Πριν μερικές μέρες βρέθηκα να περπατάω στην Πλάκα μαζί με μια φίλη μου. Με έπιασε μια νοσταλγία και άρχισα να της λέω για τα μέρη που βγαίναμε βόλτα με τους δικούς μου, το ατελιέ ενός ζωγράφου που είχα βρεθεί και τρύπωσα να τον γνωρίσω, το μαγαζί με τα χειροποίητα κοσμήματα που θαυμάζω ενώ δεν έχω αγοράσει ποτέ, αλλά φυσικά και τα σημεία που ο Παπακαλιάτης έχει χρησιμοποιήσει σε σειρές και ταινίες. Εξάγω πολιτισμό θα έλεγε κανείς.

Όπως ήταν αναμενόμενο λοιπόν, η φίλη μου κουράστηκε να με ακούει κάποια στιγμή και επειδή το περπάτημα ανοίγει πάντα την όρεξη κατευθυνθήκαμε στο Nonnas, το νέο εστιατόριο στην περιοχή, που βρίσκεται στην πλατεία Φιλόμουσου. Είναι στη γωνία της πλατείας και θα βρεις τραπεζάκια τόσο μέσα, σ΄ ένα χώρο με φοβερή διακόσμηση με μαρμάρινα τραπέζια, αναπαυτικούς καναπέδες, καρέκλες με fluffy μαξιλάρια και την ανοιχτή κουζίνα του μαγαζιού, όσο και έξω. Εμείς καθίσαμε έξω γιατί με ορισμένες στιγμιαίες εξαιρέσεις ο χειμώνας σε αυτή την πόλη δεν έχει εμφανιστεί ακόμα και ας είναι Δεκέμβρης. 

Το Nonnas μπορεί να μετρά μόλις δύο μήνες λειτουργίας, όμως ο ρυθμός του είναι ήδη γεμάτος ζωντάνια. Πίσω από το εγχείρημα βρίσκεται ο Ηλίας Κιαζόλι - άλλοτε στην κουζίνα, άλλοτε στην αίθουσα - τσεκάροντας συνεχώς κάθε λεπτομέρεια. Έχει εργαστεί σε εστιατόρια όπως το Jordnær στη Δανία, βραβευμένο με αστέρι Michelin, και το Poseidonion Grand Hotel στις Σπέτσες αλλά ίσως να τον γνωρίζεις από τη συμμετοχή του στο MasterChef Greece, στο οποίο φέτος είχε και σημαντικό συντονιστικό ρόλο πίσω από τις κάμερες. Μας υποδέχτηκε με ένα ζεστό χαμόγελο και πραγματικά ένιωσα μια οικειότητα στο χώρο. Αυτό ήταν ένα γεγονός που με χαροποίησε ιδιαίτερα, αφού ενώ πρόκειται για ένα μαγαζί στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας δεν είναι ούτε απρόσωπο, ούτε χωρίς χαρακτήρα. 

Το προσωπικό έσπευσε να μας εξυπηρετήσει, ενώ εγώ παρατηρούσα τον κόσμο γύρω μου. Είχε πραγματικά ενδιαφέρον αυτό το σημείο συνάντησης: άνθρωποι σε επαγγελματικό ραντεβού, ζευγάρια που απολάμβαναν τη βραδιά τους, κάποιοι μόνοι τους που ήρθαν απλώς να δοκιμάσουν την κουζίνα, αλλά και παρέες - όπως κι εμείς - που είχαν βγει να μοιραστούν μια χαλαρή εμπειρία. Όλοι διαφορετικοί, αλλά με τον ίδιο σκοπό: ένα καλό γεύμα σε έναν όμορφο χώρο.

Τι δοκιμάσαμε 

Ξεκινήσαμε με προζυμένιο ψωμί, το οποίο ήταν πολύ ωραία και ομοιόμορφα ψημένο και συνοδευόταν από τυρί τσαλαφούτι και ελιές. Ο συνδυασμός όμως με τον οποίο απογειώθηκε το ψωμί και κατέφθασε αμέσως μετά στο τραπέζι ήταν η ταραμοσαλάτα με πράσινο λάδι, nori, σχοινόπράσο και lime. Πραγματικά ήταν από τις πιο νόστιμες ταραμοσαλάτες που έχω δοκιμάσει, ενώ η τυροκαυτερή με κόκκινες πιπεριές, φέτα και confit ντοματίνια ήταν νόστιμη αλλά δεν στάθηκε τόσο αντάξια. 

