Ο Δρ. Benjamin Bikman είναι καθηγητής βιοχημείας με εξειδίκευση στον μεταβολισμό στο Πανεπιστήμιο Brigham Young (BYU) στις ΗΠΑ και, μεταξύ άλλων εστιάζει στον κρίσιμο ρόλο της ινσουλίνης στην αύξηση και απώλεια βάρους.
Γενικώς, ο ίδιος μελετά χρόνια τον θεμελιώδη ρόλο της μεταβολικής υγείας όσον αφορά στον έλεγχο του σωματικού βάρους και τη μείωση του κινδύνου χρόνιων παθήσεων.
Όπως έχει πει μάλιστα χαρακτηριστικά «η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο η αλληλεπίδραση θερμίδων και ορμονών επηρεάζει τη μεταβολική μας υγεία, έχει γίνει ο ακρογωνιαίος λίθος της δουλειάς μου», ενώ στόχος του, ως επιστήμονα είναι «να αποκαλύψω την επιστήμη, πίσω από την καλύτερη υγεία και να την κάνω προσβάσιμη σε όλους».
Ο βασικός άξονας της θεωρίας του
Όλη του η φιλοσοφία στηρίζεται κατά βάση στο γεγονός ότι – όπως υποστηρίζει - η παχυσαρκία δεν είναι απλώς αποτέλεσμα υπερφαγίας και έλλειψης άσκησης. Αντίθετα, είναι κυρίως θέμα ορμονικής ανισορροπίας, με την ινσουλίνη στον πυρήνα του προβλήματος. Δηλαδή, το σώμα αποθηκεύει λίπος λόγω ορμονικών εντολών, και όχι επειδή απλώς κάποιος τρως πολύ και κινείσαι λίγο.
Στη θεωρία του λοιπόν, βασικό ρόλο παίζει η ινσουλίνη, η οποία δίνει εντολή στο σώμα να αποθηκεύει ενέργεια (λίπος).
Όταν βρίσκεται συνεχώς αυξημένη (λόγω κακής διατροφής, συχνών γευμάτων, υπερβολικών υδατανθράκων), το σώμα δεν μπορεί να «κάψει» λίπος. Το αποτέλεσμα είναι ότι ακόμα και αν μειωθούν οι θερμίδες, το λίπος δύσκολα φεύγει, επειδή οι ορμόνες «λένε» στο σώμα να το κρατήσει.
Τι προτείνει
Βασικό όπλο για την καλύτερη διαχείριση και την απώλεια βάρους είναι λοιπόν για τον ίδιο η σωστή διαχείριση της ινσουλίνης.
Αυτό που έχουμε να κάνουμε λοιπόν είναι να «ξεγελάσουμε» το σώμα μας, υιοθετώντας διατροφικές συνήθειες που βοηθούν στον έλεγχο του επιπέδου της ινσουλίνης και όχι να μειώσουμε τις θερμίδες.
Για να το πετύχουμε αυτό, ο ίδιος προτείνει μία δική του εκδοχή της διαλειμματικής νηστείας, η οποία χαμηλώνει η ινσουλίνη, δίνεται χρόνος στο σώμα να κάψει λίπος. Λέει λοιπόν ότι παρότι οι περισσότεροι τρώμε πρωινό μόλις σηκωθούμε το πρωί, χρειάζεται να περιμένουμε για λίγο, αφού τα επίπεδα της ινσουλίνης στον οργανισμό είναι ήδη υψηλά, λίγο πριν σηκωθούμε.
Συνεπώς, υποστηρίζει ότι πρέπει να τρώμε πρωινό μόνο στην περίπτωση που πεινάμε και μάλιστα ιδανικά γύρω στις 11:00- 12:00 και όχι νωρίτερα.
Ειδικά για άτομα με αντίσταση στην ινσουλίνη, το να παραλείψουν το πρωινό μπορεί να είναι ωφέλιμο, όπως λέει.
Στην περίπτωση που επιλέξουμε να φάμε πρωινό, υποστηρίζει σίγουρα να είναι πλούσιο σε πρωτεΐνη και χαμηλό σε υδατάνθρακες. Έτσι, αντί να τρώμε γλυκά με ζάχαρη όπως κρουασάν, τηγανίτες κλπ. και να πίνουμε χυμό, προτείνει να εντάξουμε στο πρωινό τα αυγά, τους ξηρούς καρπούς, τους σπόρους, όπως ο λιναρόσπορος, το αβοκάντο, το γιαούρτι και το cottage cheese. Για την κατά τα άλλα πολύ υγιεινή και ωφέλιμη βρώμη, λέει ότι είναι προτιμότερο να την αφήσουμε για αργότερα και όχι για το πρωινό, αφού περιέχει υδατάνθρακες.
Είναι προτιμότερο να αφήσεις τον οργανισμό σου να ξυπνήσει ομαλά, μέσα από μία ήπια άσκηση ή λίγο περπάτημα, παρά να τον γεμίσεις με τρόφιμα που θα εκτοξεύσουν ξαφνικά την ινσουλίνη.
Τι ισχύει για τον καφέ
Αρκετοί από εμάς, δεν μπορούμε να φανταστούμε άλλη πρωινή συνήθεια από το να πιούμε καφέ με το που ξυπνήσουμε. Ο Benjamin Bikman όμως μάλλον δεν συμφωνεί και πολύ με αυτή τη συνήθεια, αφού λέει ότι η καφεΐνη μπορεί να αυξήσει την ινσουλίνη, ειδικά όταν συνδυάζεται με υδατάνθρακες το πρωί. Έτσι, αν το πρώτο πράγμα που κάνετε είναι να πιείτε καφέ, μπορεί να προκληθεί μια απότομη απόκριση ινσουλίνης, ακόμη και αν δεν έχετε φάει τίποτα, ακόμα.
Ο ίδιος έχει αναφέρει ότι μία «έρευνα που έχει δημοσιευτεί δείχνει τον βαθμό που η καφεΐνη αυξάνει την έκκριση ινσουλίνης, όταν κάποιος τρώει γλυκόζη ή υδατάνθρακες. Στη δεύτερη περίπτωση, το ζάχαρο εκτοξεύεται και η ινσουλίνη πρέπει να αυξηθεί, ώστε το μειώσει».
Πρωινό και καφές πιο αργά λοιπόν, με βάση πάντα τη συγκεκριμένη θεωρία. Θα το δοκίμαζες, για να δεις αν λειτουργεί;
