Ο Νίκος Καρατζάς ανήκει στη μεσαία γενιά των Ελλήνων οινολόγων-οινοποιών, δηλαδή στην ομάδα εκείνη που έχοντας ήδη μπροστά της τα επιτεύγματα των πρωτοπόρων που άλλαξαν την εικόνα του ελληνικού κρασιού, έπρεπε να προχωρήσει ακόμη περισσότερο αν ήθελε να γράψει τη δική της σελίδα στην ιστορία του ελληνικού κρασιού. Ο Νίκος διάλεξε τις ελληνικές ποικιλίες αμπέλου ως το δρόμο για τα επόμενα βήματα. Γεννημένος στη Δράμα το 1977, «ανδρώθηκε» οινολογικά μέσα στο Κτήμα Παυλίδη όπου έφθασε ως τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου αλλά στη συνέχεια ακολούθησε τον δικό του δρόμο ιδρύοντας την Oenops Wines στην Προσοτσάνη. Η επιλογή της ονομασίας δεν ήταν τυχαία, η λέξη οίνωψ είναι ομηρική και σημαίνει «αυτός που έχει την όψη ή το χρώμα του κρασιού».

Ο Νίκος Καρατζάς αγαπά με πάθος το κρασί, το θεωρεί φορέα πολιτισμού, και είναι απόλυτα αφοσιωμένος στις ελληνικές ποικιλίες αμπέλου καθώς πιστεύει ότι έτσι υπηρετεί τη διατήρηση της παράδοσης  αλλά και την ανάπτυξη του κατάλληλου μάρκετινγκ για το ελληνικό κρασί. Είναι αφοσιωμένος στην παραγωγή εκλεπτυσμένων κρασιών που θέλει να τα φτιάχνει με την ελάχιστη ανθρώπινη παρέμβαση. Δηλώνει άλλωστε λάτρης της απλότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι την πρώτη σειρά κρασιών που έφτιαξε την ονόμασε «Απλά» τοποθετώντας στις ετικέτες ρήσεις όπως «Η απλότητα δεν είναι απλό πράγμα» του Τσάρλι Τσάπλιν, «Η ζωή αναλώνεται σε λεπτομέρειες. Απλοποιήστε, απλοποιήστε» του Χένρι Ντέιβιντ Θόρω και «Η απλότητα είναι η απόλυτη επιτήδευση» του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Αυτός είναι και ο τρόπος που αντιμετωπίζει τη ζωή. 

«Είναι τα απλά πράγματα που ορίζουν για μένα την καλή ζωή, ποιοτικός χρόνος, ισορροπία, ηρεμία, καλή παρέα, καλό φαγητό, καλό κρασί, λέει, και προσθέτει: Εντυπωσιάζομαι το ίδιο είτε βρεθώ σε μια απλή ταβέρνα όπου θα φάω ένα φρέσκο και σωστά ψημένο ψάρι, είτε βρεθώ σε ένα αστεράτο εστιατόριο όπου χρειάστηκε η συμβολή πολλών ανθρώπων και προετοιμασία πολλών ωρών για το φαγητό». 

Θεωρεί σημαντικό να υπηρετεί το κοινό «φτιάχνοντας ένα προϊόν που μπορεί να κάνει τις στιγμές όλων καλύτερες» και στόχος του είναι να μην προδώσει τη σχέση εμπιστοσύνης που έχει αναπτύξει με τους καταναλωτές. Αν σχεδίαζε ένα κρασί για τη νέα γενιά θα ήταν οπωσδήποτε από ελληνικές ποικιλίες, χαμηλόβαθμο και δεν θα δίσταζε να φτιάξει μια συσκευασία μόνο με bar code με κρασί ατομικά μεριδοποιημένο σε μεταλλικό κουτάκι. 

Νίκο, πως ασχολήθηκες με την παραγωγή κρασιού; 

Δεν είχα οικογενειακή σχέση με το κρασί. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές μου σαν χημικός μηχανικός δέχθηκα πρόταση συνεργασίας από το Κτήμα Παυλίδη με την προϋπόθεση ότι θα ολοκλήρωνα σπουδές οινολογίας στο Μπορντό. Αυτό μου κέντρισε το ενδιαφέρον και αποδείχθηκε μια μεγάλη πρόκληση γιατί βρέθηκα σε μια χώρα με άγνωστη σε μένα γλώσσα και μια σχολή ιδιαίτερα απαιτητική. Αυτό με έκανε να προσπαθήσω να υπερβώ τον εαυτό μου δουλεύοντας και μελετώντας με προσήλωση πολλές ώρες την ημέρα για να ακολουθήσω το επίπεδο των άλλων σπουδαστών. Επίσης , με έμαθε να παρατηρώ με μεγάλη προσοχή και έτσι αισθάνθηκα το πάθος για το κρασί και επέστρεψα στην Ελλάδα παθιασμένος με αυτό το αντικείμενο. Με συναρπάζει πάντα το πώς παίρνεις την πρώτη ύλη  από τη γη και την μετατρέπεις σε  ένα προϊόν που προορίζεται να ευχαριστεί τους ανθρώπους. 

