρτουνίστικο» σήμα του μαγαζιού μου έφτιαξε αμέσως τη διάθεση και δεν είναι άλλο από ένα κριάρι και μια προβατίνα που τα πίνουν στο ίδιο τραπέζι, ένα σχέδιο που βλέπεις τυπωμένο και στις μπλούζες του προσωπικού. 

Τα μαγαζιά πάνω στην πλατεία είναι τέσσερα στον αριθμό και υπάρχει άπλετος χώρος με άνετα τραπεζοκαθίσματα, τόσο έξω – στη στοά, στο υπόστεγο και κάτω από τη φιλόξενη λευκή τέντα πλάι στις σόμπες, όσο και μέσα. Θυμήσου βέβαια ότι δεν επισκεφτείς το Μανάρι μεσημεράκι, τότε καλύτερα να κλείσεις τραπέζι. Τα λευκά τραπεζομάντιλα και οι λευκές πετσέτες με τα οποία είναι στρωμένα τα τραπέζια του, δηλώνουν αρχοντιά και κιμπαροσύνη. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και τα κολονάτα ποτήρια και τα μαχαιροπίρουνα. Aξιομνημόνευτα είναι και τα sur mesure πιάτα που σε καλωσορίζουν με την ευχή «Καλή όρεξη μανάρι μου» γραμμένη γύρω τους. 

Οι φλόγες στην κουζίνα και οι πεπειραμένοι ψήστες που ετοιμάζουν πυρετωδώς τα κρεατικά βρίσκονται σε κοινή θέα και σε γεμίζουν με σιγουριά για την τέχνη τους. Γενικώς, η ατμόσφαιρα είναι χαλαρή, παρά το γεγονός ότι το επισκεφτήκαμε σε ώρα αιχμής. Η διακόσμησή του είναι απλή και ταπεινή, ίσως και λίγο αυστηρή, όπως μια κλασική αστική ελληνική ταβέρνα. Στα συν και ο μεγάλος πάγκος απέναντι από τις ψησταριές που μπορείς να καθίσεις και να φας μόνος ή με την παρέα σου. 

Ο Αορίτης άλλαξε, μα δεν ξεχνά την Κρήτη

Στα plus θα σημειώσω επίσης ότι το προσωπικό είναι φιλικό και άκρως εξυπηρετικό, ενώ μπορεί εύκολα να σε κατευθύνει ανάλογα με τις προτιμήσεις σου. 

Σφιχτό μενού – ύμνος στην κλασική χασαποταβέρνα

Ο κατάλογος δεν είναι τεράστιος και αυτό, αν με ρωτάς, είναι καλό σημάδι. Ωστόσο, μέσα του θα βρεις τα άπαντα μιας κλασσικής χασαποταβέρνας, φτιαγμένα με μια έξτρα δόση μαστοριάς. Οι τιμές είναι πολύ λογικές, αν σκεφτείς πως όλα τα κρεατικά είναι ελληνικά και οι πρώτες ύλες εξαιρετικής ποιότητας και με ονομασία προέλευσης.  

Πάμε τώρα στο δια ταύτα. Τα παϊδάκια εδώ έχουν την τιμητική τους, σε όποια μορφή κι αν τα προτιμάς, αρνίσια, πρόβεια ή κοτόπουλου και πωλούνται με το κιλό.  Παραγγείλαμε κολοκυθάκια και μελιτζάνες τηγανητές, βαφτίζοντάς τα σαλάτα. Η τραγανή κρούστα τους έκανε αυτό το πολυπόθητο «κρατς» στο στόμα και το πρόβειο γιαούρτι που τα συνόδευε και ήταν ελαφρά πασπαλισμένο από ξύσμα λεμονιού έκανε τη διαφορά.  Το ψητό συκώτι είναι ίσως το καλύτερο που έχω δοκιμάσει στη ζωή μου, ψημένο τόσο-όσο,  με τη μπόλια και τα ζουμιά του, λεπτοκομμένο θαρρείς με ξυράφι, πραγματικά ονειρεμένο. Αφήσαμε το μπιφτεκάκι προβατίνας για μια άλλη φορά και προσκυνήσαμε τα νεφράκια που έρχονται καλοψημένα πάνω σε μια χειροποίητη πίτα. 

Ζουμερότατα και τα παϊδάκια κοτόπουλου, θα σταθώ όμως στα μοσχαρίσια μπιφτέκια τους – δύο στη μερίδα, όχι μόνο γιατί ήταν άκρως κρεατένια και ζουμερά, αλλά γιατί έρχονται πάνω σε δύο φέτες ψημένης ντομάτας, και όταν στύβεις πάνω τους το ψημένο λεμόνι που σου φέρνουν μαζί, απλά απογειώνονται. Εξαιρετικό ήταν και το γλυκό για το τέλος. Ένα καραμελωμένο τσουρέκι με χειροποίητο παγωτό. 

Η κάβα πλούσια, με επιλογές σε φυσικά κρασιά, μπίρες και αποστάγματα. Κατά τα άλλα, σίγουρα θα επιστρέψω με μεγαλύτερη παρέα γιατί έχω αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς με πολλά: σίγουρα για τη μακαρονάδα για δύο, για τα διάσημα κιόλας παϊδάκια τους, την κρεατόπιτα, τις τηγανητές πατάτες, την τυροκαυτερή και τις σαλάτες τους. 

Και μιας και μίλησα για λογαριασμό, να σου πω πως αν είσαι εγκρατής και λιτός στην παραγγελία σου, θα πληρώσεις μια λογική τιμή που αντιπροσωπεύει την ποιότητα του φαγητού και της εξυπηρέτησης.