Η διαιτολογία δεν ήταν ακριβώς επιλογή του. Θεωρούσε ότι ήθελε και έπρεπε να γίνει οδοντίατρος. Για κακή - ή για καλή του τύχη - έχασε την οδοντιατρική για λίγα μόρια όταν έδινε Πανελλήνιες και έτσι μπήκε στη δεύτερή του επιλογή, τη διαιτολογία, στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο. Δεν αμφισβητώ ότι θα ήταν ένας λαμπρός οδοντίατρος, όμως ο Μάνος Δημητρούλης μάλλον ήταν γεννημένος για να ασχοληθεί επαγγελματικά με τον κλάδο της διατροφής. 

Άνθρωπος που εκπέμπει υγεία, φαίνεται πως αγαπά τον εαυτό του και τον φροντίζει σωστά με όλα τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται, του αρέσει να γυμνάζεται για να παραμένει σε φόρμα, αλλά και γιατί απλά του αρέσει και το διασκεδάζει. Και κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά, να μαγειρεύει, γιατί η διατροφή είναι το πάθος του σε όλο της το μεγαλείο. Από το να μετρά θρεπτικές ουσίες και θερμίδες σε κάθε τροφή, μέχρι να μπαίνει στην κουζίνα, να μεγαλουργεί και να μοιράζεται τις συνταγές με το κοινό του στα social media και βέβαια το blog του. Πάντα όμως, με έναν γνώμονα, η τροφή να συνδυάζει γεύση, θρέψη και συναίσθημα. 

Από τη μαγειρική στο φοιτητικό σπίτι, στο Youtube και το Instagram 

Ο Μάνος Δημητρούλης έχει σίγουρα πολλούς ρόλους: είναι επαγγελματίας διαιτολόγος, πτυχιούχος του τμήματος Επιστήμης Διαιτολογίας-Διατροφής του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου Αθηνών. Συστήνεται ως Κλινικός Διαιτολόγος – Διατροφολόγος, αφού όσα μοιράζεται με τους διαιτώμενούς του στις συνεδρίες του έχουν να κάνουν πάντα με την υγεία και τη διατροφή που υπηρετεί αυτόν τον σκοπό. «Είδα ότι η διατολογία είναι πάνω απ’ όλα ένα επάγγελμα κοινωνικό. Δεν βαριέσαι ποτέ, όσο περνούν τα χρόνια μαθαίνεις όλο και περισσότερα και είμαι πραγματικά ευγνώμων που είμαι διαιτολόγος». 

Η αγάπη για το καλό φαγητό ξεκίνησε στα φοιτητικά του χρόνια, οπότε και, μένοντας πια μόνος του, ξεκίνησε να πειραματίζεται. «Έτυχε να κάνω παρέα με 1-2 συμφοιτητές, οι οποίοι με “έσπρωξαν” και εκείνοι λίγο περισσότερο στο κομμάτι της μαγειρικής. Ξεκινήσαμε να μαγειρεύουμε και να πηγαίνουμε ο ένας στο σπίτι του άλλου για φαγητό. Δοκιμάζαμε διάφορα καινούργια πράγματα, ταξιδεύαμε όσο μπορούσαμε και γνωρίζαμε νέες γεύσεις». 

Από το «φοιτητικό» φαγητό, το 2014 ξεκίνησε δειλά – δειλά να εξωτερικεύει ακόμη περισσότερο τις συνταγές του, έξω από τα σύνορα του σπιτιού, με τη δύναμη του διαδικτύου. Έφτιαξε το κανάλι του στο youtube και ξεκίνησε να μοιράζεται συνταγές με τον κόσμο μέσα από βιντεάκια μαζί με έναν φίλο του.

«Φτιάχναμε υγιεινές συνταγές που συνδύαζαν το κομμάτι της απόλαυσης με το χαμηλά θερμιδικό και θρεπτικό». Και μάλλον, τελευταία, όλο και περισσότεροι ζητάμε αυτό. Ο Μάνος όμως το προέβλεψε πολύ νωρίτερα από εμάς. 

Από το 2015 και μετά, το όνομά του έγινε ένα ολόκληρο brandname σε όλα τα social media, και κυρίως στο Instagram και φέτος κλείνει 10 χρόνια δυναμικής παρουσίας. Έκτοτε, πολύς περισσότερος κόσμος ήρθε στα γραφεία του, στον ψηφιακό κόσμο εμφανίστηκαν πολύ περισσότεροι νέοι followers που ζητούσαν νέα βίντεο, νέες συνταγές και άρθρα σχετικά με τη διατροφή. Ακόμη, ο Μάνος ξέρει καλά πώς να ανταποκρίνεται με τον καλύτερο τρόπο στις νέες τάσεις. «Ο κόσμος ενδιαφέρεται πλέον πιο πολύ από ποτέ για γρήγορες, εύκολες και υγιεινές συνταγές. Όλοι μεγαλώσαμε με έναν θαυμασμό στους πιο κλασικούς σεφ και ζαχαροπλάστες, που κανείς φυσικά δεν αμφισβητεί και σήμερα, όμως όσον αφορά τη ζήτηση για συνταγές, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ο κόσμος ψάχνει περισσότερο το οπτικοακουστικό που θα του δείξει γρήγορα τη διαδικασία μίας συνταγής». 