Ποια ήταν η πορεία σου μετά τις σπουδές;

Ξεκίνησα στο Κτήμα Παυλίδη ως οινολόγος , ανέλαβα μετά τη διεύθυνση της παραγωγής και στην συνέχεια την θέση του διευθύνοντος συμβούλου. Το 2015 πήρα την δύσκολη απόφαση να ακολουθήσω τον δικό μου δρόμο και ασχολήθηκα κατά αρχήν με την συμβουλευτική  γιατί δεν θεώρησα σωστό φεύγοντας από ένα οινοποιείο να πάω σε ένα άλλο. Μετά από λίγο γεννήθηκε η ιδέα της Oenops Wines με κίνητρο καταρχήν την ανάδειξη του αμπελουργικού μας πλούτου και τη συνεργασία με ανθρώπους που έχουν τους ίδιους στόχους. Η Oenops δημιουργήθηκε από εμένα και δύο φίλους μου οι οποίοι λειτουργούν ως επενδυτές και πορευόμαστε μαζί. Ομολογώ ότι τα βήματα δεν ήταν εύκολα γιατί αντιμετωπίσαμε δύσκολες περιστάσεις όπως την κρίση που οδήγησε στα capital controls στο ξεκίνημα μας και την πανδημία στην συνέχεια όταν αρχίσαμε να κάνουμε τα μεγάλα βήματα στην αγορά.  

Ποιες θεωρείς τις πιο σημαντικές στιγμές στην επαγγελματική καριέρα σου;

Πέρα από τις σπουδές μου στο Μπορντό, σημαντική στιγμή ήταν το 2006 όπου έκανα τον πρώτο μου τρύγο και αποτέλεσε τότε ένα στοίχημα για μένα καθώς εφάρμοσα διαφορετικές διαδικασίες στην παραγωγή. Κομβικά σημεία ήταν επίσης η συμμετοχή μου σε εκθέσεις τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα γιατί έτσι ήρθα σε επαφή με τον κόσμο και γνώρισα από πρώτο χέρι τις προτιμήσεις τους. Το θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό αυτό γιατί υπηρετούμε το κοινό φτιάχνοντας ένα προϊόν που μπορεί να κάνει τις στιγμές όλων καλύτερες. Τέλος, κομβικά σημεία ήταν η απόφαση μου να ακολουθήσω ανεξάρτητο δρόμο από το Κτήμα Παυλίδη, να δημιουργήσουμε την Oenops Wines και να ασχοληθούμε μόνο με ελληνικές ποικιλίες.

Αισθάνεσαι οτι η μέχρι σήμερα προσπάθεια σου έχει αναγνωριστεί από τους ανθρώπους του κρασιού και τους καταναλωτές;

Θεωρώ ότι εισπράττω αγάπη και αναγνώριση από το κοινό. Αισθάνομαι ευθύνη απέναντι στην σχέση αυτή που πρέπει να την διατηρήσω και να μην την προδώσω. 

Νίκο, αν ξεκινούσες σήμερα την επαγγελματική πορεία σου, τι θα έκανες διαφορετικό;

Δεν νομίζω ότι θα έκανα κάτι διαφορετικό, θεωρώ ότι η σημερινή μου εικόνα είναι αποτέλεσμα όλων των επιλογών που έχω κάνει. Γενικά πιστεύω ότι μετράει το αποτέλεσμα ανεξαρτήτως του πόσο δύσκολος είναι ο δρόμος που σε οδηγεί εκεί. 

Υπάρχει κάποιος νέος στόχος που έχεις θέσει στον εαυτό σου;

Υπάρχουν δύο στόχοι οι οποίοι παραμένουν πάντα ενεργοί. Πρώτον να είμαι συνεπής στην υπόσχεση μου για ποιότητα και βελτίωση και δεύτερον να συνεργάζομαι με ομάδα ανθρώπων που έχουμε κοινά οράματα. 

