Έχει κάτι γοητευτικό αυτή η Κυψέλη. Μία από τις πιο πολυσυζητημένες περιοχές της Αθήνας - κυρίως όσον αφορά τη γαστρονομία και τις επιλογές εξόδου -, η οποία δεν σταματά να μετρά νέες αφίξεις που γίνονται viral στα social media. Και κάπως έτσι, γεμίζουν την, κατά την προσωπική μου άποψη, άλλοτε παρεξηγημένη και υποτιμημένη από πολλούς, συνοικία της Αθήνας που αυτή τη στιγμή είναι πιο ζωντανή από ποτέ. Άλλωστε, με μία βόλτα εκεί, θα διαπιστώσεις ότι ειδικά τα βράδια, ο κόσμος γεμίζει και τα πεζοδρόμια. 

Η Κυψέλη στρέφεται στην τέχνη, εκδηλώνει κοινωνικές ανησυχίες, ενώ αγαπά και την αυθεντικότητα, τα στέκια που παντρεύουν με μοναδικό τρόπο το παρελθόν με το σήμερα, την παράδοση με τη φρεσκάδα. 

Ένα από αυτά τα στέκια πιστεύω ότι είναι και το Αλλιώς, ένα κανονικό καφενείο με τα όλα του, που άνοιξε το καλοκαίρι του 2023. Με τις χαρακτηριστικές καφενειακές ξύλινες καρέκλες, το μωσαϊκό του δάπεδο, το τσίπουρο στα τραπέζια, τα μεζεδάκια. 

Όμως, στο εσωτερικό του, οι τοίχοι που κάνουν και λίγο industrial, τα φωτιστικά και η ανοιχτή κουζίνα, φέρνουν αυτό το σύγχρονο στοιχείο που λέγαμε. Ένα καφενείο που «πατά» στις ρίζες του, αλλά σε μία λίγο πιο προσεγμένη εκδοχή. 

Κάπου εκεί περπατώντας στους κατάφυτους πεζόδρομους της Κυψέλης, που μοιάζουν να έχουν πάντα ησυχία και γαλήνη, παρά τον κόσμο που θα δεις εκεί, βρέθηκα στο πεζοδρόμιο της οδού Κερκύρας, όπου απλώνει τα τραπέζια του το Αλλιώς και μου τράβηξε αμέσως την προσοχή. Ψέματα δεν θα πω, φυσικά και το είχα σταμπάρει στο Instagram από φίλους και γνωστούς, αλλά βλέποντάς το από κοντά μου έκανε ακόμη περισσότερο κέφι να καθίσω, ένα Σαββατιάτικο μεσημέρι με την παρέα μου. 

Και μπορεί η φιλοσοφία να είναι «μεζές για τη μέση», όμως τα πιάτα του, μέσα στην απλότητά τους, έχουν να σου δώσουν αυτό το κάτι λίγο διαφορετικό. Μία ελάχιστη πινελιά στην απλότητα. 

Το πρωί θα βρεις βέβαια ελληνικό καφέ μερακλίδικο στο μπρίκι, μαζί με επιλογές πρωινού, απλές, λιτές και απέριττες, όπως θα τις έβρισκες σε οποιοδήποτε άλλο καφενείο. Ψωμί ραντισμένο με ελαιόλαδο μαζί με τυρί και ντομάτα, ή με αυγό, τυρί και κάποιο αλλαντικό, ψωμί με μαρμελάδα και βούτυρο, γιαούρτι με μέλι και καρύδια.

Κατά τα άλλα, όσο περνά η μέρα βγαίνουν τα μεζεδάκια, των οποίων η φιλοσοφία είναι κάτι ανάμεσα σε καφενείο και μικρό μεζεδοπωλείο. Είναι νοσταλγικά, αλλά και φρέσκα παράλληλα, και αλλάζουν ανάλογα με τις διαθέσιμες πρώτες ύλες. 

¡Topa!: Βγήκαμε για κρητικά και βάσκικα μεζεδάκια στο νέο καφενείο της Φωκίωνος Νέγρη

Στο δικό μας τραπέζι μπήκε καταρχάς ένα τέλειο, ζεστό προζυμένιο ψωμί σε καρβελάκι που ήρθε μαζί με βούτυρο πασπαλισμένο με μπούκοβο, για άλειμμα, αυγά τηγανητά με παστουρμά και μπόλικη τριμμένη φέτα από πάνω, πατάτες τηγανητές που τις κόβουν σε κυβάκια και έρχονται αχνιστές και κεφτεδάκια κλασικά, τηγανητά, με μία ωραία σως γιαουρτιού από δίπλα που τους δίνει αυτό το κάτι παραπάνω. Βάλαμε στη μέση και τα χόρτα, που ήταν ωραία βρασμένα ώστε να «κρατάνε» λίγο που λέμε, ενώ η έκπληξη ήταν οι τηγανητές μπάμιες που έμοιαζαν να γεννήθηκαν για να ταιριάξουν με αυτή τη βελούδινη ταραμοσαλάτα. Τραγανές και νόστιμες, θα τις έτρωγες άνετα ως σνακ μπροστά στην τηλεόραση, αντί για πατατάκια. 

Όσο για το ποτό, η παρέα διχάστηκε ανάμεσα στους μπιρόφιλους και τους τσιπουρόφιλους. Όλοι χωράνε όμως στα τραπέζια του Αλλιώς. Μπίρα, την οποία προμηθεύονται από αθηναϊκή ζυθοποιία, και παγωμένο τσίπουρο, ήταν η τέλεια συνοδεία για το φαγητό.

Καθώς οι μέρες είναι ακόμη πολύ καλές, καθίσαμε έξω στο πεζοδρόμιο, το οποίο είχαν γεμίσει ήδη άλλες παρέες και η ατμόσφαιρα σου ενέπνεε χαλαρότητα και παρεΐστικη διάθεση. Νομίζω πως θα ξαναπάω σύντομα!