Στην καραντίνα, όπως οι περισσότεροι, ο Μάνος το «τερμάτισε» με τη μαγειρική. Βρισκόταν στην κουζίνα καθημερινά και ανέβαζε βίντεο στα social. Τότε ήταν που ο αριθμός των followers αυξήθηκε ακόμη περισσότερο, όπως και η αλληλεπίδρασή του με τον κόσμο. Μοιάζει όλο αυτό να έγινε αβίαστα, ή μάλλον έτσι φαίνεται απ’ έξω, γιατί τελικά το χόμπι, έγινε δουλειά και καμιά φορά κάπου εκεί είναι που χάνεται η μαγεία. «Πασχίζουμε συνεχώς να βρίσκουμε νέες ιδέες για συνταγές, αλλά και να τις οπτικοποιούμε φυσικά μέσα από το μαγείρεμα και τα γυρίσματα. Καμιά φορά  είναι κουραστικό γιατί το κάνεις από υποχρέωση και όχι απλά γιατί σου ήρθε η διάθεση να μπεις στην κουζίνα να μαγειρέψεις. Όμως πραγματικά, στο τέλος της ημέρας, είναι ευτυχία να συνδυάζεις το χόμπι με το επάγγελμά σου». 

Ο λογαριασμός του στο Instagram μετρά αυτή τη στιγμή 290 χιλιάδες ακολούθους και το Diet Stories είναι ένα υπερπλήρες blog αφιερωμένο στο φαγητό και τη διατροφή, με συνταγές κάθε είδους και χρήσιμα άρθρα, από την πλευρά του ειδικού, για απορίες που όλοι έχουμε και μας απασχολούν.  Δεν σταμάτησε όμως εκεί, αφού έχει εκδώσει τρία βιβλία που αφορούν τη διατροφή και τη μαγειρική. Και βέβαια, με μία ολόκληρη ομάδα διαιτολόγων από πίσω του, ο Μάνος διατηρεί αυτή τη στιγμή δύο διαιτολογικά γραφεία σε Γλυφάδα και Μαρούσι. 

Πρόσεχε άραγε πάντα τη διατροφή του; 

«Από μικρός ήμουν σχετικά αθλητικός και, επομένως, δεν είχα θέμα με τα κιλά μου. Όπου με έχανες και όπου με έβρισκες ήμουν με μία μπάλα στο χέρι. Τις αδικαιολόγητες απουσίες μου στο σχολείο τις εξαντλούσα για να μένω στο προαύλιο και να παίζω ποδόσφαιρο, επομένως δεν μπορώ να πω ότι χρειαζόταν να προσέξω ιδιαίτερα. Έτρωγα όπως και τα περισσότερα παιδιά». 

Τι σημαίνει Κλινικός Διαιτολόγος;

Όπως που εξήγησε ο Μάνος, ο όρος έρχεται από το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο. «Έχει να κάνει δηλαδή με το γεγονός ότι τότε ήμασταν οι μόνοι Πανεπιστημιακοί Διαιτολόγοι, αφού οι εναλλακτικές για το συγκεκριμένο επάγγελμα βρίσκονταν μόνο σε ΤΕΙ. Κατά τη διάρκεια μάλιστα του τέταρτου έτους ήμασταν μέσα στα νοσοκομεία και κάναμε την πρακτική μας και ερχόμασταν σε επαφή με ανθρώπους που είχαν σακχαρώδη διαβήτη, νεφροπάθειες, υπερχοληστερολαιμία και άλλα σχετικά. Υπάρχει λοιπόν αυτή η ειδίκευση που σημαίνει ότι εκτός του ότι μπορούμε να δώσουμε σε κάποιον μία διατροφή για απώλεια βάρους, έχουμε την ειδικότητα και την επιστημονικότητα να παρέχουμε διατροφές σε ανθρώπους με προβλήματα υγείας». 

Η αγαπημένη του εξωτική κουζίνα 

Όπως μου εξομολογήθηκε, ο Μάνος αγαπά να ταξιδεύει και να ανακαλύπτει νέες γεύσεις και γαστρονομικούς προορισμούς. Ποιους έχει ξεχωρίσει; «Αγαπημένο γαστρονομικό ταξίδι για εμένα ήταν το Περού. Τα σεβίτσε που δοκιμάσαμε εκεί ήταν αδιανόητα και καμία σχέση με αυτό που τρώμε στην Ελλάδα. Το βασικότερο είναι η πρώτη ύλη, αλλά και το μεράκι με το οποίο τα φτιάχνουν εκεί. 

«Σίγουρα δεν μπορώ να παραβλέψω και την επαρχία της Γαλλίας και σίγουρα στα top των γαστρονομικών προορισμών θα έβαζα και τις Φιλιππίνες. 

Και τι αγαπά να μαγειρεύει 

«Μου αρέσει πάρα πολύ η διεθνής κουζίνας. Αγαπώ τις συνταγές με περουβιανό ή μεξικάνικο υπόβαθρο, λατρεύω βέβαια και την ιταλική κουζίνα γι’ αυτό απολαμβάνω να ανοίγω ένα ωραίο ζυμάρι που να γίνεται πίτσα, αλλά τρελαίνομαι και για τις ελληνικές πίτες, τις οποίες προσπαθώ να προσαρμόσω σε πιο “διατροφικά” καλούπια». 

Σε ποιο φαγητό δεν μπορεί να αντισταθεί ο Διαιτολόγος Μάνος Δημητρούλης 

Άνθρωποι είμαστε όλοι, ακόμη και ο Διαιτολόγος. Δεν σημαίνει ότι επειδή μπορεί να σου μετρά τις θερμίδες και τα γραμμάρια, εκείνος δεν ορέγεται μία λαχταριστή λιχουδιά, που εσύ καμιά φορά μπορεί να θεωρείς «απαγορευμένη». Ως προς αυτό, ο Μάνος Δημητρούλης είναι κλασικός, αφού, όπως μου ομολόγησε, ένα πατροπαράδοτο και πληθωρικό σουβλάκι δεν τον αφήνει καθόλου ασυγκίνητο.

