Αν μέχρι τώρα πίστευες ότι η πιο ακραία εκδοχή στα τυριά είναι το ροκφόρ και τα μπλε τυριά που έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό τη μούχλα, μάλλον δεν έχεις δει ποτέ το casu marzu - το παραδοσιακό τυρί από τη Σαρδηνία της Ιταλίας, γνωστό κυρίως για το γεγονός ότι περιέχει ζωντανές προνύμφες μυγών. Κοινώς, σκουλήκια. 

Ακόμη και η ονομασία του προδίδει αυτό το οποίο δείχνει η όψη του, αφού στην τοπική διάλεκτο σημαίνει κυριολεκτικά «σάπιο τυρί». Πολλοί μάλιστα το χαρακτηρίζουν ως το πιο επικίνδυνο τυρί στον κόσμο. 

Όσο για το πώς αποκτά αυτή την κάθε άλλο παρά λαχταριστή όψη; Παράγεται στην ουσία από πρόβειο pecorino της Σαρδηνίας το οποίο αφήνεται να εκτεθεί σε μύγες, που γεννούν πάνω του τα αυγά τους και στη συνέχεια, οι προνύμφες εκκολάπτονται και αρχίζουν να τρώνε και να χωνεύουν το τυρί. Κατά τη διαδικασία αυτή, το τυρί γίνεται μαλακό και κρεμώδες.

Στη συνέχεια, ο τυροκόμος ανοίγει την κορυφή, που είναι σχεδόν ανέγγιχτη από σκουλήκια, για να βγάλει μια κουταλιά από το κρεμώδες τυρί. Τα σκουλήκια με τη σειρά τους στριφογυρίζουν μανιωδώς. 

Casu Marzu

Έτοιμο λοιπόν, και ναι, τρώγεται έτσι, με τις προνύμφες. Πολλοί το περιγράφουν ως «ακραία γαστρονομική εμπειρία», αφού έχει πικάντικη γεύση και είναι αν μη τι άλλο είναι ένα «ζωντανό» τυρί. 

Το casu marzu έχει απαγορευτεί επίσημα από τις ευρωπαϊκές αρχές υγιεινής τροφίμων, θεωρούμενο ως μη ασφαλές, ωστόσο ως ένα πραγματικά guilty pleasure, πωλείται στη μαύρη αγορά, σε διάφορες περιοχές της Σαρδηνίας. 

Επίσης, έχει κριθεί παράνομο από την ιταλική κυβέρνηση από το 1962, λόγω των νόμων που απαγορεύουν την κατανάλωση τροφίμων που έχουν μολυνθεί από παράσιτα.

Όσοι το πουλούν, έρχονται αντιμέτωποι με υψηλά πρόστιμα που φτάνουν τις πολλές χιλιάδες ευρώ, κάτι που βέβαια οι κάτοικοι της Σαρδηνίας, οι οποίοι απολαμβάνουν το αγαπημένο τους τοπικό τυρί, βρίσκουν αστείο. Για την ακρίβεια, η ιστορία του τυριού είναι βαθιά δεμένη με την παραδοσιακή αγροτική κουλτούρα του νησιού και έχει τις ρίζες της αιώνες πίσω, πιθανότατα από τότε που ξεκίνησε η παραγωγή πρόβειου τυριού εκεί.

Μάλιστα, το 2004 μπήκε στη λίστα της UNESCO ως παραδοσιακό προϊόν της Σαρδηνίας, δίνοντάς του έτσι μια κάποια νομιμοποίηση σε τοπικό επίπεδο, ενώ τώρα πια γίνονται και συζητήσεις αλλά και μελέτες για το αν θα μπορούσε να επανεξεταστεί η νομοθεσία που απαγορεύει την κατανάλωσή του, αν και μέχρι σήμερα δεν έχει αλλάξει κάτι. Αλήθεια, αν μπορούσες να το βρεις, θα ήσουν αρκετά τολμηρός ώστε να το δοκιμάσεις;