Την περασμένη Δευτέρα βρέθηκα στο Tiki bar για να συναντήσω τον Γιάννη Πετρή και να ανακαλύψω ποια κοκτέιλ μας προτείνει για τις γιορτές. Με περίμενε φορώντας ένα χριστουγεννιάτικο, χαβανέζικο πουκάμισο και δεν μπορούσα παρά να χαμογελάσω με την ωραία τρέλα που τον διακατέχει και μου είπε ότι διάλεξε για εμάς τρία κοκτέιλ που όπως τόνισε, είναι ακριβώς σαν ένα μπαρ, πολυεθνικές. Συγκεκριμένα, οι προτάσεις του για τις γιορτές περιλαμβάνουν ένα ελληνικό, ένα ευρωπαϊκό και ένα αμερικάνικο κοκτέιλ.

Πριν όμως γίνουμε ειδικοί στην μπάρα, και δοκιμάσουμε τις προτάσεις του Γιάννη Πετρή για το cookout, συζητήσαμε μαζί του για όλη του την πορεία, από το πώς αποφάσισε να ασχοληθεί με το bartending - που όπως θα διαβάσεις παρακάτω, είναι στο DNA του - και τα εκπαιδευτικά του ταξίδια που όπως λέει ταξίδεψε μέσα από ένα σέικερ, μέχρι το Tiki bar και τη δημιουργία της Pony and Jigger, της εταιρίας με premium λικέρ που έχει συνδημιουργήσει με τον Βασίλη Ρούσσο.

Ποιος είναι ο Γιάννης Πετρής

Η αλήθεια είναι πως δεν χρειάζονται συστάσεις καθώς πρόκειται για έναν άνθρωπο που έχει γράψει τη δική του ιστορία πίσω από τα μπαρ και δουλεύει στην εστίαση από το 1999. Η πρώτη του δουλειά όπως μου αναφέρει ήταν στο Jackson Hall ως παιδί γενικών καθηκόντων και έκανα το συσχετισμό με τον «Άιφερ», τον άνθρωπο που έχουμε εμείς αντίστοιχα και φέρνει ό,τι χρειάζεται κάθε φορά στις παραγωγές, δουλειά που έχω κάνει και γελάσαμε. Πριν περάσουμε στη χρυσή εποχή του 2000 τον ρώτησα πώς ξεκίνησε και τι συνέβη και του μπήκε το μικρόβιο για το μπαρ, τα κοκτέιλ και όλο αυτόν τον χώρο.

«Ως παιδί μεγάλωσα στη Γλυφάδα, που τότε δεν είχε καμία σχέση με το σήμερα. Την έβλεπα πιο πολύ σαν χωριό είναι η αλήθεια. Όταν τελείωσα το Γυμνάσιο, μετακομίσαμε στην Κυψέλη και βίωσα το πρώτο μου πολιτισμικό σοκ. Εκεί είχε σινεμά και μέρη να βγεις, περπατούσαμε έξω και υπήρχε ζωή», μου εξηγεί. «Ο πατέρας μου ήταν μπάρμαν, οπότε θεωρώ πως το μικρόβιο μου το μετέδωσε εκείνος. Είχε σπουδάσει, μάλιστα, στην Αμερική, στη Νέα Υόρκη. Και είχε δουλέψει στη Μύκονο φτιάχνοντας κοκτέιλ, οπότε εγώ μικρός όταν τον έβλεπα πίσω από την μπάρα, ένιωθα πως ήταν θεός. Ίσως, όλοι όταν είμαστε πιο μικροί και βλέπουμε κάποιον σε αυτό το πόστο να μας φαντάζει θεός», μου σχολιάζει.

Πρώτα βρέθηκε στη σχολή τουριστικών επαγγελμάτων στην Κρήτη, αφού είχε ήδη δουλέψει σε μπαράκια της Αθήνας και έπειτα έφυγε για σπουδές στο bartending στο Λονδίνο. «Το πρώτο μπαρ που δούλεψα ήταν το Tribeca στο Κολωνάκι. Εκεί μαζευόταν κόσμος της τέχνης και δημοσιογράφοι μετά το κλείσιμο της εφημερίδας. Εμείς παρέα με μερικά κοκτέιλ που ήταν τότε στη μόδα μαθαίναμε πρώτοι τα νέα πριν καν τυπωθούν και φτάσουν στην Ομόνοια για να πουληθούν», αποκαλύπτει. 