«Οι αδυναμίες μου είναι αυτές που έχουν και οι περισσότεροι Έλληνες, σε πιο υψηλά θερμιδικά τροφές, ωστόσο δεν μπορώ να πω ότι δεν θα λαχταρήσω και ένα ωραία μαγειρεμένο φιλέτο κοτόπουλο. Υπάρχει γενικά μία εγκράτεια». 

Θα φάει όμως μόνο ένα σουβλάκι; Όχι, κάποιες φορές θα ξεκινήσει κι ένα δεύτερο, όμως όχι πάντα. 

Πόσο επηρεάζονται τα παιδιά από τις επιλογές του μπαμπά; 

Τα παιδιά ενός Διαιτολόγου, «οφείλουν» άραγε να τρώνε μόνο υγιεινές τροφές; «Τα παιδιά επηρεάζονται πολύ από όλο αυτό που συμβαίνει και είναι μάρτυρες τόσο σε ό,τι μαγειρεύουμε όσο και ό,τι τρώμε. Όταν βλέπουν τα παιδιά τον μπαμπά τους να ανοίγει τη συσκευασία με το μαρούλι και να το τρώει σαν τσιπς, όταν βλέπουν να φτιάχνει γλυκά, αλλά χωρίς ζάχαρη, κάπως έτσι εκτιμούν λίγο περισσότερο αυτή την προσπάθεια και κάνουν πιο συνειδητές επιλογές». 

 Ποια είναι τελικά το κλειδί για τη σωστή διατροφή εφ’όρου ζωής;

Ποια είναι η μαγική συνταγή για να διατηρούμε το βάρος μας, αποφεύγοντας το φαινόμενο γιο-γιο-γιο, δηλαδή συνεχώς να χάνουμε και να παίρνουμε κιλά και ξανά από την αρχή  και παράλληλα να μην στερούμαστε, είναι να διατηρούμε ισορροπία. «Το κλειδί για τη διαχείριση του βάρους εφ’ όρου ζωής είναι διαφορετικό για τον καθένα. Για άλλον είναι η συστηματική γυμναστική, για άλλον η ετοιμασία του φαγητού από το σπίτι και πολλά ακόμη. 

 « Τόσα χρόνια σαν Διαιτολόγος έχω μάθει ότι είναι πολύ σημαντικό να έχουμε ιεραρχία στις ατασθαλίες που θέλουμε να κάνουμε. Πρέπει να ξεχωρίσουμε τι είναι πιο σημαντικό για εμάς. Ένας άνθρωπος, για παράδειγμα, που έχει αδυναμία στα γλυκά, πρέπει να δείχνει μία εγκράτεια στα αλμυρά, ώστε να κρατά την ισορροπία και να απολαμβάνει τα γλυκά που λατρεύει. Για εμένα, για παράδειγμα, που δεν τρελαίνομαι για γλυκά, αυτό είναι πιο εύκολο, χωρίς να καταπιέζομαι. Και έτσι λέω στον εαυτό μου “αν θες να τρως μια φορά την εβδομάδα ένα πιτόγυρο ή μία ωραία πίτσα ή πατάτες τηγανητές που επίσης αγαπώ πολύ, δεν μπορεί να τρώω και παγωτό. Θα φάω παγωτό μία φορά τον χρόνο και μάλιστα θα δοκιμάσω, δεν θα το φάω ολόκληρο. 

Καλώς ή κακώς, πρέπει να έχουμε συνεχώς τον νου μας διατροφικά. Να μαγειρεύουμε, να ετοιμάζουμε τα γεύματά μας. Δεν θα έπρεπε το φαγητό να είναι το ξέσπασμά μας, η μόνη μας απασχόληση κατά τη διάρκεια της μέρας, η παρηγοριά μας. Πρέπει να έχουμε κι άλλες απολαύσεις, να έχουμε υγιή σχέση με το φαγητό. Είναι εύκολο να το λέμε, αλλά δύσκολο στην πράξη, αλλά δυστυχώς, πρέπει. Επίσης, για μένα παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο και η φυσική δραστηριότητα». 

Ως προς αυτό, ο Μάνος Δημητρούλης είναι κλασικός, αφού, όπως μου ομολόγησε, ένα πατροπαράδοτο και πληθωρικό σουβλάκι δεν τον αφήνει καθόλου ασυγκίνητο.

«Οι αδυναμίες μου είναι αυτές που έχουν και οι περισσότεροι Έλληνες, σε πιο υψηλά θερμιδικά τροφές, ωστόσο δεν μπορώ να πω ότι δεν θα λαχταρήσω και ένα ωραία μαγειρεμένο φιλέτο κοτόπουλο. Υπάρχει γενικά μία εγκράτεια». 

Θα φάει όμως μόνο ένα σουβλάκι; Όχι, κάποιες φορές θα ξεκινήσει κι ένα δεύτερο, όμως όχι πάντα. 

Πόσο επηρεάζονται τα παιδιά από τις επιλογές του μπαμπά; 

Τα παιδιά ενός Διαιτολόγου, «οφείλουν» άραγε να τρώνε μόνο υγιεινές τροφές; «Τα παιδιά επηρεάζονται πολύ από όλο αυτό που συμβαίνει και είναι μάρτυρες τόσο σε ό,τι μαγειρεύουμε όσο και ό,τι τρώμε. Όταν βλέπουν τα παιδιά τον μπαμπά τους να ανοίγει τη συσκευασία με το μαρούλι και να το τρώει σαν τσιπς, όταν βλέπουν να φτιάχνει γλυκά, αλλά χωρίς ζάχαρη, κάπως έτσι εκτιμούν λίγο περισσότερο αυτή την προσπάθεια και κάνουν πιο συνειδητές επιλογές». 

