Χαριλάου Τρικούπη 76, Εξάρχεια. Το κατά τα άλλα εντελώς γοητευτικό σκηνικό της πιο επαναστατικής και urban γειτονιάς της Αθήνας, ξεχνιέται εντελώς με το που περάσεις το κατώφλι της Λόντζας της Γειτονιάς. Εκεί σε περιμένουν μία ανοιχτή κουζίνα, ένας ξύλινος πάγκος, μουσική που βγαίνει από ένα τρανζίστορ και μία μασίνα που δεν είναι απλά διακοσμητική, αλλά τον χειμώνα γεμίζει ζέστη τον χώρο και ψήνει πίτες.

Στον χώρο θα δεις ακόμη σεμεδάκια και μία φοντανιέρα με τα κλασικά σοκολατάκια - κεράσματα και θα παρατηρήσεις αμέσως τη μυρωδιά του σπιτικού φαγητού, τέτοια που σου φέρνει αμέσως στο μυαλό τις μέρες που έμπαινες τρέχοντας το μεσημέρι στο σπίτι της γιαγιάς για να σε φιλέψει το κατιτίς της.

Μέσα στην απέραντη απλότητα, την αυθεντικότητα και τον ατόφιο χαρακτήρα της, η Λόντζα της Γειτονιάς έχει καταφέρει να κερδίσει το κοινό της, το οποίο είναι πια πιστό και πάντα γυρίζει σε αυτή, επιλέγοντάς την ανάμεσα σε φανταχτερές εξόδους στο κέντρο της Αθήνας. Και δεν είναι μόνο το φαγητό, αλλά όλη η ατμόσφαιρα και το συναίσθημα που σου δημιουργεί, τα οποία σε κερδίζουν. Το χαμόγελο, η ζεστασιά, η αίσθηση ότι είσαι στο σπίτι σου, στο καταφύγιό σου. Μακριά από κάθε προσποιητή προσπάθεια, από δήθεν και από τον θόρυβο της πόλης.

Η έμπνευση

Ο ηθοποιός Σπύρος Χατζηαγγελάκης, δημιουργός της Λόντζας της Γειτονιάς, το ονόμασε «ταχυφαγείο» και όντως, με μία πρώτη επίσκεψη θα συνειδητοποιήσεις ότι θα παραγγείλεις, θα εξυπηρετηθείς, θα πάρεις τον δίσκο σου self-service και θα φας πραγματικά γρήγορα, όχι όμως και πρόχειρα, αφού κάθε υλικό είναι προσεγμένο και χρησιμοποιείται με ευλάβεια και μεράκι.

Σκοπό έχει να σε βοηθήσει να κάνεις μια παύση ανάμεσα στις διάφορες δουλειές σου και αντί για junk και εύκολες λύσεις που θα βρεις παντού, να περάσεις από εκεί για σπιτικό φαγητό, με την ίδια όμως ταχύτητα.

Ο ίδιος μάλιστα εμπνεύστηκε αυτό το μικρό και θαυματουργό μέρος από την προσωπική του ανάγκη για ένα ουσιαστικό διάλειμμα από την πίεση της καθημερινότητας. Ίσως όμως να αποτελεί κάτι πολύ παραπάνω - ένα αφιέρωμα στη μνήμη των γιαγιάδων που μας λείπουν. 

Και αν ο ίδιος δεν βρίσκεται σε κάποιο γύρισμα ή κάποια πρόβα, θα τον δεις εκεί, στη Λόντζα του. Όσο για το όνομα; Κρατά τις ρίζες του από τον Έβρο, από το μέρος απ’ όπου κατάγεται και έρχεται από τις παιδικές του μνήμες, όπως έχει πει, όταν η γιαγιά του στο χωριό έλεγε όταν έλειπε από το σπίτι: «θα με βρεις στη λόντζα». Λόντζα λέγεται το σημείο όπου μαζεύονται από το απόγευμα οι γυναίκες της γειτονίας, σε πεζούλια ή καρέκλες, για να συζητήσουν τα νέα του χωριού, σε κάποιο μέρος με περαντζάδα. Έτσι και στη Λόντζα στα Εξάρχεια, θα κάτσεις στους πάγκους και θα τρως, ακόμη και μόνος σου, χαζεύοντας τους περαστικούς από τη τζαμαρία.

