Το διάστημα που έζησα στη Ρώμη για πρακτική ευχαριστήθηκα σίγουρα δύο πράγματα, τον καφέ και τα arrancini. Δεν είχα καλύτερο από τις βόλτες στα διάφορα μέρη της ιταλικής πρωτεύουσας, κρατώντας αυτές τις ιταλικές μπαλίτσες που το όνομα τους σημαίνει πορτοκάλι. Πρόκειται για «κεφτέδες» από ρύζι γεμιστούς με διαφόρων ειδών υλικά και σάλτσες που μετατρέπονται στο τέλειο street food.

Έτσι, όταν επέστρεψα στην Ελλάδα κατάλαβα πως κάποια φαγητά ανήκουν στις χώρες που τα πρωτοσυναντάς. Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2024, που άνοιξε στο κέντρο της Αθήνας η Focacceria Napul’e. Δημιούργημα του Ναπολιτάνου σεφ Francesco Granata που γνωρίζαμε από το Napul’è, το ιταλικό εστιατόριο της Βάρης όπου έχουμε δοκιμάσει μεταξύ άλλων την εξαιρετική πίτσα που φτιάχνει και γνωρίσαμε την τέχνη του στο ψωμί και τις ζύμες. 

Επομένως, υπήρχαν υψηλές προσδοκίες όταν άνοιξε μαζί με τη συνέταιρό του Άννα Τασιούλα την πρώτη φοκατσερία στην Αθήνα. Πρόκειται για ένα μικρό μαγαζάκι στην οδό Πετράκη, στη γειτονιά της Μητρόπολης, που σε προσκαλεί να το εξερευνήσεις με την ωραία του βιτρίνα. Ο Francesco έχει επιμεληθεί προσωπικά την επιλογή των προϊόντων, από μικρούς Ιταλούς παραγωγούς από την περιοχή γύρω από τη Νάπολη, ενώ όλες οι παρασκευές που θα βρεις στο μαγαζί είναι χειροποίητες - από τις σάλτσες μέχρι την porchetta. Συγκεκριμένα για την porchetta, αφού κάνει όλη την προετοιμασία από την αρχή, την αφήνει να αργοψηθεί για περίπου 5 ώρες ώστε να αποκτήσει μια υπερ-τραγανή κρούστα και έπειτα την κόβει σε λεπτά - λεπτά κομμάτια. Δεν είναι τυχαίο ότι η Focaccia del Capo που γεμίζεται με porchetta έχει κάνει πάταγο.

Αν δεν πας διαβασμένος η αλήθεια είναι πως μπορεί να χαζεύεις για ώρα τον κατάλογο στον τοίχο του μαγαζιού αφού έχει άπειρες επιλογές σε σάντουιτς με διάφορες γεμίσεις, όπως μορταδέλα από την Μπολόνια, προσούτο San Daniele, σαλάμι με μάραθο από την Τοσκάνη, stracchino, πικάντικο σαλάμι Καλαβρίας, παρμεζάνα που ωριμάζει 30 μήνες και πολλά ακόμη. Σίγουρα πάντως θα θες να τα δοκιμάσεις όλα αφού η focaccia ψήνεται στον όροφο του μικρού μαγαζιού και μοσχοβολάει ο τόπος.

Προσωπικά δοκίμασα δύο είδη, την περίφημη Focaccia del Capo που σου ανέφερα παραπάνω, γιατί όπως χάζευα τα προϊόντα μού την πρότειναν και είχαν απόλυτο δίκιο και έπειτα τη vegan επιλογή γιατί ζητήθηκε από την παρέα. Για την πρώτη δεν υπάρχουν λόγια αφού η τόσο - όσο καυτερή σάλτσα nduja δένει απόλυτα με την ψητή μελιτζάνα και την ψητή porchetta, ενώ η πάστα ελιάς προσδίδει μια φρεσκάδα που ισορροπεί το αποτέλεσμα αναπάντεχα. Η vegan επιλογή επίσης στεκόταν πολύ καλά, αν και αρχικά υπήρξα κάπως επιφυλακτική. 

Βέβαια, αυτό που με ξετρέλανε και πλέον θα επιλέγω κάθε φορά που θα κατεβαίνω για βόλτα στο κέντρο είναι τα arancini. Πραγματικά, η γεύση τους ήταν λες και βρισκόμουν πάλι κάπου στην Ιταλία. Θα τα εντοπίσεις σε τέσσερις παραλλαγές με μορταδέλα και πέστο φυστίκι, σαν «καρμπονάρα» με guanciale, αυγό και πεκορίνο, με scamorza, παρμεζάνα, μελιτζάνα, ‘nduja, σάλτσα ντομάτας και βασιλικό, καθώς και το πιο μεσογειακό με μοτσαρελα, ελιές, κάππαρη, σάλτσα ντομάτας και μυρωδικά.

Επειδή ξέρω ότι πλέον ανυπομονείς να δοκιμάσεις οφείλω να σε ενημερώσω πως το μαγαζί υπάρχει σε όλες τις γνωστές πλατφόρμες delivery και αν βρεθείς εκεί, πέρα από take away μπορείς να κάτσεις σε κάποια από τα ελάχιστα τραπεζάκια που βρίσκονται απ' έξω.

Για να συνοδεύσεις τις επιλογές αναλόγως την ώρα που θα πας θα βρεις καφέ και ορισμένες craft μπίρες που έχουν στο ψυγείο.