 Ποια είναι τελικά το κλειδί για τη σωστή διατροφή εφ’όρου ζωής;

Ποια είναι η μαγική συνταγή για να διατηρούμε το βάρος μας, αποφεύγοντας το φαινόμενο γιο-γιο-γιο, δηλαδή συνεχώς να χάνουμε και να παίρνουμε κιλά και ξανά από την αρχή  και παράλληλα να μην στερούμαστε, είναι να διατηρούμε ισορροπία. «Το κλειδί για τη διαχείριση του βάρους εφ’ όρου ζωής είναι διαφορετικό για τον καθένα. Για άλλον είναι η συστηματική γυμναστική, για άλλον η ετοιμασία του φαγητού από το σπίτι και πολλά ακόμη. 

 « Τόσα χρόνια σαν Διαιτολόγος έχω μάθει ότι είναι πολύ σημαντικό να έχουμε ιεραρχία στις ατασθαλίες που θέλουμε να κάνουμε. Πρέπει να ξεχωρίσουμε τι είναι πιο σημαντικό για εμάς. Ένας άνθρωπος, για παράδειγμα, που έχει αδυναμία στα γλυκά, πρέπει να δείχνει μία εγκράτεια στα αλμυρά, ώστε να κρατά την ισορροπία και να απολαμβάνει τα γλυκά που λατρεύει. Για εμένα, για παράδειγμα, που δεν τρελαίνομαι για γλυκά, αυτό είναι πιο εύκολο, χωρίς να καταπιέζομαι. Και έτσι λέω στον εαυτό μου “αν θες να τρως μια φορά την εβδομάδα ένα πιτόγυρο ή μία ωραία πίτσα ή πατάτες τηγανητές που επίσης αγαπώ πολύ, δεν μπορεί να τρώω και παγωτό. Θα φάω παγωτό μία φορά τον χρόνο και μάλιστα θα δοκιμάσω, δεν θα το φάω ολόκληρο. 

Καλώς ή κακώς, πρέπει να έχουμε συνεχώς τον νου μας διατροφικά. Να μαγειρεύουμε, να ετοιμάζουμε τα γεύματά μας. Δεν θα έπρεπε το φαγητό να είναι το ξέσπασμά μας, η μόνη μας απασχόληση κατά τη διάρκεια της μέρας, η παρηγοριά μας. Πρέπει να έχουμε κι άλλες απολαύσεις, να έχουμε υγιή σχέση με το φαγητό. Είναι εύκολο να το λέμε, αλλά δύσκολο στην πράξη, αλλά δυστυχώς, πρέπει. Επίσης, για μένα παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο και η φυσική δραστηριότητα». 

Ως προς αυτό, ο Μάνος Δημητρούλης είναι κλασικός, αφού, όπως μου ομολόγησε, ένα πατροπαράδοτο και πληθωρικό σουβλάκι δεν τον αφήνει καθόλου ασυγκίνητο.

«Οι αδυναμίες μου είναι αυτές που έχουν και οι περισσότεροι Έλληνες, σε πιο υψηλά θερμιδικά τροφές, ωστόσο δεν μπορώ να πω ότι δεν θα λαχταρήσω και ένα ωραία μαγειρεμένο φιλέτο κοτόπουλο. Υπάρχει γενικά μία εγκράτεια». 

Θα φάει όμως μόνο ένα σουβλάκι; Όχι, κάποιες φορές θα ξεκινήσει κι ένα δεύτερο, όμως όχι πάντα. 

Πόσο επηρεάζονται τα παιδιά από τις επιλογές του μπαμπά; 

Τα παιδιά ενός Διαιτολόγου, «οφείλουν» άραγε να τρώνε μόνο υγιεινές τροφές; «Τα παιδιά επηρεάζονται πολύ από όλο αυτό που συμβαίνει και είναι μάρτυρες τόσο σε ό,τι μαγειρεύουμε όσο και ό,τι τρώμε. Όταν βλέπουν τα παιδιά τον μπαμπά τους να ανοίγει τη συσκευασία με το μαρούλι και να το τρώει σαν τσιπς, όταν βλέπουν να φτιάχνει γλυκά, αλλά χωρίς ζάχαρη, κάπως έτσι εκτιμούν λίγο περισσότερο αυτή την προσπάθεια και κάνουν πιο συνειδητές επιλογές». 

 Ποια είναι τελικά το κλειδί για τη σωστή διατροφή εφ’όρου ζωής;

Ποια είναι η μαγική συνταγή για να διατηρούμε το βάρος μας, αποφεύγοντας το φαινόμενο γιο-γιο-γιο, δηλαδή συνεχώς να χάνουμε και να παίρνουμε κιλά και ξανά από την αρχή  και παράλληλα να μην στερούμαστε, είναι να διατηρούμε ισορροπία. «Το κλειδί για τη διαχείριση του βάρους εφ’ όρου ζωής είναι διαφορετικό για τον καθένα. Για άλλον είναι η συστηματική γυμναστική, για άλλον η ετοιμασία του φαγητού από το σπίτι και πολλά ακόμη. 

 « Τόσα χρόνια σαν Διαιτολόγος έχω μάθει ότι είναι πολύ σημαντικό να έχουμε ιεραρχία στις ατασθαλίες που θέλουμε να κάνουμε. Πρέπει να ξεχωρίσουμε τι είναι πιο σημαντικό για εμάς. Ένας άνθρωπος, για παράδειγμα, που έχει αδυναμία στα γλυκά, πρέπει να δείχνει μία εγκράτεια στα αλμυρά, ώστε να κρατά την ισορροπία και να απολαμβάνει τα γλυκά που λατρεύει. Για εμένα, για παράδειγμα, που δεν τρελαίνομαι για γλυκά, αυτό είναι πιο εύκολο, χωρίς να καταπιέζομαι. Και έτσι λέω στον εαυτό μου “αν θες να τρως μια φορά την εβδομάδα ένα πιτόγυρο ή μία ωραία πίτσα ή πατάτες τηγανητές που επίσης αγαπώ πολύ, δεν μπορεί να τρώω και παγωτό. Θα φάω παγωτό μία φορά τον χρόνο και μάλιστα θα δοκιμάσω, δεν θα το φάω ολόκληρο. 