Στην πορεία ήρθε η σαλάτα με τα καπνιστά χόρτα με βλίτα, τριμμένη ντομάτα, ξυνοτύρι και παξιμάδι που ο συνδυασμός ήταν ιδανικός για την αρχή του γεύματος. Οι γεύσεις έδεναν πολύ ωραία με το ψωμί και τα πρώτα που υπήρχαν ήδη στο τραπέζι, ενώ εκείνη τη στιγμή άρχισα να καταλαβαίνω το όραμα του Ηλία, ο οποίος όπως μου δήλωσε επιθυμεί να δίνει βάση στην ουσία και η γεύση να λέει μια ιστορία, να ξυπνά μνήμες. Πράγματι, αυτή η σαλάτα μου θύμισε κάτι πολύ απλά και καθόλου απλοϊκά πιάτα που μου έφτιαχνε η γιαγιά μου στην Ικαρία τα καλοκαίρια. Μαζί με τη σαλάτα δοκιμάσαμε και ένα κυρίως για τη μέση με baby κοτόπουλο με λεμονάτη βουτυράτη σάλτσα και πιπέρι σσιτσουάν.

Συνεχίσαμε με σκιουφιχτά με γίδα τα οποία σερβίρονται σε βαθύ πιάτο στη βάση του οποίου υπάρχει παλαιωμένη γραβιέρα. Θυμίζει μια πολύ ελληνική και εναλλακτική μορφή της ιταλικής caccio e peppe και ο Ηλίας μου μοιράστηκε ότι πρόκειται για το προσωπικό του αγαπημένο πιάτο. Μόλις ανακάτευες όλα τα υλικά μεταξύ τους και η σάλτσα με το τυρί έδενε με το κρέας και τα ζυμαρικά είχες ένα πολύ χορταστικό και πληθωρικό πιάτο. Όλα συνδυάζονταν πολύ σωστά και ισορροπημένα χωρίς να σε βαραίνει κάτι. Αυτό αποτέλεσε και το αγαπημένο πιάτο της φίλης μου, αν και για μένα προσωπικό φαβορί ήταν αυτό που ακολούθησε. 

Το παστίτσιο Nonnas ή αλλιώς το παστίτσιο του Ηλία ήταν συγκλονιστικό. Σίγουρα μην περιμένεις στην όψη τουλάχιστον κάτι που να θυμίζει το κλασικό μαμαδίστικο πιάτο που έχεις στο μυαλό σου όταν το ακούς, καθώς το φτιάχνει με paccheri, μοσχαρίσια μάγουλα, μπεσαμέλ που πρώτα έχει περάσει από τηγάνι και ντοματίνια confit. Το κρέας πραγματικά έλιωνε στο στόμα και η επιλογή των ζυμαρικών ήταν πολύ σωστή για ένα ισορροπημένο και γευστικό αποτέλεσμα. 

Ο κατάλογος των κρασιών είναι πολύ σωστά δομημένος τόσο με ξένες όσο και με ελληνικές ετικέτες, στις οποίες έχει δοθεί ιδιαίτερη έμφαση, ειδικά στις γηγενείς ποικιλίες. Ενώ πολύ σωστά έχουν φροντίσει και για μη αλκοολούχες επιλογές με ιδιαίτερα mocktails όπως το el burro με τεκίλα χωρίς αλκοόλ, μπαχαρικά και τζίντζερ μπίρα. Εμείς για αρχή επιλέξαμε ένα ποτήρι Μαλαγουζιά που ήταν στην κατάλληλη θερμοκρασία και έπειτα προχωρήσαμε σ' ένα Αγιωργίτικο Νεμέας. 

Αυτό που με εντυπωσίασε πολύ θετικά ήταν η οργάνωση που είχε το μαγαζί για το τόσο μικρό διάστημα που λειτουργεί και πραγματικά ο σεφ με τον chef de cuisine, Θωμά Πατήλα έχουν εξαιρετική χημεία που φαίνεται σε όλες τις εκφάνσεις του εστιατορίου και για αυτό αν λόγω γυρισμάτων ή άλλων υποχρεώσεων χρειάζεται να λείπει ο Ηλίας, το Nonnas δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο. Το moto τους, όπως μου εξήγησε και ο Ηλίας είναι «Old New Recipes» γιατί το μενού βασίζεται σε πιάτα που είναι γνώριμα για μοίρασμα, όπως στα οικογενειακά τραπέζια με πιο σύγχρονες όμως τεχνικές και οφείλω να ομολογήσω πως έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά, ώστε να το υπηρετήσουν και να αναδείξουν τις πρώτες ύλες χωρίς να χαθούν στην ευκολία και την ταχύτητα που συνοδεύει ορισμένες φορές την Πλάκα. Σίγουρα θα επιστρέψω για να δοκιμάσω και το brunch.