Έπειτα ήρθε η δεκαετία του 2000-2010, όπου συνέβη η αλλαγή. Ο κόσμος ήταν πιο ανοιχτός, ήθελε να δοκιμάσει, να μάθει και ταυτόχρονα και οι εταιρείες ήθελαν να εξελιχθούν, να επενδύσουν στον κόσμο τους και στο προσωπικό τους. Τότε έγιναν και τα εκπαιδευτικά ταξίδια. «Ταξίδεψα μέσα από ένα σέικερ», μου είπε. Το 2006 συγκεκριμένα ήταν μια χρονιά ορόσημο στην καριέρα του, αφού συνέβη η συνεργασία με το Pere Ubu στη Γλυφάδα. Σ' εκείνο το μαγαζί είναι πιθανό να τον γνώρισες και εσύ.

«Νομίζω πρέπει να έγινε το πρώτο cocktail bar της Γλυφάδας και ένα από τα πρώτα της Αθήνας», αναφέρει. «Ένα χαρακτηριστικό που κρατάω από εκείνη την εποχή είναι οι φιλικές σχέσεις που μπορούσες να αναπτύξεις με τον κόσμο, να επικοινωνήσεις, να γνωριστείς και να σου μιλήσει για τα προβλήματά του. Αφιερώναμε χρόνο πίσω από την μπάρα, συγκρατούσαμε προτιμήσεις σε ποτά και είχαμε επαναλαμβανόμενους πελάτες. Και εμείς όμως ήμασταν αλλιώς, ήταν μια κοινότητα το μπαρ, δεν είχε γίνει ακόμα βιομηχανία με 100 διαφορετικές ετικέτες και παραλλαγές του ίδιου πράγματος». 

Ένα τροπικό bar στην καρδιά της Αθήνας

Το 2017, έχοντας αποχαιρετήσει το Pere Ubu, και έχοντας πάει αρχικά στο Λονδίνο και στη συνέχεια στη Μύκολο για δουλειά, κατέληξε στην Ακρόπολη, όπου άνοιξε το δικό του χαβανέζικο μπαρ, το Tiki bar. Εκεί τον συναντήσαμε και εμείς και σίγουρα αν πας στην αρχή της εβδομάδας θα τον βρεις πίσω από την μπάρα. Αξίζει μάλιστα να του ζητήσεις να σου ετοιμάσει και ένα Mai Tai, που μπορεί να φαντάζει κάπως κλασικό, αλλά παραμένει σταθερά αγαπημένη αξία. Άλλωστε, όπως ο ίδιος δηλώνει, η κουλτούρα του tiki επιστρέφει όλο και πιο δυναμικά το τελευταίο διάστημα. 

Όπως συζητούσαμε μου είπε πως το μπαρ είναι σχολείο και ο ίδιος με το κανονικό σχολείο δεν τα πήγαινε τόσο καλά, αλλά του άρεσε πολύ το σκάκι. Του ζήτησα να παίξουμε και μαζί ενώ σχολίασα πως ίσως δεν είχε βρει κάτι να του ταιριάζει ως μαθητής, καθώς πλέον θα τον χαρακτήριζα σίγουρα επιχειρηματικό μυαλό. Γελάει αλλά δεν το αρνείται.

Η δημιουργία της Pony and Jigger

«Ένα βράδυ στο μπαρ ήθελα να φτιάξω ένα κοκτέιλ, πειραματιζόμουν και ένιωσα πως κάτι μου λείπει. Ήμασταν μαζί με τον Βασίλη (Βασίλη Ρούσσο, δούλευαν μαζί στο Pere Ubu και πλέον έχουν την εταιρία μαζί) και του λέω μήπως είναι η στιγμή; Και αν πετύχει; Και κάπως έτσι ξεκινήσαμε. Μετά από έρευνα και τέσσερα χρόνια δοκιμές φτιάξαμε ένα ποτό από τα κουκούτσια της αγριοκερασιάς. Το αποτέλεσμα ήταν απίστευτο. Δεν υπάρχει αντίστοιχο ποτό και είμαστε χαρούμενοι που δίνουμε μια νέα γαστρονομική πρόταση. Το Kernel Mahlepi μάς έδωσε ώθηση να ιδρύσουμε μια εταιρεία με ελληνικά λικέρ με σκοπό την ανάδειξη νέων ιδεών σε αυτόν τον τόπο». Μέχρι στιγμής στην Pony and Jigger, την εταιρία με premium λικέρ θα βρεις πέρα από το μαχλέπι spirit, το Macho Sour, που είναι λικέρ πράσινου μήλου, το Daisy Triple Sec, με έντονη τη γεύση του πορτοκαλιού, που είναι ιδανικό για Margarita και Paloma σύμφωνα με τον Γιάννη και φυσικά το δικό μου αγαπημένο το Smoky Daisy Triple Sec που φτιάχνει εκπληκτική καπνιστή μαργαρίτα.