Καλώς ή κακώς, πρέπει να έχουμε συνεχώς τον νου μας διατροφικά. Να μαγειρεύουμε, να ετοιμάζουμε τα γεύματά μας. Δεν θα έπρεπε το φαγητό να είναι το ξέσπασμά μας, η μόνη μας απασχόληση κατά τη διάρκεια της μέρας, η παρηγοριά μας. Πρέπει να έχουμε κι άλλες απολαύσεις, να έχουμε υγιή σχέση με το φαγητό. Είναι εύκολο να το λέμε, αλλά δύσκολο στην πράξη, αλλά δυστυχώς, πρέπει. Επίσης, για μένα παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο και η φυσική δραστηριότητα». 

Ως προς αυτό, ο Μάνος Δημητρούλης είναι κλασικός, αφού, όπως μου ομολόγησε, ένα πατροπαράδοτο και πληθωρικό σουβλάκι δεν τον αφήνει καθόλου ασυγκίνητο.

«Οι αδυναμίες μου είναι αυτές που έχουν και οι περισσότεροι Έλληνες, σε πιο υψηλά θερμιδικά τροφές, ωστόσο δεν μπορώ να πω ότι δεν θα λαχταρήσω και ένα ωραία μαγειρεμένο φιλέτο κοτόπουλο. Υπάρχει γενικά μία εγκράτεια». 

Θα φάει όμως μόνο ένα σουβλάκι; Όχι, κάποιες φορές θα ξεκινήσει κι ένα δεύτερο, όμως όχι πάντα. 

Πόσο επηρεάζονται τα παιδιά από τις επιλογές του μπαμπά; 

Τα παιδιά ενός Διαιτολόγου, «οφείλουν» άραγε να τρώνε μόνο υγιεινές τροφές; «Τα παιδιά επηρεάζονται πολύ από όλο αυτό που συμβαίνει και είναι μάρτυρες τόσο σε ό,τι μαγειρεύουμε όσο και ό,τι τρώμε. Όταν βλέπουν τα παιδιά τον μπαμπά τους να ανοίγει τη συσκευασία με το μαρούλι και να το τρώει σαν τσιπς, όταν βλέπουν να φτιάχνει γλυκά, αλλά χωρίς ζάχαρη, κάπως έτσι εκτιμούν λίγο περισσότερο αυτή την προσπάθεια και κάνουν πιο συνειδητές επιλογές». 

 Ποια είναι τελικά το κλειδί για τη σωστή διατροφή εφ’όρου ζωής;

Ποια είναι η μαγική συνταγή για να διατηρούμε το βάρος μας, αποφεύγοντας το φαινόμενο γιο-γιο-γιο, δηλαδή συνεχώς να χάνουμε και να παίρνουμε κιλά και ξανά από την αρχή  και παράλληλα να μην στερούμαστε, είναι να διατηρούμε ισορροπία. «Το κλειδί για τη διαχείριση του βάρους εφ’ όρου ζωής είναι διαφορετικό για τον καθένα. Για άλλον είναι η συστηματική γυμναστική, για άλλον η ετοιμασία του φαγητού από το σπίτι και πολλά ακόμη. 

 « Τόσα χρόνια σαν Διαιτολόγος έχω μάθει ότι είναι πολύ σημαντικό να έχουμε ιεραρχία στις ατασθαλίες που θέλουμε να κάνουμε. Πρέπει να ξεχωρίσουμε τι είναι πιο σημαντικό για εμάς. Ένας άνθρωπος, για παράδειγμα, που έχει αδυναμία στα γλυκά, πρέπει να δείχνει μία εγκράτεια στα αλμυρά, ώστε να κρατά την ισορροπία και να απολαμβάνει τα γλυκά που λατρεύει. Για εμένα, για παράδειγμα, που δεν τρελαίνομαι για γλυκά, αυτό είναι πιο εύκολο, χωρίς να καταπιέζομαι. Και έτσι λέω στον εαυτό μου “αν θες να τρως μια φορά την εβδομάδα ένα πιτόγυρο ή μία ωραία πίτσα ή πατάτες τηγανητές που επίσης αγαπώ πολύ, δεν μπορεί να τρώω και παγωτό. Θα φάω παγωτό μία φορά τον χρόνο και μάλιστα θα δοκιμάσω, δεν θα το φάω ολόκληρο. 

Καλώς ή κακώς, πρέπει να έχουμε συνεχώς τον νου μας διατροφικά. Να μαγειρεύουμε, να ετοιμάζουμε τα γεύματά μας. Δεν θα έπρεπε το φαγητό να είναι το ξέσπασμά μας, η μόνη μας απασχόληση κατά τη διάρκεια της μέρας, η παρηγοριά μας. Πρέπει να έχουμε κι άλλες απολαύσεις, να έχουμε υγιή σχέση με το φαγητό. Είναι εύκολο να το λέμε, αλλά δύσκολο στην πράξη, αλλά δυστυχώς, πρέπει. Επίσης, για μένα παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο και η φυσική δραστηριότητα». 

Ως προς αυτό, ο Μάνος Δημητρούλης είναι κλασικός, αφού, όπως μου ομολόγησε, ένα πατροπαράδοτο και πληθωρικό σουβλάκι δεν τον αφήνει καθόλου ασυγκίνητο.