Τι θα είχες να προτείνεις στους νέους που θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με το χώρο του κρασιού;

Πολλή και οργανωμένη δουλειά είναι το βασικό στοιχείο που πρέπει να χαρακτηρίσει ένα νέο άνθρωπο. Επίσης ταπεινότητα, συνεργασία, ανοιχτό μυαλό σε νέες προτάσεις και σεβασμό στον καταναλωτή γιατί από αυτόν ξεκινούν όλα. 

Αν σου ζητούσαν να ορίσεις τα συστατικά της επιτυχίας τι ποσοστά συμμετοχής θα έδινες σε παράγοντες όπως τύχη – ανάληψη ρίσκου – διορατικότητα και σωστός σχεδιασμός;

Η διορατικότητα είναι σημαντικό κομμάτι, δηλαδή το να μπορείς να κοιτάξεις μπροστά και να κάνεις επιλογές σήμερα που να  δικαιολογούνται αύριο. Το ρίσκο θα πρέπει, κατά την γνώμη μου, να είναι ελεγχόμενο. Θεωρώ ότι ο παράγοντας τύχη δεν είναι τόσο σημαντικός γιατί κυρίαρχο στοιχείο είναι όχι τι θα σου τύχει αλλά τι θα κάνεις με αυτό που σου έτυχε.  

Τι σημαίνει για σένα καλή ζωή και πως την προσεγγίζεις;

Είναι τα απλά πράγματα που ορίζουν για μένα την καλή ζωή. Πρώτα από όλα να έχουμε ποιοτικό χρόνο με την οικογένεια και τους ανθρώπους μας. Να τηρούμε μια ισορροπία τέτοια ώστε να αφοσιωνόμαστε κάθε φορά  σε αυτό που κάνουμε είτε δουλεύουμε είτε περνάμε χρόνο με την οικογένεια μας. Επίσης, μου αρέσει να βρίσκομαι κοντά στη φύση, να απολαμβάνω την ηρεμία, να κάνω παρέα με τους ανθρώπους που αγαπώ, να γεύομαι ένα καλό φαγητό και ένα καλό κρασί.  

Αναζητάς την κουλτούρα ενός καινούργιου τόπου που επισκέπτεσαι μέσα από τις διατροφικές του συνήθειες;

Ναι, το θεωρώ πολύ σημαντικό στοιχείο της τοπικής παράδοσης. Θυμάμαι ότι πριν γεννηθεί η κόρη μας, κάναμε με την γυναίκα μου ταξίδια σε συγκεκριμένα μέρη της Ελλάδας, μόνο και μόνο για να γευθούμε τουλάχιστον μια φορά το χρόνο τις αγαπημένες μας ταβέρνες όπως τον Ντουνιά στα Χανιά ή τον Θωμά στο Σκλήθρο.   

Σε ένα εστιατόριο είσαι μάλλον αναγνωρίσιμος από τους σομελιέ. Πως σε αντιμετωπίζουν;

Γενικά μου αρέσει να εμπιστεύομαι τους νέους ανθρώπους που αγαπούν την δουλειά τους και έτσι αφήνομαι στις επιλογές του σομελιέ θέλοντας να γνωρίσω την δική του προσωπικότητα στον τρόπο που εξερευνά το κρασί.  

Ποιο στυλ μαγειρικής σε εκφράζει, ποια είναι τα αγαπημένα σου υλικά;

Εντυπωσιάζομαι το ίδιο είτε βρεθώ σε μια απλή ταβέρνα όπου θα φάω ένα φρέσκο και σωστά ψημένο ψάρι, είτε βρεθώ σε ένα αστεράτο εστιατόριο όπου χρειάστηκε η συμβολή πολλών ανθρώπων και προετοιμασία πολλών ωρών για να φτιαχτεί μια μπουκιά φαγητό που θα δοκιμάσω. Και τα δύο τα θεωρώ εξίσου σπουδαία. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα υλικά που προτιμώ, μου αρέσει ότι τρώω να είναι καλής ποιότητας και φρέσκο. Έχω γευστικές αναμνήσεις από μια νόστιμη ντομάτα, ένα πιάτο ρεβίθια, μου αρέσει πολύ η ρίγανη που τα αρώματα της με ταξιδεύουν κλπ. Αν πρέπει να ξεχωρίζω ένα υλικό σίγουρα αυτό είναι το ελαιόλαδο. 

Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό και με ποιο κρασί το συνοδεύεις;

Εχω πάθει έρωτα με ένα πιάτο που περιλαμβάνει μελιτζάνες, ρεβίθια και πιπεριές Φλωρίνης. Αναζητώ τον καλύτερο τρόπο για να το μαγειρέψω αυτό το πιάτο και θα ήμουν ευγνώμων σε όποιον μου στείλει μια καλή συνταγή του. Σε ότι αφορά το ταίριασμα του με κρασί υπάρχει ένα μεγάλο εύρος συνδυασμών. Από ένα Ασύρτικο που θα του δώσει δύναμη και οξύτητες έως ένα Chardonnay ή Chenin Blank από την Νότια  Αφρική, μπορείς όμως να πας πολύ ωραία και σε κάποια κόκκινα ελληνικά όπως ένα Ξινόμαυρο ή ένα Βλάχικο.   

Τι φαγητό θα μαγείρευες για τη γυναίκα σου και με ποιο κρασί θα το συνδύαζες;

Στο φαγητό μου αρέσει η απλότητα και η καλή πρώτη ύλη. Έχω αδυναμία στα φρέσκα ψάρια καθώς και έχω εξελιχθεί σε … καλό ψήστη. Πιστεύω ότι το ιδανικό πιάτο για μένα θα ήταν ένα σωστά ψημένο ψάρι σε συνδυασμό με πολύ καλό ελαιόλαδο, αλάτι και χόρτα. Οι επιλογές σε κρασί θα ήταν πάρα πολλές καθώς θεωρώ πολύ σημαντική την διάθεση που έχεις όταν πίνεις ένα κρασί. Πολλές φορές αφήνω την γυναίκα μου την Εύη, να διαλέξει και παίζουμε το παιχνίδι της τυφλής δοκιμής δηλαδή μου προτείνει κρασί χωρίς να ξέρω την ετικέτα. Θα προτιμούσα ένα λευκό ή ροζέ αλλά πιστεύω ότι δεν θα μπορούσα γενικά να διαλέξω ένα συγκεκριμένο τύπο κρασιού δεδομένου ότι ακόμα και αν η ημέρα είναι βροχερή ή ηλιόλουστη παίζει σημαντικό ρόλο στο τι θα επιλέξω.

Ποιο είναι το πιο ακριβό, το πιο φτηνό, το πιο παλιό, το πιο σπάνιο κρασί που έχει η κάβα σου;

Το πιο παλιό είναι Chateau Lafite-Rothschild του 1970, το οποίο το βρήκα κάπου στην Αμερική και το πήρα. Αυτό είναι ίσως και το πιο ακριβό της κάβας μου χωρίς να σημαίνει βέβαια ότι έχω μια μεγάλη σειρά από τέτοια κρασιά. Απλώς το βρήκα σε καλή τιμή και για αυτό το πήρα. Το πιο σπάνιο κρασί  που έχω στην κάβα μου είναι από τα Pico Islands, λέγεται Azores Wines πού είναι  σε πολύ μικρή παραγωγή. Σε ότι αφορά το πιο φτηνό, έχω πολλές φιάλες από διάφορα κρασιά ελληνικά και ξένα. Υπάρχουν κρασιά που είναι εξαιρετικά κοστολογημένα και είναι κρίμα να τα χαρακτηρίσουμε «φτηνά» γιατί μπορεί να τα αδικήσουμε. 

Εκτός από κρασί πίνεις άλλο ποτό και ποιο;

Μου αρέσει το νεγκρόνι γιατί βλέπεις ότι με τα ίδια τρία συστατικά έχεις διαφορετικό αποτέλεσμα ανάλογα με το ποιος το φτιάχνει. Μου αρέσει η μπύρα όπως και σε πολλούς ανθρώπους του κρασιού όπου μετά από τις εκθέσεις οίνου και πολλές δοκιμές την αναζητάς. Δεν πίνω καθόλου καφέ. 

Πιστεύεις ότι υπάρχει μόδα στο κρασί;

Ναι υπάρχει. Βλέπουμε κατά καιρούς ισχυρές τάσεις που καταλαγιάζουν αλλά διατηρούν  κομμάτι από το κεκτημένο τους στην αγορά. Για παράδειγμα τα κρασιά από Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία αποτελούσαν πριν από λίγα χρόνια, τάση προτίμησης στην αγορά της Αγγλίας, τώρα πλέον δεν έχουν την ίδια δύναμη χωρίς να έχει αλλάξει κάτι στην ποιότητα τους. 