Ο ίδιος ξεχωρίζει το μαχλέπι γιατί έχει εντελώς διαφορετική γεύση από οτιδήποτε έχει δοκιμάσει. Μου έδειξε κιόλας τις νέες συσκευασίες που έβγαλαν λόγω των ημερών που είναι ιδανικές για ταξίδι λόγω του μεγέθους και μπορούν να αποτελέσουν ωραίο δώρο το οποίο μυρίζει Ελλάδα. Ακόμα το λικέρ μαχλέπι τους θα το βρεις και μέσα στους μπαμπάδες του Σουit στο Παλαιό Φάληρο.

Τα γιορτινά κοκτέιλ του Γιάννη Πετρή που μπορείς να φτιάξεις στο σπίτι

Gunfire 
Αυτό το ποτό είναι συνδεδεμένο με τη βρετανική στρατιωτική παράδοση. Συνηθιζόταν να σερβίρεται την περίοδο των εορτών σε στρατιώτες τις πρώτες πρωινές ώρες, πριν από μάχες ή ειδικές περιστάσεις, σαν μια μορφή ενθάρρυνσης.

Υλικά
για 4 άτομα 

• 200 ml παλαιωμένο μαύρο ρούμι NAVY RUM 
• μαύρο τσάι (1 lt ζεστό νερό + 4 φακελάκια καλής ποιότητας μαύρο τσάι)
• 5 κ.γ. ζάχαρη, ψιλή λευκή από ζαχαροκάλαμο

Φτιάχνουμε το τσάι και όσο είναι ζεστό ανακατεύουμε μέσα τη ζάχαρη να λιώσει. Αναμειγνύουμε καλά το τσάι με το ρούμι και σερβίρουμε σε ποτήρια.

Coquito
Το Coquito, που κυριολεκτικά σημαίνει «μικρή καρύδα» είναι ένα παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο κοκτέιλ από το Πουέρτο Ρίκο. Χρονολογείται από την εποχή της αποικιοκρατίας, όταν η καρύδα και το ρούμι ήταν βασικά προϊόντα του νησιού. Θεωρείται ότι κάθε οικογένεια στο Πουέρτο Ρίκο έχει τη δική της «μυστική» συνταγή, και πολλές φορές περνάει από γενιά σε γενιά.

Υλικά
για 4 άτομα 

• 250 ml μαύρο ρούμι
• 250 ml γάλα ζαχαρούχο 
• 250 ml γάλα καρύδας 
• 250 ml κρέμα καρύδας
• 1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας

Για σερβίρισμα

• κανέλα (προαιρετικά)
• μοσχοκάρυδο (προαιρετικά)

Διαδικασία
Ανακατεύουμε όλα τα υλικά με τη βοήθεια ενός μπλέντερ (χωρίς πάγο). Αποθηκεύουμε στο ψυγείο και σερβίρουμε σε χαμηλά ποτήρια με τριμμένη κανέλα ή μοσχοκάρυδο ανάλογα τις προτιμήσεις μας.

Kernel latte
Το ελληνικό, χριστουγεννιάτικο κοκτέιλ του Γιάννη Πετρή έχει άρωμα μαχλέπι και σου φέρνει τη ζεστασιά των γιορτών από την πρώτη γουλιά.

Υλικά

• 30 ml kernel MAHLEPI 
• 1 δόση διπλό espresso 
• 120 ml γάλα ζεστό

Για σερβίρισμα

• κανέλα (προαιρετικά)
• μοσχοκάρυδο (προαιρετικά)

Διαδικασία

Ζεσταίνουμε το γάλα χωρίς να βράσει και παράλληλα φτιάχνουμε ένα διπλό espresso. Ρίχνουμε σε ένα ποτήρι το γάλα, τον καφέ και το μαχλέπι κερνελ. Γαρνίρουμε με κανέλα ή μοσχοκάρυδο.