«Οι αδυναμίες μου είναι αυτές που έχουν και οι περισσότεροι Έλληνες, σε πιο υψηλά θερμιδικά τροφές, ωστόσο δεν μπορώ να πω ότι δεν θα λαχταρήσω και ένα ωραία μαγειρεμένο φιλέτο κοτόπουλο. Υπάρχει γενικά μία εγκράτεια». 

Θα φάει όμως μόνο ένα σουβλάκι; Όχι, κάποιες φορές θα ξεκινήσει κι ένα δεύτερο, όμως όχι πάντα. 

Πόσο επηρεάζονται τα παιδιά από τις επιλογές του μπαμπά; 

Τα παιδιά ενός Διαιτολόγου, «οφείλουν» άραγε να τρώνε μόνο υγιεινές τροφές; «Τα παιδιά επηρεάζονται πολύ από όλο αυτό που συμβαίνει και είναι μάρτυρες τόσο σε ό,τι μαγειρεύουμε όσο και ό,τι τρώμε. Όταν βλέπουν τα παιδιά τον μπαμπά τους να ανοίγει τη συσκευασία με το μαρούλι και να το τρώει σαν τσιπς, όταν βλέπουν να φτιάχνει γλυκά, αλλά χωρίς ζάχαρη, κάπως έτσι εκτιμούν λίγο περισσότερο αυτή την προσπάθεια και κάνουν πιο συνειδητές επιλογές». 

 Ποια είναι τελικά το κλειδί για τη σωστή διατροφή εφ’όρου ζωής;

Ποια είναι η μαγική συνταγή για να διατηρούμε το βάρος μας, αποφεύγοντας το φαινόμενο γιο-γιο-γιο, δηλαδή συνεχώς να χάνουμε και να παίρνουμε κιλά και ξανά από την αρχή  και παράλληλα να μην στερούμαστε, είναι να διατηρούμε ισορροπία. «Το κλειδί για τη διαχείριση του βάρους εφ’ όρου ζωής είναι διαφορετικό για τον καθένα. Για άλλον είναι η συστηματική γυμναστική, για άλλον η ετοιμασία του φαγητού από το σπίτι και πολλά ακόμη. 

 « Τόσα χρόνια σαν Διαιτολόγος έχω μάθει ότι είναι πολύ σημαντικό να έχουμε ιεραρχία στις ατασθαλίες που θέλουμε να κάνουμε. Πρέπει να ξεχωρίσουμε τι είναι πιο σημαντικό για εμάς. Ένας άνθρωπος, για παράδειγμα, που έχει αδυναμία στα γλυκά, πρέπει να δείχνει μία εγκράτεια στα αλμυρά, ώστε να κρατά την ισορροπία και να απολαμβάνει τα γλυκά που λατρεύει. Για εμένα, για παράδειγμα, που δεν τρελαίνομαι για γλυκά, αυτό είναι πιο εύκολο, χωρίς να καταπιέζομαι. Και έτσι λέω στον εαυτό μου “αν θες να τρως μια φορά την εβδομάδα ένα πιτόγυρο ή μία ωραία πίτσα ή πατάτες τηγανητές που επίσης αγαπώ πολύ, δεν μπορεί να τρώω και παγωτό. Θα φάω παγωτό μία φορά τον χρόνο και μάλιστα θα δοκιμάσω, δεν θα το φάω ολόκληρο. 

Καλώς ή κακώς, πρέπει να έχουμε συνεχώς τον νου μας διατροφικά. Να μαγειρεύουμε, να ετοιμάζουμε τα γεύματά μας. Δεν θα έπρεπε το φαγητό να είναι το ξέσπασμά μας, η μόνη μας απασχόληση κατά τη διάρκεια της μέρας, η παρηγοριά μας. Πρέπει να έχουμε κι άλλες απολαύσεις, να έχουμε υγιή σχέση με το φαγητό. Είναι εύκολο να το λέμε, αλλά δύσκολο στην πράξη, αλλά δυστυχώς, πρέπει. Επίσης, για μένα παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο και η φυσική δραστηριότητα». 

Ως προς αυτό, ο Μάνος Δημητρούλης είναι κλασικός, αφού, όπως μου ομολόγησε, ένα πατροπαράδοτο και πληθωρικό σουβλάκι δεν τον αφήνει καθόλου ασυγκίνητο.

«Οι αδυναμίες μου είναι αυτές που έχουν και οι περισσότεροι Έλληνες, σε πιο υψηλά θερμιδικά τροφές, ωστόσο δεν μπορώ να πω ότι δεν θα λαχταρήσω και ένα ωραία μαγειρεμένο φιλέτο κοτόπουλο. Υπάρχει γενικά μία εγκράτεια». 

Θα φάει όμως μόνο ένα σουβλάκι; Όχι, κάποιες φορές θα ξεκινήσει κι ένα δεύτερο, όμως όχι πάντα. 

Πόσο επηρεάζονται τα παιδιά από τις επιλογές του μπαμπά; 

Τα παιδιά ενός Διαιτολόγου, «οφείλουν» άραγε να τρώνε μόνο υγιεινές τροφές; «Τα παιδιά επηρεάζονται πολύ από όλο αυτό που συμβαίνει και είναι μάρτυρες τόσο σε ό,τι μαγειρεύουμε όσο και ό,τι τρώμε. Όταν βλέπουν τα παιδιά τον μπαμπά τους να ανοίγει τη συσκευασία με το μαρούλι και να το τρώει σαν τσιπς, όταν βλέπουν να φτιάχνει γλυκά, αλλά χωρίς ζάχαρη, κάπως έτσι εκτιμούν λίγο περισσότερο αυτή την προσπάθεια και κάνουν πιο συνειδητές επιλογές». 