Φαγητό που σου ζεσταίνει την ψυχή

Η Λόντζα φτιάχνει σταθερά, μετρημένα στα δάχτυλα φαγητά, καθημερινά, με υλικά από διαφορετικές γωνιές της Ελλάδας, αφού έχουν εξασφαλίσει συνεργασίες με διάφορους τοπικούς παραγωγούς. Ένας μικρός κατάλογος με τα πιο απλά που όμως αποτελούν τις πιο εγγυημένες και αυθεντικές επιλογές που πρέπει να δοκιμάσεις, ενώ έξω στον μαυροπίνακα αναγράφονται τα πιάτα ημέρας. Κάθε μέρα, επίσης, ετοιμάζουν χειροποίητο, ζυμωτό ψωμί και παραδοσιακές πίτες για να συνοδέψεις τα υπόλοιπα.

Οι παραδοσιακές Θρακιώτικες χυλοπίτες με τριμμένη φέτα Μεσσηνίας, φρέσκο βούτυρο Ρούμελης και βιολογικό μπούκοβο Λεωνιδίου είναι ένα πιάτο γεμάτο θαλπωρή, που αξίζει να παραγγείλεις. Στα πιο περιζήτητα βρίσκονται και τα μυρωδάτα κεφτεδάκια με σάλτσα και πατάτες τηγανητές και φυσικά τα απλά και απέριττα, αλλά αγαπημένα σε όλους, αυγά μάτια με πατάτες. Στις ευχάριστες εκπλήξεις οφείλεις να δώσεις μία ευκαιρία στο balik ekmek, ένα σάντουιτς με φρέσκο φιλέτο λαβράκι σε βουτυρωμένο χωριάτικο ψωμί, που είναι σκέτο λουκούμι.

Ξεχωριστή μνεία αξίζουν βέβαια οι σούπες της Λόντζας, γιατί άλλωστε γιαγιαδίστικο μενού χωρίς σούπα, δε γίνεται. Τον χειμώνα θα βρεις γίδα βραστή, κρεατόσουπα, κακαβιά, σούπα λαχανικών, όπως και άλλες που εναλλάσσονται ανάλογα με τα υλικά της εποχής.

Από εκεί και πέρα, ετοιμάζουν ζεστά μαγειρευτά, όπως γίγαντες με πουρέ από κολοκυθάκια, μοσχαράκι κοκκινιστό με μελιτζάνες, μουσακά και παστίτσιο σε ικανοποιητικότατες μερίδες και φακές σούπα. Δεν θα λείψουν όμως και οι συνταγές που είναι επηρεασμένες από άλλες μερακλήδικες κουζίνες, όπως οι πολίτικες και ένα ζεστό, μελωμένο χουνκιάρ μεγεντί, λόγου χάριν. Όλα γίνονται ανάλογα με τα κέφια και τα διαθέσιμα υλικά, πάντα όμως με την ίδια φιλοσοφία.

Τα πιάτα ταιριάζουν απόλυτα με το τσίπουρο Τυρνάβου που θα δεις στον κατάλογο, ενώ για το τέλος σου επιφυλάσσουν φυσικά παραδοσιακά γλυκά. Από πορτοκαλόπιτα, μέχρι ρυζόγαλο ή λουκουμάδες με μέλι.

Τι κι αν έγινε αμέσως talk of the town και αν μετρά ήδη κάτι παραπάνω από δύο χρόνια λειτουργίας, η Λόντζα έχει καταφέρει να αγγίξει την ψυχή μας και να γίνει διαχρονικό στέκι για επιστροφή στις ρίζες μας.