Και στη χώρα μας;

Στην ελληνική αγορά υπάρχει μια καλή συγκυρία αυτή την εποχή σε ό,τι αφορά το πόσο ανοιχτοί είμαστε σε νέες τάσεις κάτι που δεν συνέβαινε  πριν είκοσι χρόνια. Εκείνο που με κάνει χαρούμενο είναι ότι βλέπω μια μεγάλη μετατόπιση προς τις ελληνικές ποικιλίες ακόμη και από παραγωγούς που δεν το συζητούσαν πριν μερικά χρόνια. Χαρακτηριστικό του πόσο ανοιχτοί είμαστε σε νέες τάσεις είναι το ροζέ κρασί  το οποίο πριν από 20 χρόνια κάποιοι παραγωγοί το αγνοούσαν επιδεικτικά ενώ σήμερα έχουν δύο και τρεις ετικέτες με ροζέ κρασί. 

Διατηρείς τις παλιές φιλίες σου και που συνηθίζεις να συναντιέστε με τους φίλους σου;

Η δουλειά που κάνω περιλαμβάνει και πολλά ταξίδια κάτι που  προκαλεί κραδασμούς στις σχέσεις. Ταυτόχρονα όμως έχω γνωρίσει μέσα από τον κόσμο του κρασιού ανθρώπους που έγιναν φίλοι μου. Διατηρώ τις παλιές παρέες μου και βρισκόμαστε με πολλές ευκαιρίες όμως υπάρχει και μια εξέλιξη καθώς νέοι άνθρωποι αποκτούν θέση στη ζωή μου. Παράδειγμα υπάρχει κάποιος φίλος μου ο οποίος μένει μακριά μου όμως ορίσαμε μια συνάντηση κάπου στο μέσον κάνοντας από 4 ώρες διαδρομή ο καθένας μας. Φέραμε 3-4 από τα αγαπημένα μας κρασιά και είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε τρώγοντας και πίνοντας για πολλές ώρες.   

Πες μου μια διεθνή προσωπικότητα που θα καλούσες σε δείπνο και τι κρασί θα σέρβιρες; 

Θα ήθελα να καλέσω τον Μπαρακ Ομπάμα και να του σερβίρω οπωσδήποτε ελληνικές ποικιλίες στις καλύτερες οινοποιήσεις τους, από το «πάνω ράφι», για να του δείξω το σπουδαίο οινικό  δυναμικό μας. 

Σε ποια πόλη στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό  σου αρέσει να κάνεις βόλτα και να τρως; 

Μου αρέσει πολύ η Κρήτη και η γαστρονομία της και έχω μια ιδιαίτερη σχέση με τα Χανιά ,επίσης θυμάμαι ότι έφαγα εξαιρετικά ένα καλοκαίρι στην Σίφνο. Σε ό,τι αφορά το εξωτερικό από τις πόλεις που έχω επισκεφθεί κρατώ μια πολύ καλή ανάμνηση από την Κοπεγχάγη.

 Ποιο κρασί προτείνεις για καθημερινή κατανάλωση στο σπίτι;

Τα κρασιά της σειράς «Απλά» αντιπροσωπεύουν αυτήν φιλοσοφία. Θέλουμε να είναι κρασί για όλες τις στιγμές της ημέρας και για όλες τις ημέρες της εβδομάδας. Για αυτό και το ονομάσαμε Απλά. Να θυμίσω ότι στην πρώτη κυκλοφορία του Απλά δεν αναφέραμε στην ετικέτα ούτε ποικιλίες ούτε εσοδεία. Ακολουθήσαμε μια δυαδική προσέγγιση, μου αρέσει ή δεν μου αρέσει. Όλα τα άλλα χρώμα, αρώματα, γεύση τα κτίζουμε εμείς τεχνικά. Είναι πράγματα που μερικές φορές για το ευρύ κοινό είναι λεπτομέρειες που δεν το αφορούν. Στην Oenops Wines θέλουμε να κάνουμε κρασιά που ομορφαίνουν τις στιγμές των ανθρώπων, είτε πρόκειται για την χαλάρωση μετά την δουλειά, είτε για την απόλαυση ενός ωραίου γεύματος, είτε για την χαρά της παρέας. 