 Ποια είναι τελικά το κλειδί για τη σωστή διατροφή εφ’όρου ζωής;

Ποια είναι η μαγική συνταγή για να διατηρούμε το βάρος μας, αποφεύγοντας το φαινόμενο γιο-γιο-γιο, δηλαδή συνεχώς να χάνουμε και να παίρνουμε κιλά και ξανά από την αρχή  και παράλληλα να μην στερούμαστε, είναι να διατηρούμε ισορροπία. «Το κλειδί για τη διαχείριση του βάρους εφ’ όρου ζωής είναι διαφορετικό για τον καθένα. Για άλλον είναι η συστηματική γυμναστική, για άλλον η ετοιμασία του φαγητού από το σπίτι και πολλά ακόμη. 

 « Τόσα χρόνια σαν Διαιτολόγος έχω μάθει ότι είναι πολύ σημαντικό να έχουμε ιεραρχία στις ατασθαλίες που θέλουμε να κάνουμε. Πρέπει να ξεχωρίσουμε τι είναι πιο σημαντικό για εμάς. Ένας άνθρωπος, για παράδειγμα, που έχει αδυναμία στα γλυκά, πρέπει να δείχνει μία εγκράτεια στα αλμυρά, ώστε να κρατά την ισορροπία και να απολαμβάνει τα γλυκά που λατρεύει. Για εμένα, για παράδειγμα, που δεν τρελαίνομαι για γλυκά, αυτό είναι πιο εύκολο, χωρίς να καταπιέζομαι. Και έτσι λέω στον εαυτό μου “αν θες να τρως μια φορά την εβδομάδα ένα πιτόγυρο ή μία ωραία πίτσα ή πατάτες τηγανητές που επίσης αγαπώ πολύ, δεν μπορεί να τρώω και παγωτό. Θα φάω παγωτό μία φορά τον χρόνο και μάλιστα θα δοκιμάσω, δεν θα το φάω ολόκληρο. 

Καλώς ή κακώς, πρέπει να έχουμε συνεχώς τον νου μας διατροφικά. Να μαγειρεύουμε, να ετοιμάζουμε τα γεύματά μας. Δεν θα έπρεπε το φαγητό να είναι το ξέσπασμά μας, η μόνη μας απασχόληση κατά τη διάρκεια της μέρας, η παρηγοριά μας. Πρέπει να έχουμε κι άλλες απολαύσεις, να έχουμε υγιή σχέση με το φαγητό. Είναι εύκολο να το λέμε, αλλά δύσκολο στην πράξη, αλλά δυστυχώς, πρέπει. Επίσης, για μένα παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο και η φυσική δραστηριότητα». 

Ως προς αυτό, ο Μάνος Δημητρούλης είναι κλασικός, αφού, όπως μου ομολόγησε, ένα πατροπαράδοτο και πληθωρικό σουβλάκι δεν τον αφήνει καθόλου ασυγκίνητο.

«Οι αδυναμίες μου είναι αυτές που έχουν και οι περισσότεροι Έλληνες, σε πιο υψηλά θερμιδικά τροφές, ωστόσο δεν μπορώ να πω ότι δεν θα λαχταρήσω και ένα ωραία μαγειρεμένο φιλέτο κοτόπουλο. Υπάρχει γενικά μία εγκράτεια». 

Θα φάει όμως μόνο ένα σουβλάκι; Όχι, κάποιες φορές θα ξεκινήσει κι ένα δεύτερο, όμως όχι πάντα. 

Πόσο επηρεάζονται τα παιδιά από τις επιλογές του μπαμπά; 

Τα παιδιά ενός Διαιτολόγου, «οφείλουν» άραγε να τρώνε μόνο υγιεινές τροφές; «Τα παιδιά επηρεάζονται πολύ από όλο αυτό που συμβαίνει και είναι μάρτυρες τόσο σε ό,τι μαγειρεύουμε όσο και ό,τι τρώμε. Όταν βλέπουν τα παιδιά τον μπαμπά τους να ανοίγει τη συσκευασία με το μαρούλι και να το τρώει σαν τσιπς, όταν βλέπουν να φτιάχνει γλυκά, αλλά χωρίς ζάχαρη, κάπως έτσι εκτιμούν λίγο περισσότερο αυτή την προσπάθεια και κάνουν πιο συνειδητές επιλογές». 

 Ποια είναι τελικά το κλειδί για τη σωστή διατροφή εφόρου ζωής;

Ποια είναι η μαγική συνταγή για να διατηρούμε το βάρος μας, αποφεύγοντας το φαινόμενο γιο-γιο-γιο, δηλαδή συνεχώς να χάνουμε και να παίρνουμε κιλά και ξανά από την αρχή  και παράλληλα να μην στερούμαστε, είναι να διατηρούμε ισορροπία. «Το κλειδί για τη διαχείριση του βάρους εφ’ όρου ζωής είναι διαφορετικό για τον καθένα. Για άλλον είναι η συστηματική γυμναστική, για άλλον η ετοιμασία του φαγητού από το σπίτι και πολλά ακόμη. 

