Αισθάνομαι πως ο Κωνσταντίνος Ζουγανέλης έχει στα χέρια του το μαγικό αυλό και χωρίς να κάνει διαφήμιση και φασαρία στα μαγαζιά του, έχει τον τρόπο να κάνει τον κόσμο να τον ακολουθεί πιστά. Πώς; Κάνοντας απλά τη δουλειά του έτσι όπως ο ίδιος ξέρει και αισθάνεται. Χωρίς τη βοήθεια αρχιτεκτόνων εσωτερικών χώρων και κήπων, διακοσμητών και σεφ με βροντερά ονόματα, καταφέρνει πάντα να δημιουργεί χώρους μοναδικής αισθητικής και ατμόσφαιρας, γιατί απλώς έχει το χάρισμα να βλέπει ένα χώρο και να τον φαντάζεται μαγαζί.

Από το πρώτη στιγμή είναι σε θέση να γνωρίζει τι χρειάζεται το όνειρο για να γίνει πραγματικότητα - από τα πιο βασικά και ουσιώδη μέχρι και την τελευταία του λεπτομέρεια. Τα μαγαζιά του είναι ο ίδιος την εποχή της γέννησής τους. Και το Sister είναι ο πιο ώριμος, απελευθερωμένος, σίγουρος και γοητευτικός Κωνσταντίνος όλων των εποχών.

Η open φιλοσοφία του Sister

Ένα μαγαζί κρυμμένο πίσω από τροφαντά μπαμπού και πρασινάδες σε ένα ήσυχο στενό στο Νέο Ψυχικό, σε υποδέχεται σαν ανοιχτή αγκαλιά, με ανοιχτή κουζίνα, ανοιχτά μπαρ, ανοιχτή αυλή, ανοιχτές βεράντες, ανοιχτό μυαλό. Η διώροφη μονοκατοικία του Νέου Ψυχικού έχει μετατραπεί σε ένα πολύ ξεχωριστό χώρο όπου όλα σερβίρονται στο φως, ξεκάθαρα και ακομπλεξάριστα.

Ο χώρος ανακαινίστηκε χωρίς να αφήσει πίσω του μπάζα, αφού όλα τα υλικά που αποξυλώθηκαν, επαναχρησιμοποιήθηκαν με κάποιο τρόπο, όπως για παράδειγμα το παλιό δρύινο παρκέ που έγινε επένδυση στον τοίχο. Όποιο στοιχείο αφαιρέθηκε δεν ρετουσαρίστηκε, έμεινε ως έχει, αφήνοντας τα ίχνη της απουσίας του σε κοινή θέα.

Τι θα δεις και θα ακούσεις

Τα παλιά κλωστρά, που σκοπό έχουν να δημιουργούν σκιάσεις στα παράθυρα και που κάποτε κάθε κτίριο είχε το δικό του μοναδικό σχέδιο, κάτι σαν δαχτυλικό αποτύπωμα, έγινε η έμπνευση του γραφίστα για να δημιουργήσει το λογότυπο του Sister. Οι μαντόνες και οι Παρθενώνες συνομιλούν άψογα με τα έργα τέχνης στους τοίχους και τα βιομηχανικά στοιχεία του χώρου.

Οι μουσικές εκεί ξεκινούν από το πρωί σε χαμηλά ντεσιμπέλ και εναλλάσσονται χωρίς ταμπέλες στα είδη που ακούγονται από τα ηχεία, ενώ πιο αργά πατάνε γκάζι γιατί η όλη φάση γίνεται πιο πάρτι.

Τι θα πιείς και τι θα δοκιμάσεις

Η κουζίνα επιμένει ταϋλανδικά - γιατί είναι η αγαπημένη του Κωνσταντίνου και η μαγείρισσά του οικογένεια πια - όμως κι αυτή φλερτάρει πλέον από άποψη με την ασιατική, την νοτιοαμερικάνικη, ακόμη και την ελληνική όσον αφορά στις πρώτες ύλες και τις τεχνικές, χωρίς όμως να προδίδει την υπόσταση και τα αρώματά της.

Ο κατάλογος είναι σχετικά μικρός και απόλυτα ισορροπημένος, θέλεις να τον φας ολόκληρο. Οι σούπες είναι θεσπέσιες, οι σαλάτες απόλυτα δροσερές, ενώ δε λείπουν τα spring rolls και τα dumplings. H ρομπάτα - η ιαπωνική ψησταριά - βγάζει θεϊκά satay (τα ασιατικά καλαμάκια με κρέας ή θαλασσινά), που έχουν μαριναριστεί σε ταϊλανδέζικα αρωματικά, ενώ υπάρχουν και κάποια ωμά, όπως το beef tartar που αν είσαι φίλος τους αξίζει να τα δοκιμάσεις. Η πιο χορταστική ενότητα  πιάτων είναι η family style που περιλαμβάνει πιάτα όπως η τραγανή πάπια και το phad thai.

Ο κατάλογος των κρασιών περιλαμβάνει ελληνικές και ξένες επιλογές, ενώ τα ποτά και τα κοκτέιλ είναι όπως πρέπει.