Όση κίνηση κι αν βρεις στους δρόμους της Αθήνας, με το που πατάς το πόδι σου στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου τα ξεχνάς όλα. Με μια Ακρόπολη κατάφωτη να ξεδιπλώνεται μπροστά σου και το φεγγάρι ένα λαμπερό χαμογελάκι στον ουρανό δεν έχεις πια κανένα λόγο για να γκρινιάξεις. Η πόρτα του Athens Was απέχει μερικά μόλις βήματα από τη Λεωφόρο Αμαλίας. Περνάω την πόρτα του κομψού ξενοδοχείου και κατευθύνομαι προς το ασανσέρ. Πατάω το 6 και κάνω έναν γρήγορο υπολογισμό. Τον Αλέξανδρο Χαραλαμπόπουλο τον πρωτογνώρισαμε στο Οlive Garden του ξενοδοχείου Titania, τον ακολούθησαμε στο Domotel Kastri και από το 2018 τον βρίσκουμε στο Sense. 

Τα αγαπάει τα ξενοδοχεία, είναι σίγουρο και οι συνεργασίες του είναι μακροχρόνιες. Προσωπικά τον εκτιμώ βαθιά γιατί εκτός από σπουδαίος μάγειρας και λαμπρός εκπρόσωπος της σύγχρονης ελληνικής κουζίνας, είναι απόλυτα πρωτοποριακός και την ίδια στιγμή γήινος. Μετά την άφιξη στον 6ο ανεβαίνω μια σκάλα και φτάνω στον 7ο (ουρανό) όπου βρίσκεται το εστιατόριο Sense. Η υποδοχή των ανθρώπων του service είναι ιδιαίτερα ζεστή και ο χώρος κάπως πιο μοντέρνος για τα δικά μου γούστα. Κατευθύνομαι προς το τραπέζι μας έχοντας μπροστά μου μια υπερπαραγωγή. Από εδώ η θέα στην Ακρόπολη σου κόβει την ανάσα!

Δίνουμε την παραγγελία μας για κρασί και μελετάω τον κατάλογο ρίχνοντας και κλεφτές ματιές τριγύρω. Οι θαμώνες είναι νέοι άνθρωποι ως επί τω πλείστον, ζευγάρια και μια οικογένεια από την Κρήτη, μαμά, μπαμπάς και δυο έφηβες κόρες. Κάτι γιορτάζουν. Τα μενού είναι δύο, degustation και τα δυο και είναι μια έμπνευση του Αλέξανδρου βασισμένη στα Ελευσίνια Μυστήρια. Και τα δύο μενού ολοκληρώνονται σε 12 βήματα. Από αυτά, τα 3 πρώτα είναι amuse bouche, τα 3 τελευταία γλυκά. Το χορτοφαγικό μενού είναι όμοιο με το πρώτο, αλλάζει μόνο σε 3 πιάτα, αντικαθιστώντας τη γαρίδα, το ψάρι και το αρνί με άλλα χορτοφαγικά. Και τα δυο βασίζονται σε ελληνικές πρώτες ύλες και συνταγές αλλά σε μια εκτέλεση άκρως γαστρονομική, δοσμένη μέσα από ιδιαίτερες τεχνικές. 

Το πρώτο πιάτο ήταν ένα amuse bouche. Ένας ντοματοκεφτές με τραγανή κρούστα πάνω στο οποίο έστεκε ένα μπισκότο από “κόκκινη δαντέλα”. Όταν δάγκωνες αυτό το αριστούργημα, το στόμα σου πλημμύριζε από ένα βελούδινο ντοματένιο μείγμα, με όξινες πινελιές από Φέτα ΠΟΠ Καλαβρύτων και αρώματα δυόσμου. Το δεύτερο ήταν ένα ακόμη amuse bouche, μια μπουκιά με γεύση σπανακόπιτας. Επί της ουσίας ήταν ένα ταρτάκι με βάση από τραγανή πράσινη βάφλα, γεμισμένο με μείγμα από σπανάκι, χόρτα και βότανα και αφρό φέτας από πάνω. Το νούμερο τρία, αmuse bouche επίσης, ένα κατακόκκινο μακαρόν με γεύση παντζάρι και κρεμώδη γέμιση από Κυανό (το μπλε θεσσαλονικιώτικο τυρί). Παράξενο πολύ, τραγανό εξωτερικά, μαλακό στο κέντρο, λίγο πικάντικο, λίγο γλυκό, πολύ ενδιαφέρον! 

Το τέταρτο πιάτο λεγόταν εικονική ντομάτα. Ήταν κατακόκκινη με σκληρό περίβλημα, στεκόταν στο κέντρο του πιάτου και είχε σχήμα αληθινής ντομάτας. Δίπλα της καρεδάκια από παστό σκουμπρί, φιλετάκια από κεράσι τουρσί, ένα γαλάκτωμα από καπνιστά μύδια με υφή μαγιονέζας και φιλέτα καπνιστών αμύγδαλων. Για να την απολαύσεις, έπρεπε να τη σπάσεις για να απελευθερωθεί η ντοματόσουπα που έκρυβε μέσα της και να τη γευτείς συνδυάζοντάς τη με τα υπόλοιπα στοιχεία του πιάτου. Έντονα χρώματα και γεύσεις, ωραίες υφές, τολμηροί συνδυασμοί. 