 « Τόσα χρόνια σαν Διαιτολόγος έχω μάθει ότι είναι πολύ σημαντικό να έχουμε ιεραρχία στις ατασθαλίες που θέλουμε να κάνουμε. Πρέπει να ξεχωρίσουμε τι είναι πιο σημαντικό για εμάς. Ένας άνθρωπος, για παράδειγμα, που έχει αδυναμία στα γλυκά, πρέπει να δείχνει μία εγκράτεια στα αλμυρά, ώστε να κρατά την ισορροπία και να απολαμβάνει τα γλυκά που λατρεύει. Για εμένα, για παράδειγμα, που δεν τρελαίνομαι για γλυκά, αυτό είναι πιο εύκολο, χωρίς να καταπιέζομαι. Και έτσι λέω στον εαυτό μου “αν θες να τρως μια φορά την εβδομάδα ένα πιτόγυρο ή μία ωραία πίτσα ή πατάτες τηγανητές που επίσης αγαπώ πολύ, δεν μπορεί να τρώω και παγωτό. Θα φάω παγωτό μία φορά τον χρόνο και μάλιστα θα δοκιμάσω, δεν θα το φάω ολόκληρο. 

Καλώς ή κακώς, πρέπει να έχουμε συνεχώς τον νου μας διατροφικά. Να μαγειρεύουμε, να ετοιμάζουμε τα γεύματά μας. Δεν θα έπρεπε το φαγητό να είναι το ξέσπασμά μας, η μόνη μας απασχόληση κατά τη διάρκεια της μέρας, η παρηγοριά μας. Πρέπει να έχουμε κι άλλες απολαύσεις, να έχουμε υγιή σχέση με το φαγητό. Είναι εύκολο να το λέμε, αλλά δύσκολο στην πράξη, αλλά δυστυχώς, πρέπει. Επίσης, για μένα παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο και η φυσική δραστηριότητα». 

Ως προς αυτό, ο Μάνος Δημητρούλης είναι κλασικός, αφού, όπως μου ομολόγησε, ένα πατροπαράδοτο και πληθωρικό σουβλάκι δεν τον αφήνει ασυγκίνητο. 

«Οι αδυναμίες μου είναι αυτές που έχουν και οι περισσότεροι Έλληνες σε πιο υψηλά θερμιδικά τροφές, ωστόσο δεν μπορώ να πω ότι δεν θα λαχταρήσω και ένα ωραία μαγειρεμένο φιλέτο κοτόπουλο. Υπάρχει γενικά μία εγκράτεια». 

Θα φάει όμως μόνο ένα σουβλάκι; Όχι, κάποιες φορές θα ξεκινήσει κι ένα δεύτερο, όχι όμως πάντα. 

Πόσο επηρεάζονται τα παιδιά από τις επιλογές του μπαμπά; 

Τα παιδιά ενός Διαιτολόγου, «οφείλουν» άραγε να τρώνε μόνο υγιεινές τροφές; Ακούγεται αρκετά κλισέ, όμως τι απαντά ο ίδιος ως προς το κατά πόσο επηρεάζονται από τις συνήθειες των γονιών; «Τα παιδιά επηρεάζονται πολύ από όλο αυτό που συμβαίνει και είναι μάρτυρες τόσο σε ό,τι μαγειρεύουμε όσο και ό,τι τρώμε. Όταν βλέπουν λοιπόν τα παιδιά τον μπαμπά τους να ανοίγει τη συσκευασία με το μαρούλι και να το τρώει σαν τσιπς, να φτιάχνει γλυκά, αλλά χωρίς ζάχαρη, κάπως έτσι εκτιμούν λίγο περισσότερο αυτή την προσπάθεια και κάνουν πιο συνειδητές επιλογές. 

Ποιο είναι τελικά το κλειδί για τη σωστή διατροφή εφ' όρου ζωής 

Ποια είναι η μαγική συνταγή για να διατηρούμε το βάρος μας, αποφεύγοντας το φαινόμενο γιογιό, δηλαδή συνεχώς να χάνουμε και να παίρνουμε κιλά και ξανά από την αρχή και παράλληλα να μην στερούμαστε; Να διατηρούμε ισορροπία. «Το κλειδί για τη διαχείριση του βάρους εφ' όρου ζωής είναι διαφορετικό για τον καθένα. Για άλλον η συστηματική γυμναστική, για άλλον η ετοιμασία του φαγητού από το σπίτι και πολλά ακόμη. 

«Τόσα χρόνια σαν διαιτολόγος έχω μάθει ότι είναι πολύ σημαντικό να έχουμε ιεραρχία στις ατασθαλίες που θέλουμε να κάνουμε. Πρέπει να ξεχωρίσουμε τι είναι πιο σημαντικό για εμάς. Ένας άνθρωπος, για παράδειγμα, που έχει αδυναμία στα γλυκά, πρέπει να δείχνει μια εγκράτεια στα αλμυρά, ώστε να κρατά την ισορροπία και να απολαμβάνει τα γλυκά που λατρεύει. Για εμένα, για παράδειγμα, που δεν τρελαίνομαι για γλυκά, αυτό είναι πιο εύκολο, χωρίς να καταπιέζομαι. Και έτσι λέω στον εαυτό μου: "αν θες να τρως μια φορά την εβδομάδα ένα πιτόγυρο ή μια ωραία πίτσα, ή πατάτες τηγανητές, δεν μπορεί να τρως και παγωτό". Θα φάω παγωτό μία φορά τον χρόνο.

Καλώς ή κακώς, πρέπει να έχουμε συνεχώς τον νου μας διατροφικά. Να μαγειρεύουμε, να ετοιμάζουμε τα γεύματά μας. Δεν θα έπρεπε το φαγητό να είναι το ξέσπασμά μας, η μόνη μας απασχόληση κατά τη διάρκεια της μέρας, η παρηγοριά μας. Πρέπει να έχουμε κι άλλες απολαύσεις. Είναι εύκολο να το λέμε, αλλά δύσκολο στην πράξη. Όμως δυστυχώς, πρέπει. Και βέβαια πάντα να έχουμε στην καθημερινότητά μας τη φυσική δραστηριότητα». 

Στο Cookout.gr θα βρεις πολλές από τις συνταγές και τα άρθρα του Μάνου Δημητρούλη.