Αν σου ζητούσαν να φτιάξεις το κρασί της νέας γενιάς πως θα ήταν αυτό; 

Θα πήγαινα καταρχήν στις ελληνικές ποικιλίες γιατί τα νέα παιδιά έχουν την ανάγκη να συνδεθούν με τον τόπο τους. Θα επέλεγα κάτι πολυδυναμικό και ελκυστικό όπως η Μαλαγουζιά ή σε Blend αυτής. Επίσης, οι ελληνικές ποικιλίες προσφέρουν κάτι ακόμα σημαντικό, επειδή είναι εγκλιματισμένες στον τόπο τους ξέρουν τι είναι η ζέστη, τι είναι ο ήλιος και μπορούν να δώσουν χαμηλόβαθμα κρασιά κάτι που στα πλαίσια της καλής ζωής  αναζητά η νέα γενιά. Σε ότι αφορά την συσκευασία θα πήγαινα σε μια ετικέτα με καθαρά μηνύματα και αναφορές σε θέματα που ξέρει καλά η νέα γενιά όπως το μπαρκόουντ, σοσιαλ μιντια κλπ. Σε ότι αφορά την δημιουργία ενός κρασιού για την γενιά Ζ θα μπορούσες να προβληματιστείς και για άλλα θέματα όπως το να βγάλεις ενδεχομένως ένα κρασί σε αλουμινένιο κουτάκι για να προμηθευτούν την μερίδα τους. 

Και τι τιμή θα έδινες;

Αυτό αποτελεί ευρύτερη συζήτηση για μένα και γενικά για τον κόσμο του κρασιού. Πιστεύω ότι η τιμή του κρασιού θα πρέπει να είναι η ελάχιστη δυνατή που να εξασφαλίζει την βιωσιμότητα της επιχείρησης.

Αν έπρεπε να διασώσεις μια ελληνική ποικιλία ως πολιτιστική κληρονομιά ποια θα διάλεγες;

Δύσκολη ερώτηση. Είναι πολλές οι ελληνικές ποικιλίες και η κάθε μια έχει μια ιστορία να μας διηγηθεί. Έρχεται εύκολα το Ασύρτικο της Σαντορίνης  ως πρώτη επιλογή  καθώς είναι πρώτη ποικιλία που ανοίχτηκε στο εξωτερικό, και πλέον την βρίσκεις παντού. 

Ναι, ξέρουμε ότι την έχει καλλιεργήσει ένας πολύ σημαντικός παραγωγός, ο Jim Barry στην Clare Valley στην Αυστραλία. 

Ακριβώς. Άρα το Ασύρτικο είναι ένας φορέας πολιτισμού. Όπως γίνεται και το Ξυνόμαυρο σιγά σιγά. Ας δούμε όμως και μια άλλη ποικιλία τον Κόνιαρο που ξεκινήσαμε να δουλεύουμε στην Oenops το 2016. Η ποικιλία αυτή που αναφέρεται και ως κονιάρικο,  λέγεται ότι προέρχεται από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας και έφτασε ως εδώ με τους πρόσφυγες μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Με αγγίζει πολύ το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν και φύτεψαν ένα αμπέλι, αισθάνομαι μεγάλη ευθύνη απέναντι τους να διατηρήσω την κληρονομιά τους. 

Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για σένα;

Εκπαιδεύομαι χρόνια στο να παρατηρώ το περιβάλλον μου. Έτσι εμπνέομαι από πολλά στοιχεία όπως το να διαπιστώσω ότι κάτι πρέπει να αλλάξω στο σπίτι μου ή στο οινοποιείο, το να διαβάσω ένα βιβλίο και να θεωρήσω ότι έχει διδάγματα εφαρμόσιμα στη ζωή για έμενα, το να πιω ένα κρασί και να προσπαθήσω να το αναλύσω τεχνικά για το πώς αυτός που το έφτιαξε έφτασε σε αυτό το αποτέλεσμα. 

Ποια φιλοφρόνηση σε κολακεύει;

Με σειρά προτεραιότητας μου αρέσει να με πουν καλό γονιό, καλό οικογενειάρχη, καλό εργοδότη και καλό άνθρωπο.

Υπάρχει κάτι που φοβάται ο Νίκος Καρατζάς;

Αν ξεπεράσουμε τα βασικά όπως η υγεία των ανθρώπων μας και η δική μας, αυτό που με απασχολεί είναι η κλιματική αλλαγή. Επίσης, φοβάμαι το πώς αντιδρούν όλοι οι άνθρωποι του κρασιού απέναντι σε ένα καταναλωτή που βλέπει το εισόδημα του να περιορίζεται. Δηλαδή εμένα με ενδιαφέρουν  όχι μόνο οι καλές πωλήσεις αλλά και η προώθηση της κουλτούρας του κρασιού.