Σειρά είχε το μανιτάρι, ένα king oyster καλοψημένο και φιλεταρισμένο πάνω σε ένα πουρέ από σπανάκι αρωματισμένο με σπετσιερικό (το ιδιαίτερο μείγμα μπαχαρικών της παστιτσάδας) και μαύρο σκόρδο. Το πιάτο ολοκληρωνόταν από τραγανά κομμάτια αμύγδαλου, φρέσκα βότανα και ελαιόλαδο ποικιλίας Μάκρης. 

Στη συνέχεια έφτασε στο τραπέζι ένα μικρό ιδιαίτερο ψωμάκι σαν μαφινάκι που συνοδευόταν από αιγοπρόβειο βούτυρο και είχε δουλευτεί με καπνισμένο πράσο για να πάρει λουλουδένιο σχήμα. Μας έφερε σε μια γήινη πραγματικότητα πριν έρθει η σειρά της γαρίδας. Επί της ουσίας ήταν μια βάφλα πορτοκαλί σε σχήμα γαρίδας. Στεκόταν πάνω σε ένα ραβιόλι γεμισμένο με Σφέλα Μεσσηνίας και γαρίδα που περιτριγυριζόταν από μια πηχτή μπίσκ και συπληρωνόταν γευστικά από λάδι βασιλικού μεγαρίτικης ποικιλίας. Εξαιρετικά νόστιμο και ενδιαφέρον πιάτο. 

Φαγκρί στη συνέχεια, ένα φιλετάκι ολόσωστα ψημένο με τραγανή πέτσα πάνω σε αγκινάρα με πλούσιο και έντονα λεμονάτο αυγολέμονο και πουρέ αρακά. Το αρνί εις το τετράγωνο ήταν ένα υπέροχο καρέ αρνιού, μαριναρισμένο σε άρμη, ψημένο αρχικά σε sous vide και στη σχάρα στη συνέχεια για να αποκτήσει τραγανή κρούστα. Στο πιάτο είχε παρέα ένα μικρό μιλφέιγ από μελιτζάνα και ντομάτα κονφί και ολοκληρώθηκε με μια αρωματική σάλτσα από βότανα. Σε ξεχωριστό πιάτο ήρθε ένα ταρτάκι με γέμιση επίσης από αρνί. Σαν να λέμε απόλαυση εις το τετράγωνο!  

H εισαγωγή στα γλυκά έγινε με ένα pre-dessert από σορμπέ λεμόνι με έξτρα αρώματα από αγγούρι και σέλερι για να ξεπλύνει το στόμα από τις εξαίσιες αλμυρές γεύσεις που προηγήθηκαν. Το κυρίως γλυκό ήρθε κρυμμένο μέσα σε ένα ιδιαίτερο σκεύος με διπλό πάτο. Από πάνω όλα τα υλικά του γλυκού, μαστίχα, αμύγδαλο, κανέλα, κάστανο και αχλάδι. Ο σερβιτόρος ανασήκωσε το πάνω μέρος και αποκαλύφτηκε το γλυκό. Σιροπιασμένο τσουρέκι στη βάση, αρωματισμένο με μαστίχα και πασπαλισμένο με καβουρντισμένο αμύγδαλο, μια βελούδινη μους αχλαδιού από πάνω και στην κορυφή μια βάφλα κάστανου σε σχήμα λουλουδιού. OMG! Τι άλλο να πει κανείς; Ο επίλογος, τα μικρά κεράσματα είναι πάντα διαφορετικά, όμως αυτή τη φορά αποτελούνταν από 3 γλυκές μπουκιές: ένα μικροσκοπικό σου, ένα ραβιόλι από αμυγδαλόπαστα και περγαμόντο και ένα σοκολατάκι λευκής σοκολάτας. 

Γενικά ήταν μια πολύ ιδιαίτερη βραδιά. Φύγαμε ευχαριστημένοι μα και λίγο σκεπτικοί. Αυτό το φαγητό είναι μια γαστρονομική εμπειρία και μόνο έτσι μπορείς να το αξιολογήσεις. Σίγουρα δεν είναι το καθημερινό φαγητό, ούτε απευθύνεται σε όλους, γιατί πρώτα απ’ όλα είναι ακριβό. Κάθε πιάτο έχει πάνω του πολλές τεχνικές κι άλλες τόσες εργατοώρες προετοιμασίας, από ένα μεγάλο team ανθρώπων. Σερβίρεται σε ειδικά σκεύη και με ιδιαίτερο τρόπο από ειδικά εκπαιδευμένα άτομα. Κάθε νέο μενού είναι σαν ένα θεατρικό έργο με πολλές πράξεις, το οποίο καλείται να τέρψει τα μάτια, τον ουρανίσκο και την ψυχή σου και να σου περάσει ένα μήνυμα. Κι ο Αλέξανδρος Χαραλαμπόπουλος έχει σίγουρα το χάρισμα της έμπνευσης, της άρτιας γεύσης και της επικοινωνίας.