Το ιστορικό νεοκλασικό κτίριο «Κωστής Παλαμάς» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών είναι ίσως ένα κτίριο ανεξερεύνητο για τους περισσότερους από εμάς, παρότι περνάμε καθημερινά από μπροστά του. Μία από αυτές πάντως εμείς σταματήσαμε και δεν το μετανιώσαμε.

Για την ιστορία, να σου πω ότι χτίστηκε το 1857 και αρχικά λειτούργησε ως ιδιωτικό λύκειο με την ονομασία «Ελληνικό Εκπαιδευτήριο». Το 1870 το κτίριο αγοράστηκε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, για να στεγαστούν σ' αυτό εργαστήρια Ιατρικών και Φυσικών Επιστημών, αίθουσες διδασκαλίας και αργότερα Πανεπιστημιακά Μουσεία. Το 1981, το κτίριο ανακαινίστηκε για να χρησιμοποιηθεί ως Εντευκτήριο, Βιβλιοθήκη και χώρος για επιστημονικές συναντήσεις των Πανεπιστημιακών. Φέτος, στον χώρο έγινε μία ακόμη ανακαίνιση και λειτουργεί για πολιτιστικές εκδηλώσεις, συνέδρια, αλλά και ως χώρος εστίασης. 

Εναλλαγή από ξύλινο και μαρμάρινο πάτωμα, μεγάλες ξύλινες πόρτες, βιβλιοθήκες με συλλεκτικά βιβλία, βαριά, ξύλινα και δερμάτινα έπιπλα, πίνακες που απεικονίζουν την παλιά Αθήνα, πορτρέτα σημαντικών ανθρώπων της Επιστήμης, χώρος που τον λούζει το φως της ημέρας.

Τώρα πια, υπάρχει μία πολύ καλή αφορμή για να βρεθείς εδώ και αυτή είναι το εστιατόριο Ίαμβος, που βρίσκεται εντός του χώρου και αποτελεί ιδανικό μέρος για φαγητό μετά τη δουλειά, το οποίο θα απολαύσεις σε ένα ήρεμο και εκλεπτυσμένης αισθητικής περιβάλλον που θα σε αποφορτίσει. Κάπως έτσι τουλάχιστον, το βίωσα εγώ. Και με σιγουριά θα πω ότι το γεύμα εκεί αποτελεί εμπειρία. Όταν δε συνοδεύεται και με ένα ποτήρι καλό κρασί, τα πράγματα είναι ακόμη καλύτερα.

Καθίσαμε στη σάλα με τα επιβλητικά τραπεζοκαθίσματα, στην οποία έμπαινε γενναιόδωρα το φως του μεσημεριού και εντυπωσιάστηκα τόσο από τις λεπτομέρειες της διακόσμησης γύρω μου, όσο και από τον κόσμο. Δίπλα μας εξελισσόταν μία ζοφερή φιλοσοφική συζήτηση από μία παρέα που θα μπορούσαν να είναι καθηγητές του Πανεπιστημίου που κάνουν lunch break, παρακεί μία επιμελήτρια εκδόσεων συνομιλούσε με ένα συγγραφέα για το επόμενο βιβλίο του, ενώ δεν έλειπαν και κάποιοι τουρίστες. 

Όσο για το μενού, το οποίο φέρει την υπογραφή του «Δειπνοσοφιστήριον», κινείται σε γνώριμα μονοπάτια, με υλικά της εποχής και ελληνικές συνταγές, που σε κάθε μία προστίθεται κάποια λίγο πιο δημιουργική πινελιά. 

Ξεκινήσαμε το γεύμα μας με μία δροσερή και ιδιαίτερη σαλάτα που ήταν η τέλεια αρχή και ένα από τα αγαπημένα πιάτα που δοκίμασα. Κόκκινο λάχανο καπνιστό στη σχάρα, καρότο, ρεβίθι, παντζάρι, πορτοκάλι, σταφίδες, σπόροι κολοκύθας και βινεγκρέτ εσπεριδοειδών. Θα μπορούσε να είναι και ένα πλήρες, κυρίως πιάτο για το lunch break. Ίσως να μην ένιωσα τόσο τη γεύση του καπνιστού λάχανου, όμως όλα τα υπόλοιπα ήταν πολύ ωραία. Η βινεγκρέτ με τη φρεσκάδα των εσπεριδοειδών δε, έδενε ιδανικά τόσο με το λάχανο όσο και με τα ρεβίθια.

Στον κατάλογο και στο section με τα ορεκτικά θα δεις μία πίτα που χαρακτηρίζεται mini, αλλά, πίστεψέ με, είναι μια χαρά για να την ευχαριστηθούν δύο άτομα. Χειροποίητη κιμαδόπιτα με πικάντικη σάλτσα ντομάτας από πάνω. Τραγανό φύλλο κρούστας και αρκετά λαδωμένο για να νοστιμίσει και μέσα μία πληθωρική γέμιση από κιμά και μυρωδικά, πιπεράτη και νοστιμότατη. 

Για κυρίως πιάτα, βάλαμε στη μέση ένα κρεατικό και ένα ψάρι, για να μη μείνει κανείς παραπονεμένος. Το ένα ήταν τα μπιφτέκια στη σχάρα από μοσχαρίσιο κιμά που ήταν όπως τα ήθελα ψημένα μέσα, να κρατάνε ζουμερό τον κιμά στην καρδιά του μπιφτεκιού. Το μόνο που θα πρόσθετα ίσως είναι λίγο περισσότερο αλάτι. Συνοδεύονταν από διπλοτηγανισμένες πατάτες που είχαν τραγανή κρούστα και ήταν ακόμη πιο νόστιμες όταν τις βουτούσες στη σως remoulade που αποτελείται κυρίως από μαγιονέζα, μουστάρδα, σκόρδο και βότανα. 

Το ψάρι που μπήκε δίπλα στα μπιφτέκια ήταν φιλέτο λαβράκι σωτέ με χόρτα εποχής, σαλάτα ρεβιθιών και σάλτσα λεμονιού. Ωραία κρούστα στο φιλέτο, νόστιμα και φρέσκα τα χόρτα, σωστά βρασμένα ώστε να κρατάνε την υφή και ζωντανό το χρώμα τους, ενώ η προσθήκη με τη σαλάτα ρεβιθιών έκανε το πιάτο ακόμη πιο πλήρες. 

Και επειδή το κρασί δεν γίνεται να λείπει, συνοδεύσαμε το φαγητό με ένα ποτήρι ροζέ Ξινόμαυρο που ήταν πραγματικά απολαυστικό. Χώρος για γλυκό δυστυχώς δεν υπήρχε, όμως αν ξαναπάω, μία κρεμ μπρουλέ που είδα στο μενού, θα τη δοκίμαζα!